Skip to main content

Το James Webb «έσπασε» το Τούβλο του γαλαξία μας

Εικόνα από το πυκνό μοριακό νέφος που παρατήρησε το James Webb. πηγή φωτό (Ginsburg et al., doi: 10.3847/1538-4357/acfc34)

Το διαστημικό τηλεσκόπιο διείσδυσε σε ένα πυκνό μοριακό νέφος

Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα ευρήματα της από το μοριακό νέφος με την κωδική ονομασία G0.253+0.016 που είναι πιο γνωστό με το παρατσούκλι «το Τούβλο» εξαιτίας της μεγάλης πυκνότητας και έντονης αδιαφάνειας του.
Βρίσκεται στις κεντρικές περιοχές του γαλαξία μας και ενώ δείχνει ότι διαθέτει τις απαραίτητες συνθήκες (μέγεθος, ποσότητες κοσμικής ύλης και αλληλεπιδράσεις ύλης) για να αποτελεί ένα τόπο μαζικής αστρογένεσης ο σχηματισμός νέων άστρων φαίνεται ότι είναι πολύ μικρός.

Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb η ερευνητική ομάδα κατάφερε να συλλέξει σημαντικά δεδομένα μέσα στο Τούβλο. Το πιο ενδιαφέρον ίσως εύρημα είναι η σημαντική παρουσία παγωμένου μονοξειδίου του άνθρακα στο μοριακό νέφος. Φιλοξενεί σημαντικά μεγαλύτερη ποσότητα πάγου μονοξειδίου του άνθρακα από ό,τι αναμενόταν προηγουμένως γεγονός που προσφέρει νέα στοιχεία για την κατανόηση των διαδικασιών σχηματισμού άστρων.

«Οι παρατηρήσεις μας αποδεικνύουν ότι ο πάγος του μονοξειδίου του άνθρακα είναι πολύ διαδεδομένος εκεί σε σημείο που κάθε παρατήρηση στο μέλλον πρέπει να το λαμβάνει υπόψη λέει ο Άνταμ Γκίνσμπουργκ»  αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Τα άστρα αναδύονται συνήθως όταν τα αέρια στα νεφελώματα που σχηματίζονται βρίσκονται σε χαμηλή θερμοκρασία και η σημαντική παρουσία πάγου μονοξειδίου του άνθρακα θα έπρεπε να υποδηλώνει μια ακμάζουσα περιοχή σχηματισμού άστρων στο Τούβλο. Ωστόσο, παρά τον πλούτο του μονοξειδίου του άνθρακα, οι ερευνητές βρήκαν ότι το μοριακό νέφος αψηφά τις προσδοκίες. Το αέριο μέσα στο Τούβλο είναι θερμότερο από αντίστοιχα μοριακά νέφη. Αυτές οι παρατηρήσεις αμφισβητούν την κατανόησή μας για την αφθονία του μονοξειδίου του άνθρακα στο κέντρο του Γαλαξία μας και την κρίσιμη αναλογία αερίου προς σκόνη εκεί.

«Με το James Webb ανοίγουμε νέα μονοπάτια για τη μέτρηση μορίων στη στερεή φάση (πάγο), ενώ προηγουμένως περιοριζόμασταν στην εξέταση του αερίου. Αυτή η νέα άποψη μας δίνει μια πιο ολοκληρωμένη ματιά στο πού υπάρχουν τα μόρια και πώς μεταφέρονται» σημειώνει ο Γκίνσμπουργκ.

Naftemporiki.gr