Δεν σταματά να εντυπωσιάζει με τις δυνατότητες και τις συνεχείς ανακαλύψεις του το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb τόσο στο συμπαντικό μεγάκοσμο όσο και τον κοσμικό μικρόκοσμο. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τον εντοπισμό με τη χρήση του James Webb πολύπλοκων οργανικών μορίων τα οποία στροβιλίζονται γύρω από δύο υπό σχηματισμό άστρα, μόρια που αποτελούν τα δομικά υλικά δημιουργίας πλανητών με δυνητικά φιλικές στη ζωή συνθήκες.
Τα πολύπλοκα οργανικά μόρια έχουν κρίσιμο ρόλο στην παρουσία της ζωής όπως τουλάχιστον εμείς την γνωρίζουμε και κατανοούμε αλλά η προέλευσή τους στο Διάστημα αποτελεί ένα κοσμολογικό μυστήριο που η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί να λύσει. Τα νέα ευρήματα υποδεικνύουν ότι αυτά τα πολύπλοκα μόρια προκύπτουν κατά την εξάχνωση του πάγου από τα στερεά σε αέριο.
«Αυτό το εύρημα συμβάλλει στην απάντηση σε ένα από τα μακροχρόνια ερωτήματα στην αστροχημεία. Ποια είναι η προέλευση των πολύπλοκων οργανικών μορίων, ή COM, στο Διάστημα; Κατασκευάζονται στην αέρια φάση ή σε πάγους; Η ανίχνευση COM σε πάγους υποδηλώνει ότι οι χημικές αντιδράσεις στερεάς φάσης στις επιφάνειες των κόκκων ψυχρής σκόνης μπορούν να δημιουργήσουν πολύπλοκα είδη μορίων» αναφέρει ο Γουίλ Ρόκα αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο του Leiden στην Ολλανδία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το James Webb για να κοιτάξουν την ύλη που περιβάλλουν δύο πρωτοαστέρες: τον IRAS 2A και τον IRAS 23385. Το IRAS 2A ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον για την ομάδα επειδή έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με άστρα σαν τον Ήλιο. Στην ψυχρή σκόνη γύρω από αυτούς τους δύο πρωτοαστέρες εντοπίστηκαν παγωμένες ενώσεις που περιέχουν αιθανόλη, οξικό οξύ, μυρμηκικό οξύ, μεθάνιο, φορμαλδεΰδη και διοξείδιο του θείου.
Μερικές από τις πολύπλοκες οργανικές ουσίες που βρέθηκαν στον πάγο έχουν βρεθεί προηγουμένως σε θερμά αέρια γύρω από σχηματιζόμενα άστρα. Σύμφωνα με τους αυτό το εύρημα υποδηλώνει ότι οι ενώσεις είναι το αποτέλεσμα μιας στερεής μετάβασης απευθείας σε ένα αέριο χωρίς να περάσει από μια υγρή φάση, μια διαδικασία που ονομάζεται εξάχνωση.
Η εύρεση των πολύπλοκων οργανικών μορίων στους πάγους υποδηλώνει επίσης ότι αυτά τα μόρια μπορεί να ταξιδεύουν γύρω από τους γαλαξίες ευκολότερα από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως. Ένα παγωμένο μόριο μπορεί εύκολα να «κολλήσει» πάνω σε ένα σχηματιζόμενο κομήτη ή αστεροειδή, να ταξιδέψει μεγάλες αποστάσεις και στη συνέχεια να συγκρουστεί με σχηματιζόμενους πλανήτες και πιθανώς να παραδώσει τα δομικά στοιχεία για τη ζωή σε ένα μέρος όπου μπορούν να ριζώσουν.
«Όλα αυτά τα μόρια μπορούν να γίνουν μέρος κομητών και αστεροειδών και τελικά νέων πλανητικών συστημάτων όταν το παγωμένο υλικό μεταφέρεται προς τα μέσα στον δίσκο σχηματισμού πλανητών καθώς εξελίσσεται το πρωτοαστρικό σύστημα. Ανυπομονούμε να ακολουθήσουμε αυτό το αστρονομικό μονοπάτι βήμα-βήμα με περισσότερα δεδομένα από το James Webb τα επόμενα χρόνια» λέει Έγουιν βαν Ντίσοκ από το Πανεπιστήμιο του Leiden, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Naftemporiki.gr
