Μια σημαντική παλαιοντολογική ανακάλυψη παρουσιάζει ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση «Papers in Palaeontology». Πρόκειται για την ανακάλυψη απολιθωμάτων δύο άγνωστων μέχρι σήμερα ειδών Παχυκεφαλόσαυρων. Τα απολιθώματα τους ενός είδους που έλαβε την ονομασία Sphaerotholus lyonsi βρέθηκαν στην περιοχή Αλμπέρτα στον Καναδά που αποτελεί έναν από τους παλαιοντολογικούς παραδείσους της Γης με συνεχείς ανακαλύψεις απολιθωμάτων δεινοσαύρων εκεί. Το είδος αυτό υπολογίστηκε ότι ζούσε πριν από 75 εκατ. έτη.
Τα απολιθώματα του δεύτερου είδους εντοπίστηκαν σε μια περιοχή της Μοντάνα στις ΗΠΑ και υπολογίστηκε ότι ζούσε πριν από 67 εκατ. έτη δηλαδή λίγο πριν την πτώση του γιγάντιου αστεροειδή στη Γη η οποία σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία προκάλεσε μαζική εξόντωση της ζωής συμπαρασύροντας στην εξαφάνιση τους δεινοσαύρους.
Η ανακάλυψη των δύο άγνωστων ειδών αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία τόσο για αυτούς τους ανατομικά ξεχωριστούς δεινοσαύρους όσο και για την εξέλιξη συγκεκριμένων ανατομικών χαρακτηριστικών στο ζωικό βασίλειο.
Το κρανίο
Οι Παχυκεφαλόσαυροι ήταν μια οικογένεια φυτοφάγων δεινοσαύρων με χαρακτηριστικό μεγάλου πάχους κρανίο. Ήταν μεσαίου μεγέθους δεινόσαυροι που έφταναν σε μήκος τα πέντε μέτρα και βάρος τον μισό τόνο. Η επιφάνεια του κρανίου ήταν λεία στους νεαρούς παχυλοκεφαλόσαυρους αλλά όσο μεγάλωνε ηλικιακά ο δεινόσαυρος το κρανίο του άρχιζε να βγάζει εξογκώματα και ακίδες.
Οι παλαιοντολόγοι εκτιμούν ότι το κρανίο αυτό αναπτύχθηκε στους Παχυκεφαλόσαυρους ως όπλο αντιμετώπισης αντιπάλων του είτε αυτοί ήταν θηρευτές είτε άλλοι Παχυκεφαλόσαυροι με τους οποίους ανταγωνίζονταν στη διαδικασία απόκτησης ερωτικού συντρόφου ή κυριαρχίας σε μια περιοχή. Μια εικασία είναι ότι το κρανίο δεν χρησιμοποιούνταν ως όπλο αλλά ως εργαλείο επίδειξης στο υποψήφιο ή υπάρχον ταίρι τους.
Τα ευρήματα από Παχυκεφαλόσαυρους δείχνουν ότι είχε μικρά και κοφτερά δόντια ώστε να μπορεί να κόψει εύκολα και γρήγορα φύλλα, φυτά και φρούτα με τα οποία τρεφόταν και επίσης είχε μεγάλα μάτια και ρινική ανατομία τέτοια ώστε να έχει εξαιρετική όραση και οσμή γεγονός που του επέτρεπε τόσο να εντοπίζει την τροφή του πιο εύκολα όπως επίσης να εντοπίζει από μακριά πιθανούς κινδύνους.
Τα ευρήματα που έχουν εντοπιστεί δείχνουν ότι οι Παχυκεφαλόσαυροι εμφανίστηκαν αρχικά στην ασιατική ήπειρο και στη συνέχεια μετανάστευσαν στην Ευρώπη και το Βόρειο Αμερική στο τέλος της Κρητιδικής Περιόδου
Ο Παχυκεφαλόσαυρος είναι ένας σημαντικός δεινόσαυρος γιατί μας βοηθά να κατανοήσουμε την εξέλιξη των κρανίων στα ζώα και όπως είναι ευνόητο η ανακάλυψη δύο νέων ειδών θα προσφέρει νέα σημαντικά στοιχεία σε αυτή την αναζήτηση.
Επιπλέον, τα απολιθώματα του Παχυκεφαλόσαυρου μας δίνουν πληροφορίες για τα οικοσυστήματα της ύστερης Κρητιδικής περιόδου. Η παρουσία του Παχυκεφαλόσαυρου μας δείχνει ότι υπήρχαν φυτοφάγα ζώα μεσαίου μεγέθους εκείνη την εποχή τα οποία έπαιζαν ρόλο στην οικολογική ισορροπία και πιο συγκεκριμένα στη διατήρηση της τροφικής αλυσίδας.
Naftemporiki.gr
