Τα τεχνικά μέσα που είχαν στη διάθεση τους οι αστρονόμοι δεν τους επέτρεπαν να κάνουν λεπτομερείς παρατηρήσεις διαστημικών σωμάτων όπως ένας πλανήτης σε περιοχές του Διαστήματος μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Τα διαστημικά τηλεσκόπια, η συνεχής αναβάθμιση των επίγειων τηλεσκοπίων και νέες μέθοδοι παρατήρησης του Σύμπαντος επέτρεψαν στους επιστήμονες να εντοπίζουν πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα για αυτό και ονομάστηκαν εξωπλανήτες.
Έχουν εντοπιστεί τα τελευταία 20 χρόνια περισσότεροι από πέντε χιλιάδες εξωπλανήτες ενώ έχει υποδειχθεί η ύπαρξη περίπου άλλων πέντε χιλιάδων και απομένει η επιβεβαίωση της παρουσίας τους στο γαλαξία μας.
Η επιστημονική κοινότητα έχει στρέψει την προσοχή της εδώ και λίγο καιρό στην προσπάθεια εντοπισμού δορυφόρων σε κάποιους από αυτούς τους εξωπλανήτες διαδικασία που λόγω του μικρού μεγέθους ενός φεγγαριού παραμένει εξαιρετικά δύσκολη. Έχει υποδειχθεί η ύπαρξη 2-3 εξωφεγγαριών όπως ονομάστηκαν αυτά τα διαστημικά σώματα αλλά δεν έχει υπάρξει ακόμη η επιβεβαιώμενη ανακάλυψη ενός εξωφεγγαριού.
Μια νέα έρευνα που έγινε στο Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA, το περίφημο Jet Propulsion Lab (JPL), υποδεικνύει την ύπαρξη ενός βραχώδους ηφαιστειακού φεγγαριού που περιστρέφεται γύρω από έναν εξωπλανήτη 635 έτη φωτός μακριά από τη Γη.
Το νέφος
Η μεγαλύτερη ένδειξη είναι ένα σύννεφο νατρίου που τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι είναι κοντά αλλά όχι συγχρονισμένο τροχιακά με τον εξωπλανήτη, έναν γίγαντα αερίου μεγέθους του Κρόνου που ονομάζεται WASP-49 b. Στο ηλιακό μας σύστημα, οι εκπομπές αερίων από το ηφαιστειακό φεγγάρι του Δία, την Iώ, δημιουργούν ένα παρόμοιο φαινόμενο.
Το νέφος νατρίου γύρω από το WASP-49 b εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2017, τραβώντας την προσοχή του Απούρβα Όζα πρώην μεταδιδακτορικού ερευνητή στο JPL και τώρα επιστήμονα στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) το οποίο έχει την ευθύνη λειτουργίας του JPL.
Ο Όζα έχει περάσει χρόνια ερευνώντας πώς μπορούν να ανιχνευθούν εξωφεγγάρια μέσω της ηφαιστειακής τους δραστηριότητας. Για παράδειγμα, η Ιώ, το πιο ηφαιστειακό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα, εκπέμπει συνεχώς διοξείδιο του θείου, νάτριο, κάλιο και άλλα αέρια που μπορούν να σχηματίσουν τεράστια σύννεφα γύρω από τον Δία έκτασης έως και χίλιες φορές της έκτασης της ακτίνας του γιγαντιαίου πλανήτη. Έτσι τέτοια νέφη αερίων μπορούν να αποτελέσουν ένα είδος κοσμικού δείκτη για την ύπαρξη ενός ενεργού ηφαιστειακά εξωφεγγαριού.
Naftemporiki.gr
