Σε απόσταση 135 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Πήγασου βρίσκεται το άστρο HR 8799. Πρόκειται για ένα πολύ νεαρό άστρο ηλικίας μόλις 30-40 εκατ. ετών. Γύρω από το άστρο έχουν ήδη σχηματιστεί τέσσερις γιγάντιοι πλανήτες ο καθένας εξ αυτών με μάζα πέντε φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία.
Πρόκειται για ένα μοναδικό από πολλές απόψεις πλανητικό σύστημα, από αυτά που γνωρίζουμε τουλάχιστον, όχι μόνο λόγω του αριθμού των πλανητών του ούτε εξαιτίας του μεγέθους τους. Το πιο ενδιαφέρον και σπάνιο χαρακτηριστικό του συστήματος είναι ότι οι τέσσερις πλανήτες βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους και ακολουθούν ο καθένας εξ αυτών μια τροχιακή κίνηση που ακολουθεί ένα συμμετρικό ρυθμό.
Κάθε πλανήτης ακολουθεί μια τροχιακή κίνηση με ταχύτητα διπλάσια από αυτή του προηγούμενου. Ο πιο απομακρυσμένος από το άστρο πλανήτης έχει την δική του τροχιακή ταχύτητα, ο αμέσως κοντινότερος σε αυτόν έχει διπλάσια ταχύτητα, ο επόμενος τετραπλάσια και ο πλανήτης που βρίσκεται πιο κοντά στο άστρο οκταπλάσια ταχύτητα.
Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Warwick στην Βρετανία αναφέρει πώς όταν το άστρο του συστήματος μετατραπεί στα τελευταία στάδια της ζωής του σε ένα έναν ερυθρό γίγαντα οι βαρυτικές δυνάμεις που θα παραχθούν θα αποσυντονίσουν πλήρως ολόκληρο το σύστημα.
«Οι πλανήτες θα αρχίσουν να μετακινούνται. Ο πιο κοντινός στο άστρο πλανήτης μπορεί να απομακρυνθεί από το πλανητικό σύστημα. Μπορεί αυτό να συμβεί με τον τρίτο κατά σειρά πλανήτη. Μπορεί ο δεύτερος και τέταρτος πλανήτης να αλλάξουν θέση. Κάθε πιθανός συνδυασμός μπορεί να συμβεί» αναφέρει ο Ντίμιτρι Βεράς, φυσικός του πανεπιστήμιου Warwick, επικεφαλής της μελέτης.
Οι προβλέψεις για τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε δύο σώματα είναι σχετικά εύκολη δουλειά. Αν όμως προσθέσεις ένα τρίτο σώμα η κατάσταση γίνεται πολύ σύνθετη ενώ αν προσθέσεις ένα ακόμη οι ειδικοί αναφέρουν ότι η κατάσταση γίνεται απλά χαοτική.
«Είναι τόσο μεγάλοι και τόσο κοντά ο ένας στον άλλο που το μόνο που τους κρατά στον τέλειο ρυθμό τους είναι οι τροχιακές τους κινήσεις. Όλοι τους είναι δεμένοι σε αυτή την κοσμική αλυσίδα. Όταν το άστρο αρχίζει να χάνει την μάζα του τότε οι πλανήτες θα αρχίσουν να φεύγουν από την θέση τους με τους δύο από αυτούς να χτυπούν ο ένας τον άλλο δημιουργώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση σε όλο το σύστημα» δηλώνει ο Βεράς.
