Αστρονόμοι που μελέτησαν δεδομένα από το μεγάλο τηλεσκόπιο Keck II στο Mauna Kea στη Χαβάη παρατήρησαν με επιτυχία το υπέρυθρο σέλας του Ουρανού για πρώτη φορά. Όπως τα σέλας στη Γη έτσι και αυτά στον Ουρανό προκαλούνται όταν τα φορτισμένα σωματίδια που οδηγούν τον ηλιακό άνεμο αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη και διοχετεύονται κατά μήκος των γραμμών του μαγνητικού πεδίου προς τους μαγνητικούς πόλους. Καθώς εισέρχονται στην ατμόσφαιρα του Ουρανού, τα φορτισμένα σωματίδια συγκρούονται με μόρια της ατμόσφαιρας του πλανήτη, προκαλώντας τη λάμψη αυτών των μορίων.
Στη Γη, το σέλας προέρχεται από συγκρούσεις με άτομα οξυγόνου και αζώτου λαμβάνοντας αποχρώσεις κυρίως κόκκινο, πράσινο και μπλε. Στον Ουρανό, ωστόσο, τα κυρίαρχα ατμοσφαιρικά αέρια είναι το υδρογόνο και το ήλιο σε πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες από ό,τι στη Γη. Αυτά έχουν ως αποτέλεσμα η λάμψη του σέλαος στο Ουρανό να είναι κυρίως στα υπεριώδη και υπέρυθρα μήκη κύματος.
Υπεριώδες σέλας στον Ουρανό εντοπίστηκε το 1986 από το σκάφος Voyager 2 της NASA που πλησίασε τον πλανήτη. Χρειάστηκαν σχεδόν 40 χρόνια για να ανιχνευθεί το αντίστοιχο υπέρυθρο. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το φασματόμετρο Keck II Near-Infrared (NIRSPEC) αστρονόμοι με επικεφαλής την επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Λέστερ εντόπισαν γραμμές εκπομπής από το μόριο H3+. Το H3+ είναι ένα κατιόν τριυδρογόνου που περιέχει τρία πρωτόνια και μόνο δύο ηλεκτρόνια, που σημαίνει ότι είναι θετικά φορτισμένο.
Η εκπομπή του Ουρανού ήταν το αποτέλεσμα του μοριακού υδρογόνου που ιονίστηκε και σχημάτισε κατιόντα Η3+ μετά από συγκρούσεις με φορτισμένα σωματίδια, με την εκπομπή να δημιουργεί μια υπέρυθρη λάμψη σέλας πάνω από τον βόρειο μαγνητικό πόλο.
Naftemporiki.gr
