© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Η πτήση 7C 2216 της Jeju Air από την Μπανγκόκ μετέφερε 175 επιβάτες και έξι μέλη του πληρώματος στη Νότια Κορέα όταν πιθανότατα εξαιτίας σύγκρουσης με σμήνος πουλιών το σκάφος 737-800 της Boeing υπέστη βλάβη η οποία το υποχρέωσε να προσγειωθεί χωρίς τροχούς και να ανατιναχθεί μετά από πρόσκρουση σε τοίχο.
Άπαντες προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη αλλά και τι θα έπρεπε να έχει γίνει ώστε να αποφευχθεί η τραγική κατάληξη σκάφους και επιβατών. Στα ερωτήματα αυτά απαντά στο Naftemporiki.gr o κ. Ιωάννης Παπάζογλου Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ, στέλεχος στη Δ/νση Μελετών Υπηρεσίας Έργων Πολεμικής Αεροπορίας.
Τι οδήγησε κατά την γνώμη σας σε αυτό το αεροπορικό δυστύχημα;
Ο τρόπος κατασκευής του localizer του ILS στο Διεθνή Αερολιμένα Muan της Νότιας Κορέας είναι υπεύθυνος για τη συντριβή του B737-800 της Jeju Air. Για να συμβεί ένα αεροπορικό δυστύχημα λέγεται ότι πρέπει να δημιουργηθεί αλυσίδα σφαλμάτων. Στο αεροπορικό δυστύχημα της Jeju Air ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας δεν είχε να κάνει ούτε με τον πιλότο, ούτε με το αεροπλάνο, αλλά με τις συνθήκες επί του εδάφους.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε έως τώρα, μια σύγκρουση πιθανότατα με σμήνος πουλιών κατά τη διάρκεια της πτήσης προξένησε βλάβη σε κινητήρα με επακόλουθα προβλήματα στα υδραυλικά συστήματα του αεροπλάνου, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα την προσγείωση χωρίς κατεβασμένους τροχούς και πιθανόν χωρίς αερόφρενα (αλλά για αυτά θα μας δοθούν σίγουρες απαντήσεις από τα δυο μαύρα κουτιά, που θα συλλεχθούν). Με αυτά τα δεδομένα οι συνθήκες προσγείωσης γίνονται εξαιρετικά δύσκολες, καθώς το αεροπλάνο είναι αναγκασμένο να συρθεί με την «κοιλιά» του επί του διαδρόμου, κρατώντας την ισορροπία του ως προς εγκάρσιο και διαμήκη άξονα, ενώ καλείται να ακινητοποιηθεί ασφαλώς, εκμεταλλευόμενο την τριβή του και μόνο.
Το αεροδρόμιο Muan κατέχει σύστημα ενόργανης προσγείωσης ILS (Cat Ι). Το ILS είναι ένα ραδιοβοήθημα που παρέχει, σε συνεργασία με τις συσκευές του αεροσκάφους, πληροφορίες στον χειριστή του για ενόργανη προσέγγιση και προσγείωση, σε περιπτώσεις δυσμενών καιρικών συνθηκών. Σημαντικό τμήμα του συστηματος ILS είναι το λεγόμενο localizer array, που αποτελείται από μια συστοιχία κεραιών.
Στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο το localizer array βρίσκονταν στα 260 μέτρα μόλις από το τέλος του διαδρόμου, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στα 500 μέτρα ή και μακρύτερα (φωτο 1). Αλλά το πιο κρίσιμο στοιχείο ήταν άλλο. Ο τρόπος κατασκευής του. Για την καλύτερη απόδοση του συστήματος ILS και τη συγκεκριμένη μηκοτομή του διαδρόμου απαιτήθηκε μεγάλο ύψος localizer. Για να επιτευχθεί αυτό, οι κεραίες του τοποθετήθηκαν σε βάση από σκυρόδεμα με περιμετρικό ανάχωμα. (φωτο 2) Στην πορεία του αεροσκάφους ο τοίχος αυτός λειτούργησε ως εμπόδιο και προκάλεσε τη συντριβή του αεροσκάφους, μέσα σε μια εκρηκτικά φλεγόμενη μπάλα.
ΦΩΤΟ1
ΦΩΤΟ 2
Πώς θα είχε αποφευχθεί το δυστύχημα;
Στις περιπτώσεις που απαιτείται μεγάλο ύψος localizer, αυτό επιτυγχάνεται είτε με την τοποθέτηση υψηλόκορμων κεραιών, είτε, εάν δεν είναι αυτό εφικτό, με τοποθέτηση των κεραιών σε βάσεις, επί κατάλληλα μελετημένων ελαφριών σκελετών, που δεν θα αποτελέσουν επικίνδυνα εμπόδια σε μια ενδεχόμενη πρόσκρουση αεροσκάφους επάνω τους, όπως δυστυχώς συνέβη χθες.
Από το βίντεο διαπιστώνεται ότι η διαδικασία της προσγείωσης, δεδομένων των συνθηκών, είχε πολύ ομαλή εξέλιξη έως το τέλος του διαδρόμου. Αν δεν υπήρχε ο τοίχος και το localizer ήταν τοποθετημένο επί του εδάφους (φωτο 3), δεν θα δημιουργούνταν κανένα πρόβλημα στο αεροσκάφος και δεν θα χάνονταν έτσι άδικα τόσο πολλές ανθρώπινες ζωές.
ΦΩΤΟ 3
Naftemporiki.gr
