Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι η Αμερική παρέμενε η τελευταία (εξαιρουμένης της Ανταρκτικής) ήπειρος που δεν υπήρχε ανθρώπινη παρουσία μέχρι και πριν από περίπου 30 χιλιάδες έτη. Κλιματικές αλλαγές που συνέβησαν πριν από 26-19 χιλιάδες έτη δημιουργούσαν ανά περιόδους μια παγωμένη γέφυρα στην περιοχή του Βερίγγειου Πορθμού ενώνοντας την Ασία (ανατολική Σιβηρία) με τις δυτικές ακτές της Αλάσκας. Από αυτή την γέφυρα μετακινήθηκαν σε διάφορες φάσεις οι πρώτοι ανθρώπινοι πληθυσμοί στην αμερικανική ήπειρο.
Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Αυστραλιανού Κέντρου Αρχαίου DNA του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας πραγματοποίησε μια πολύ ενδιαφέρουσα γονιδιακή μελέτη η οποία δίνει σημαντικές πληροφορίες για την παρουσία των λιονταριών και των αρκούδων στην αμερικανική ήπειρο. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Molecular Ecology» οι ερευνητές αναφέρουν ότι τα λιοντάρια και οι αρκούδες ακολούθησαν το ίδιο μονοπάτι με τους ανθρώπους για να περάσουν από την Ευρασία στην Αμερική, κινήθηκαν δηλαδή μέσω του παγωμένου Βερίγγειου Πορθμού. Η μελέτη δείχνει μάλιστα ότι υπήρξαν διάφορα μεταναστευτικά κύματα λιονταριών και αρκούδων στην Αμερική σε διαφορετικές χρονικές περιόδους κάποιες από τις οποίες ήταν ίδιες με αυτές που μετανάστευαν οι άνθρωποι.
Το πιο ενδιαφέρον όμως στοιχείο της μελέτης είναι ότι τα πρώτα μεταναστευτικά κύματα αυτών των ζώων δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν στο νέο περιβάλλον που συνάντησαν και εξαφανίστηκαν. Έτσι τα επόμενα μεταναστευτικά κύματα λιονταριών και αρκούδων δεν συνάντησαν κάποια μέλη του είδους τους.
«Πολλοί πιστεύουν ότι τα είδη που φτάνουν σε μια περιοχή βρίσκουν τρόπους επιβίωσης η μελέτη δείχνει ότι στο παρελθόν ήταν αναπτύσσονταν καταστάσεις με διαφορετική δυναμική από ότι σήμερα κάτι που στην προκειμένη περίπτωση οδήγησε σε πολλαπλά κύματα μετανάστευσης και εξαφάνισης της τοπικής πανίδας. Η κοινή πεποίθηση είναι ότι τα οικοσυστήματα τείνουν να παραμένουν σταθερά για δεκάδες χιλιάδες ή και εκατ. έτη εκτός από γεγονότα όπως αυτή μιας μαζικής εξαφάνισης της ζωής ή της ανθρώπινης παρέμβασης. Όμως όπως αποδεικνύεται από την μελέτη αυτή αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε» αναφέρει o δρ. Κίρεν Μίτσελ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
