Το Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα (Ring Nebula), γνωστό και ως Μεσιέ 57 (Μ57) ή NGC 6720, είναι ένα πλανητικό νεφέλωμα στον αστερισμό Λύρα. Αποτελεί ένα από τα γνωστότερα και πιο αναγνωρίσιμα νεφελώματα τέτοιου είδους στους γήινους ουρανούς. Ένα πλανητικό νεφέλωμα είναι ένα νεφέλωμα εκπομπής που αποτελείται από ένα διαστελλόμενο σφαιρικό κύμα ιονισμένου αερίου που εξακοντίζεται στο Διάστημα, από κάποιο άστρο εξ’ αιτίας διαδοχικών εκρήξεων, σηματοδοτώντας έτσι το τέλος του κύκλου της ζωής του. Η λανθασμένη ονομασία αντί του ορθού «αστρικό νεφέλωμα» εξακολουθεί να αποδίδεται από την πρώτη ανακάλυψή τους στον 18ο αιώνα από τον αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ που υπέθεσε ότι τα νεφελώματα αυτά περιέχουν νεαρούς πλανήτες κάτι που όμως δεν ισχύει.
Το Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα απέχει περίπου 2,300 έτη φωτός από τη Γη και αποτελεί σταθερό στόχο παρατηρήσεων από τους αστρονόμους αφού πρόκειται για ένα περιβάλλον που όπως όλα δείχνουν θα πάρει τη θέση του ηλιακού μας συστήματος όταν σε περίπου πέντε δισ. έτη ο Ήλιος αφού κάψει τα καύσιμα του αρχικά διογκωθεί μετατρεπόμενος σε ερυθρό γίγαντα καταπίνοντας ή καταστρέφοντας ολοσχερώς τους εσωτερικούς πλανήτες (Αρη, Αφροδίτη, Ερμή, Γη) και στη συνέχεια… υποχωρήσει και γίνει ένας λευκός νάνος, ένα αστρικό υπόλειμμα.
Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb έστρεψε τα πανίσχυρα όργανα του στο Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα και κατέγραψε λεπτομερείς εικόνες που βοηθούν τους επιστήμονες να μελετήσουν καλύτερα το νεφέλωμα αυτό αλλά και να μάθουν περισσότερα για το τέλος του ηλιακού μας συστήματος.
«Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb μας πρόσφερε μια εκπληκτική θέα του Νεφελώματος του Δακτυλίου που δεν έχουμε ξαναδεί. Οι εικόνες υψηλής ανάλυσης όχι μόνο δείχνουν τις περίπλοκες λεπτομέρειες του διαστελλόμενου κελύφους του νεφελώματος, αλλά αποκαλύπτουν επίσης την εσωτερική περιοχή γύρω από τον κεντρικό λευκό νάνο με εξαιρετική ευκρίνεια» αναφέρει ο Μάικ Μπάρλοου, καθηγητής του University College του Λονδίνου και επικεφαλής επιστήμονας των παρατηρήσεων στο Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα με το James Webb.
Naftemporiki.gr
