Όπως ένα πλοίο που πλέει μέσω αλλαγών του καιρού στη θάλασσα το ταξίδι του ηλιακού μας συστήματος γύρω από το κέντρο του γαλαξία μας οδηγεί σε διάφορα κοσμικά περιβάλλοντα και ένα από αυτά μπορεί να είχε μόνιμη επίδραση στο κλίμα της Γης προτείνει μια νέα μελέτη.
Παρατηρήσεις από την αποστολή Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος δείχνουν ότι πριν από περίπου 14 εκατομμύρια χρόνια, το ηλιακό μας σύστημα πέρασε από μια πυκνή περιοχή σχηματισμού άστρων προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Ωρίωνα. Αυτή η περιοχή είναι μέρος ενός τεράστιου δικτύου αστρικών σμηνών που εκτείνεται σε σχεδόν 9.000 έτη φωτός και έχει σμιλευτεί σε μια δομή που οι αστρονόμοι έχουν ονομάσει Κύμα Ράντκλιφ προς τιμήν του Ινστιτούτου Ράντκλιφ του Χάρβαρντ στη Μασαχουσέτη επιστήμονες τους οποίου έκαναν την ανακάλυψη αυτής της δομής.
Όταν το ηλιακό μας σύστημα στροβιλίστηκε μέσω αυτής της δομής πριν από εκατομμύρια χρόνια, μπορεί να είχε λάβει μια αυξημένη ροή διαστρικής σκόνης ή ένα κολοσσιαίο «κύμα σκόνης» όπως το χαρακτήρισαν οι ερευνητές. Η χρονική στιγμή αυτού του γεγονότος ευθυγραμμίζεται με τη μετάβαση της Γης από ένα θερμότερο σε ένα ψυχρότερο κλίμα, όπως αντικατοπτρίζεται στην επέκταση του στρώματος πάγου της Ανταρκτικής.
Αυτό εγείρει την πιθανότητα ότι η συνάντηση θα μπορούσε να συνέβαλε σε αυτήν την κλιματική αλλαγή μαζί με αρκετούς άλλους παράγοντες σύμφωνα με τη νέα μελέτη. Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βιέννης μελέτησε τις σημερινές αλλά και παλαιότερες τροχιακές κινήσεις αστρικών σμηνών του Κύματος Ράντκλιφ.
Διαπίστωσαν ότι το ηλιακό μας σύστημα πλησίασε σε αρκετά κοντινή για τα κοσμικά δεδομένα (65 έτη φωτός) απόσταση δύο από τα πιο πυκνά σε πληθυσμό άστρων σμήνη τα NGC 1980 και NGC 1981 τα οποία εκτός από μεγάλη πυκνότητα άστρων διέθεταν και κολοσσιαίες ποσότητες κοσμικής σκόνης. Οι προσομοιώσεις των ερευνητών δείχνουν ότι το ηλιακό μας σύστημα βρέθηκε εντός του βεληνεκούς των δύο αστρικών σμηνών για περίπου ένα εκατ. έτη με αποτέλεσμα ένα μέρος αυτής της σκόνης να φτάσει στη Γη.
Το πέπλο
Η σκόνη αυτή δημιούργησε ένα πέπλο στην ατμόσφαιρα παρόμοιο με το πέπλο σκόνης που έχουν σχηματιστεί κατά περιόδους στον πλανήτη μας είτε από ηφαιστειακές εκρήξεις είτε από πτώση τεράστιων αστεροειδών. Αυτό το… εξωγήινο πέπλο εμπόδιζε τις ακτίνες του Ήλιου να φτάνουν στην επιφάνεια με αποτέλεσμα την πτώση της θερμοκρασίας με όλα τα αρνητικά που αυτό συνεπάγεται.
«Υπάρχουν εύλογα στοιχεία για να πιστεύουμε ότι το ταξίδι της Γης γύρω από το γαλαξία μας επηρέασε τη γεωλογία της» αναφέρει ο Κρις Κέρκλαντ γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο Curtin στην Αυστραλία που δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.
«Είναι παρακινδυνευμένο να προτείνουμε γαλαξιακές επιρροές στο κλίμα της Γης. Αλλά η συμφωνία στο χρονοδιάγραμμα μεταξύ των δύο γεγονότων θα πρέπει σίγουρα να παρακινήσει αστρονόμους και γεωλόγους να προσπαθήσουν να αξιολογήσουν την πιθανότητα αυτού του σεναρίου σε μεγαλύτερο βάθος» αστρονόμος στο Αστεροσκοπείο Lowell στην Αριζόνα που επίσης δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Naftemporiki.gr
