Βγαλμένα απευθείας από σενάρια επιστημονικής φαντασίας και εμπνευσμένα από πλάσματα της θάλασσας είναι τα concepts μελλοντικών υποβρυχίων που παρουσίασε το βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό – καρποί της σκέψης και της φαντασίας νεαρών μηχανικών του UKNEST (UK Naval Engineering Science and Technology), από τους οποίους ζητήθηκε να επαναπροσδιορίσουν πώς θα μπορούσε να μοιάζει ένα υποβρύχιο, και πώς θα λειτουργούσε στην υπηρεσία του βρετανικού στόλου.
Με το 70% της επιφάνειας του πλανήτη μας να καλύπτεται από νερό, οι ωκεανοί εξακολουθούν να αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα ανεξερεύνητα «σύνορα» της Γης, και οι πόροι που κρύβουν παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτοι. Για αυτό -και δεδομένων των αλλαγών που επιφέρει η κλιματική αλλαγή- θεωρείται πως σε 50 χρόνια από σήμερα θα υπάρχει εντονότερος ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών για το ποιος διαφεντεύει τη θάλασσα και τους βυθούς, κάτι που θα κάνει ακόμα μεγαλύτερη την ανάγκη για νέα σχέδια και ιδέες όσον αφορά στα υποβρύχια.
Τα οράματα των Βρετανών σχεδιαστών δεν έχουν να κάνουν τόσο με το συγκεκριμένο, πολλαπλών ρόλων μοντέλο -ένα σκάφος το οποίο μπορεί να αναλάβει σειρά διαφορετικών αποστολών- αλλά «οικογένειες» επανδρωμένων και μη επανδρωμένων υποβρυχίων, τα οποία θα εξειδικεύονται σε διαφορετικές αποστολές: Από ένα επανδρωμένο «μητρικό σκάφος» σχήματος σαλαχιού και μη επανδρωμένα υποβρύχια – «χέλια», ικανά να εκτοξεύουν αισθητήρες που θα αποσυντίθενται κατά παραγγελία όταν τελειώνει η αποστολή τους, μέχρι μίνι υποβρύχια ρομπότ που επιτίθενται σε σμήνη/ κοπάδια εναντίον εχθρικών στόχων, τα concepts που παρουσιάστηκαν δείχνουν έναν υποβρύχιο στόλο μιας πραγματικά άλλης εποχής.
Όπως αναφέρει το BBC, οι 20 επιστήμονες και μηχανικοί που τα σχεδίασαν ήταν ηλικιών 16-34 ετών, και εμπνεύστηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα πλάσματα της θάλασσας, καθώς και από επαναστατικές τεχνολογίες που θεωρείται πως θα υπάρξουν στο μέλλον. Τα «τολμηρά» χαρακτηριστικά τους μπορεί να καθιστούν μάλλον σίγουρο ότι τα concepts αυτά δεν θα υλοποιηθοιύν ποτέ με αυτή τη μορφή, ωστόσο στόχος είναι να εμπνεύσουν νέες ιδέες όσον αφορά στον υποβρύχιο πόλεμο του μέλλοντος.
Το «μητρικό σκάφος» Nautilus 100 αποτελεί σχεδιαστικά υβρίδιο φαλαινοκαρχαρία και σαλαχιού. Το κύτος του θα είναι 3D-printed, φτιαγμένα από εξαιρετικά ανθεκτικά κράματα και ακρυλικά, με επιφάνειες που θα μπορούν να αλλάζουν μορφή. Χάρη σε ένα «εξωτικό» σύστημα προώθησης (tunnel drive) θα μπορεί να πιάνει τους 150 κόμβους, τραβώντας νερό από μπροστά και βγάζοντάς το με δύναμη από πίσω. Με 20μελές πλήρωμα, το σκάφος θα «δένει» σε υποβρύχιες βάσεις.
Τα μη επανδρωμένα, ρομποτικά «χέλια» θα εκτοξεύονται από θυρίδες όπλων του μητρικού σκάφους και θα είναι οπλισμένα, ταξιδεύοντας αθόρυβα σε μεγάλες αποστάσεις. Θα έχουν επίσης τη δυνατότητα να αφήνουν ατρακτίδια αισθητήρων που θα επικοινωνούν μέσω λέιζερ, δημιουργώντας υποβρύχια δίκτυα επικοινωνίας.
Τα σχέδια περιλαμβάνουν και μικρο-drones, που θα αφήνονται από τα «χέλια» σε μεγάλους αριθμούς και θα αναλαμβάνουν σειρά αποστολών, όπως η αχρήστευση των συστημάτων προώθησης εχθρικών σκαφών, η παρακολούθησή τους κ.α. Επίσης, όταν η αποστολή τους τελειώνει, θα αποσυντίθενται/ διασπώνται μόνα τους.
Άλλο ένα «εξωτικό» σχέδιο είναι οι αντικαταστάτες των τορπιλών: drones – «ιπτάμενα ψάρια», που θα μπορούν να λειτουργούν τόσο πάνω όσο και κάτω από την επιφάνεια του νερού, μεταφέροντας διάφορες κεφαλές, για σειρά αποστολών, από καταστροφή εχθρικών στόχων μέχρι παρεμβολές, ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς κ.α.
