Το A23a είναι το μεγαλύτερο παγόβουνο στον κόσμο και αν και αναμενόταν πως θα ακολουθούσε το πιο ισχυρό ωκεάνιο ρεύμα της Γης παγιδεύτηκε σε ένα ωκεάνιο κύλινδρο νερού και για αρκετό καιρό περιστρεφόταν στο ίδιο σημείο με κάποιες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο ότι το παγόβουνο θα μπορούσε να παραμείνει εκεί για χρόνια. Όμως η Βρετανική Αποστολή της Ανταρτικής (BAS), η παλαιότερη και πιο καλά οργανωμένη αποστολής εξερεύνησης και μελέτης της Ανταρκτικής, ανακοίνωσε ότι το A23a ξέφυγε από την ωκεάνια παγίδα και ταξιδεύει πλέον ελεύθερο.
Με έκταση σχεδόν 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων το A23a είναι δύο φορές μεγαλύτερο από το Λονδίνο. Έχει πάχος περίπου 400 μέτρα, ενώ όταν αποκολλήθηκε από την Ανταρκτική, φιλοξενούσε έναν σοβιετικό ερευνητικό σταθμό. Το παγόβουνο είχε ξεκολλήσει από την ακτογραμμή της Ανταρκτικής το 1986, αλλά σχεδόν αμέσως μετά κόλλησε στη λάσπη της θάλασσας Γουέντελ. Για τρεις δεκαετίες ήταν ένα «νησί πάγου», δίχως να κουνιέται. Μόλις το 2020 άρχισε να παρασύρεται ξανά, αργά στην αρχή, προτού στη συνέχεια κινηθεί βόρεια, προς θερμότερα νερά.
Στις αρχές Απριλίου του 2024 το A23a μπήκε στην τροχιά του ισχυρού πολικού ρεύματος της Ανταρκτικής που θεωρητικά θα μπορούσε να το οδηγήσει στον Νότιο Ατλαντικό, σε μια διαδρομή που έχει γίνει γνωστή ως «πέρασμα των παγόβουνων».
Ωστόσο, τελικά το A23a δεν πήγε πουθενά. Παρέμεινε στη θέση του ανοικτά των Νότιων Ορκάδων και περιστρεφόταν αριστερόστροφα κατά περίπου 15 μοίρες την ημέρα. Και όσο το έκανε αυτό έπαιρνε συνεχώς παράταση η φθορά και η τελική εξαφάνισή του.
«Είναι συναρπαστικό να βλέπεις το A23a να κινείται ξανά μετά από περιόδους παγίδευσης του. Μας ενδιαφέρει να δούμε αν θα ακολουθήσει την ίδια διαδρομή που έχουν ακολουθήσει τα άλλα μεγάλα παγόβουνα που έχουν φύγει από την Ανταρκτική. Και το πιο σημαντικό, τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στο τοπικό οικοσύστημα» δήλωσε ο Δρ. Άντριου Μέιτζερς, ωκεανογράφος στη BAS.
Naftemporiki.gr
