Η επιστημονική κοινότητα πραγματοποιεί εδώ και πολλά χρόνια μια παράλληλη έρευνα αναζητώντας το πότε, το πού και το πώς εμφανίστηκε η ζωή στη Γη αλλά και την προέλευση της ζωής με τη δημοφιλέστερη θεωρία να αναφέρει ότι τα δομικά υλικά της έφθασαν στον πλανήτη μας από το Διάστημα με… ταχυδρόμους τους κάθε είδους διαστημικούς βράχους (αστεροειδείς, κομήτες, μετεωρίτες) που κυκλοφορούν στο Σύμπαν.
Οι θιασώτες της διαστημικής καταγωγής της ζωής έχουν από καιρό αναρωτηθεί πώς τα πολύπλοκα μόρια που χρειάζονται για τη ζωή θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί γύρω από το ταραχώδες και βίαιο περιβάλλον του Ήλιου όταν το μητρικό μας άστρο βρισκόταν σε βρεφική ηλικία.
Μια οικογένεια μετεωριτών που ονομάζονται «χονδρίτες» θεωρείται ως ο πιθανότερος μεταφορέας δομικών υλικών της ζωής στη Γη. Οι χονδρίτες είναι αδιαφοροποίητοι μετεωρίτες, δηλαδή δεν έχουν αλλοιωθεί από τήξη ή γεωλογικές-χημικές διεργασίες κατά την παραμονή τους σε ένα ουράνιο σώμα. Σχηματίσθηκαν αμέσως μετά τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος, όταν κόκκοι διαστημικής σκόνης συσσωματώθηκαν και σχημάτισαν μικρά ουράνια σώματα
Το ερώτημα είναι, πώς σύνθετα οργανικά μόρια που περιέχουν στοιχεία όπως άνθρακας, άζωτο και οξυγόνο εισήλθαν ως «φορτίο» σε αυτούς τους μετεωρίτες;
Ερευνητική ομάδα με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» αναφέρει ότι ο σχηματισμός αυτών των μακρομορίων, των βασικών δομικών στοιχείων της ζωής, μπορεί να είναι οι λεγόμενες «παγίδες σκόνης» σε στροβιλιζόμενους δίσκους ύλης γύρω από νεογέννητα άστρα. Το έντονο αστρικό φως από το κεντρικό νεαρό άστρο θα μπορούσε να ακτινοβολήσει τον πάγο και τη σκόνη που συσσωρεύεται για να σχηματίσει μακρομόρια που περιέχουν άνθρακα σε μόλις δεκαετίες διαδικασία που είναι σχετικά γρήγορη.
Αυτό θα σήμαινε ότι τα μακρομόρια θα μπορούσαν ήδη να είναι παρόντα όταν μεγαλύτεροι πλανητικοί μικροί σχηματίζουν πλανήτες ή θα μπορούσαν να σφραγιστούν σε αστεροειδείς με τη μορφή μικρών βότσαλων. Αυτοί οι αστεροειδείς θα μπορούσαν στη συνέχεια να είχαν διαλυθεί από επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις στο διάστημα, δημιουργώντας μικρότερα σώματα. Μερικά από αυτά θα μπορούσαν να έχουν φτάσει στη Γη με τη μορφή μετεωριτών.
Το φαινόμενο
«Είναι απίστευτο να ανακαλύπτουμε έναν νέο κρίσιμο ρόλο των παγίδων σκόνης στον σχηματισμό μακρομοριακής ύλης που μπορεί να χρειάζονται οι πλανήτες για να φιλοξενήσουν ζωή. Οι παγίδες σκόνης είναι ευεργετικές περιοχές για να μετατραπούν τα σωματίδια σκόνης σε βότσαλα και πλανητοειδή, που είναι τα δομικά στοιχεία των πλανητών» λέει η Πάολα Πινίλα του Εργαστηρίου Διαστημικής Επιστήμης Mullard στο University College του Λονδίνου, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Η Πινίλα εξήγησε ότι σε αυτές τις περιοχές, πολύ μικρά σωματίδια μπορούν να αναδημιουργηθούν συνεχώς και να αναπληρώνονται με συνεχείς καταστροφικές συγκρούσεις. Αυτοί οι μικροσκοπικοί κόκκοι μεγέθους μικρού μπορούν εύκολα να ανυψωθούν στα ανώτερα στρώματα του πεπλατυσμένου νέφους υλικού σχηματισμού άστρων που περιβάλλει ένα άστρο βρέφους, που ονομάζεται πρωτοπλανητικός δίσκος.
Σύμφωνα με τους ερευνητές της νέας μελέτης αυτά τα σωματίδια μπορούν να λάβουν τη σωστή ποσότητα ακτινοβολίας από το άστρο τους για να μετατρέψουν αποτελεσματικά αυτά τα μικροσκοπικά παγωμένα σωματίδια σε πολύπλοκη μακρομοριακή ύλη.
Naftemporiki.gr
