Στην κύρια ζώνη αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος που εκτείνεται ανάμεσα στο Δία και τον Άρη βρίσκεται ένας διαστημικός βράχος με διάμετρο περίπου χίλια χλμ. και χαρακτηριστικά (μάζα, βαρύτητα, τροχιά) που τον κατατάσσουν στους αποκαλούμενους πλανήτες νάνους. Ανακαλύφθηκε στην αυγή του 19ου αιώνα από τον Τζουζέπε Πιάτσι, ιδρυτή του Αστεροσκοπείου στο Παλέρμο της Ιταλίας, που αρχικά δεν αντιλήφθηκε τι ήταν αυτό που είχε εντοπίσει. Αυτό το διαστημικό σώμα ονομάστηκε Ceres, που είναι το ρωμαϊκό όνομα της θέας Δήμητρας.
Η Δήμητρα αποτελεί τα τελευταία χρόνια στόχος των επιστημόνων αφού έχει αποδειχθεί ένας κόσμος που παρουσιάζει ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ανάμεσα στα άλλα έχει υποδειχθεί ή ύπαρξη νερού στο εσωτερικό της σε υγρή αλλά και παγωμένη μορφή με κάποιους ειδικούς να κάνουν λόγο για κάποια υπόγεια θάλασσα ή ωκεανό που υπήρχε κάποτε στη Δήμητρα δημιουργώντας έτσι ένα περιβάλλον φιλικό στην παρουσία της ζωής η οποία εξακολουθεί να υπάρχει εκεί έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Η αποστολή Dawn της NASA συνέλεξε τα πιο πολλά και σημαντικά στοιχεία για τη Δήμητρα υποδεικνύοντας την παρουσία ενός υπόγειου ωκεανού εκεί.
Ερευνητική ομάδα με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» παρουσιάζει τα ευρήματα της μελέτης της τα οποία επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του ωκεανού αλλά σύμφωνα με τους ερευνητές ο ωκεανός αυτός είναι παγωμένος.
Η νέα μελέτη δείχνει ότι τα ποσοστά πάγου στον φλοιό του πλανήτη νάνου κοντά στην επιφάνεια είναι της τάξης του 90% πάγο το οποίο σταδιακά μειώνεται στο 0% σε βάθος 117 χιλιομέτρων. Αυτή η δομή του φλοιού προκύπτει από έναν παγωμένο υπόγειο ωκεανό που στερεοποιήθηκε από πάνω προς τα κάτω σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η μελέτη
«Η Δήμητρα είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο στη ζώνη των αστεροειδών και ένας νάνος πλανήτης. Νομίζω ότι μερικές φορές οι άνθρωποι σκέφτονται τα μικρά, ογκώδη πράγματα ως αστεροειδείς (και τα περισσότερα από αυτά είναι) αλλά η Δήμητρα μοιάζει πραγματικά περισσότερο με πλανήτη. Είναι μια μεγάλη σφαίρα, διαμέτρου 950 χλμ. περίπου και έχει επιφανειακά χαρακτηριστικά όπως κρατήρες, ηφαίστεια και κατολισθήσεις. Πιστεύουμε ότι υπάρχει πολύ νερό-πάγος κοντά στην επιφάνεια της Δήμητρας και ότι σταδιακά γίνεται λιγότερο παγωμένος όσο προχωράτε όλο και πιο βαθιά. Οι άνθρωποι συνήθιζαν να πιστεύουν ότι αν η Δήμητρα ήταν πολύ παγωμένη, οι κρατήρες θα παραμορφώνονταν γρήγορα με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο δείξαμε μέσω των προσομοιώσεών μας ότι ο πάγος μπορεί να είναι πολύ ισχυρότερος σε συνθήκες στη Δήμητρα από ό,τι είχε προβλεφθεί προηγουμένως. Αυτή η ανακάλυψη είναι αντιφατική με την προηγούμενη πεποίθηση ότι η Δήμητρα ήταν σχετικά ξηρή. Η κοινή υπόθεση ήταν ότι η Δήμητρα έχει ποσοστά πάγου περίπου 30% αλλά εμείς δείχνουμε ότι διαθέτει περίπου 90%. Η ερμηνεία μας για όλα αυτά είναι ότι η Δήμητρα ήταν ένας ωκεάνιος κόσμος αλλά με έναν ωκεανό που φαίνεται ότι ήταν λασπώδης. Καθώς αυτός ο λασπώδης ωκεανός πάγωσε με την πάροδο του χρόνου, δημιούργησε έναν παγωμένο φλοιό με βραχώδες υλικό παγιδευμένο σε αυτόν. Η Δήμητρα μπορεί να είναι ένα πολύτιμο σημείο σύγκρισης για τα παγωμένα φεγγάρια του εξωτερικού Ηλιακού Συστήματος που φιλοξενούν τους ωκεανούς, όπως το φεγγάρι του Δία, Ευρώπη και το φεγγάρι του Κρόνου, ο Εγκέλαδος. Η Δήμητρα, πιστεύουμε, είναι επομένως ο πιο προσιτός παγωμένος κόσμος στο Σύμπαν. Αυτό την καθιστά εξαιρετικό στόχο για μελλοντικές αποστολές διαστημικών σκαφών. Μερικά από τα φωτεινά χαρακτηριστικά που βλέπουμε στην επιφάνεια της Δήμητρας είναι τα υπολείμματα του λασπωμένου ωκεανού της που τώρα φαίνεται ότι είναι εξ ολοκλήρου παγωμένος και κάποια ίχνη του έχουν κάνει την εμφάνιση τους στην επιφάνεια. Έχουμε λοιπόν ένα μέρος για να συλλέξουμε δείγματα από τον ωκεανό ενός αρχαίου ωκεάνιου κόσμου στον οποίο δεν είναι πολύ δύσκολο να στείλουμε ένα διαστημόπλοιο» αναφέρει ο Μάικ Σόρι, ερευνητής του Πανεπιστημίου Perdue στις ΗΠΑ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Naftemporiki.gr
