Η ζωή μπορεί να εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γη μετά από μικροσκοπικές εκκενώσεις «μικροκεραυνών» (όπως τις χαρακτηρίζουν ερευνητές μια νέας μελέτης) σε σταγονίδια νερού καταρρακτών ή κυμάτων διεργασία που ενισχύει την άποψη ότι τα δομικά υλικά της ζωής αναπτύχθηκαν εντός του πλανήτη μας και δεν έφτασαν εδώ από το Διάστημα όπως αναφέρει η κρατούσα θεωρία.
Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Advances» δείχνει ότι το νερό ερχόμενο σε επαφή με ένα μείγμα αερίων που υπήρχαν στην πρώιμη ατμόσφαιρα της Γης μπορούσε να οδηγήσει στον σχηματισμό οργανικών χημικών ενώσεων όπως η ουρακίλη, ένα από τα μόρια του RNA. Η μελέτη αναφέρει ότι οι μικροσκοπικές ηλεκτρικές εκκενώσεις μεταξύ των αντίθετα φορτισμένων σταγονιδίων νερού μπορούν να παράγουν μόρια που αποτελούν δομικά υλικά της ζωής.
«Προτείνουμε ότι αυτός είναι ένας νέος μηχανισμός για την πρεβιοτική σύνθεση των μορίων που αποτελούν τα δομικά στοιχεία της ζωής», δήλωσε Ρίτσαρντ Ζάρε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Για σχεδόν δύο δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη σύστασή της, η Γη περιείχε έναν στροβιλισμό χημικών ουσιών, αλλά δεν είχαν εμφανιστεί οργανικά μόρια που απαιτούνται για την παραγωγή πρωτεϊνών, ενζύμων, νουκλεϊκών οξέων και άλλων ενώσεων απαραίτητων για τη ζωή.
Το πώς ακριβώς προέκυψαν αυτά τα βιολογικά συστατικά είναι ένα μυστήριο με την πλειοψηφία των επιστημόνων να εκτιμά ότι αυτά τα συστατικά μεταφέρθηκαν στον πλανήτη μας με διαστημικούς βράχους (αστεροειδείς, κομήτες κ.α.) που έπεσαν εδώ.
Υπάρχουν όμως και θιασώτες της γήινης προέλευσης της ζωής και έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες και πιθανές πηγές της εμφάνισης της ζωής όπως
Τα φρεάτια στον πάτο των ωκεανών οι συνθήκες των οποίων είναι φιλικές στην παρουσία της ζωής και έχουν αναπτυχθεί εκεί οικοσυστήματα.
Άλλη θεωρία αναφέρει ότι η ζωή αναπτύχθηκε σε μικρές γούρνες νερού που δημιουργήθηκαν σε ηφαιστειογενείς περιοχές ενώ μελέτες έχουν υποδείξει τις αστραπές και τους κεραυνούς ως παράγοντες που συνέβαλαν στην εμφάνιση της ζωής στη Γη.
Ένα διάσημο πείραμα που διεξήχθη το 1952 από τους Αμερικανούς χημικούς Στάνλει Μίλερ και Χάρολντ Ούρει έδωσε μια πιθανή εξήγηση: ο κεραυνός που χτυπούσε τους ωκεανούς και αλληλεπιδρά με πρώιμα αέρια της ατμόσφαιρας όπως το μεθάνιο, η αμμωνία και το υδρογόνο θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει οργανικά μόρια που χτίζουν τη ζωή.
Ωστόσο επικριτές αυτής της θεωρίας επεσήμαναν ότι οι αστραπές ήταν πολύ σπάνιες το χρονικό διάστημα που εκτιμάται η εμφάνιση της ζωής και ότι το νερό στους ωκεανούς πολύ… απλωμένο για να μπορεί να λειτουργήσει αυτό το σενάριο.
Το πείραμα
Η ερευνητική ομάδα έχει τώρα μια εναλλακτική εξήγηση που δεν απαιτεί του (σπάνιους εκείνη την περίοδο) κεραυνούς για την εμφάνιση των πρώιμων οργανικών μορίων. Η μελέτη τους δείχνει ότι τα μεγαλύτερα σταγονίδια νερού συχνά φέρουν θετικά φορτία και τα μικρότερα αρνητικά. Όταν τέτοια αντίθετα φορτισμένα σταγονίδια έρχονται κοντά το ένα στο άλλο δημιουργούνται σπινθήρες ανάμεσά τους. Αυτό είναι αυτό που αποκαλούν «μικροκεραυνό».
Οι ερευνητές δημιούργησαν ψέκασαν νερό που βρισκόταν σε θερμοκρασία δωματίου με ένα μείγμα αερίων της πρώιμης Γης που περιείχε άζωτο, μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα και αμμωνία και χρησιμοποίησαν κάμερες υψηλής ταχύτητας για να τεκμηριώσουν τις μικροσκοπικές λάμψεις φωτός.
Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν ο σχηματισμός οργανικών μορίων με δεσμούς άνθρακα-αζώτου όπως το υδροκυάνιο, το αμινοξύ γλυκίνη και η χημική ουσία RNA ουρακίλη.
Με βάση αυτό το αποτέλεσμα, η μελέτη ισχυρίζεται ότι οι κεραυνοί δεν είναι απαραίτητοι και μικροσκοπικοί σπινθήρες νερό που «συντρίβεται» σε καταρράκτες ή σε κύματα μπορεί να προκάλεσαν την εμφάνιση των δομικών υλικών της ζωής. «Στην πρώιμη Γη τέτοιου είδους ψεκασμοί νερού γίνονταν παντού σε σχισμές ή σε βράχους και μπορούσαν να προκαλέσουν αυτή τη χημική αντίδραση. Νομίζω ότι αυτό ξεπερνά πολλά από τα προβλήματα που έχουν οι άνθρωποι με την υπόθεση Μίλερ-Ούρει» λέει ο Ζάρε.
Naftemporiki.gr
