Όταν ο Βρετανός χειρουργός Henry Marsh κάθισε δίπλα στο κρεβάτι του ασθενούς του, τα άσχημα νέα που επρόκειτο να μεταδώσει προήλθαν από το δικό του λάθος. Ο ασθενής είχε ένα παγιδευμένο νεύρο στο χέρι του που χρειαζόταν χειρουργική επέμβαση – αλλά ο Marsh είχε τρυπήσει το νεύρο στη λάθος πλευρά της σπονδυλικής στήλης του.
Η χειρουργική επέμβαση λανθασμένης όψης είναι ένα ιατρικό λάθος ίσως λιγότερο σπάνιο από ο,τι νομίζουμε. Ενώ για μερικούς ανθρώπους, το να ξεχωρίσουν την αριστερή από τη δεξιά πλευρά είναι ένα από τα πιο εύκολα πράγματα στον κόσμο, μια αξιοσημείωτη μειοψηφία – περίπου ένας στους έξι ανθρώπους, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύει το BBC – δυσκολεύεται σοβαρά να κάνει τη διάκριση.
Ακόμη και για εκείνους που πιστεύουν ότι δεν έχουν προβλήματα, οι περισπασμοί όπως ο θόρυβος του περιβάλλοντος ή η ανάγκη να απαντήσουν σε άσχετες ερωτήσεις, μπορούν να εμποδίσουν τη σωστή επιλογή. «Κανείς δεν δυσκολεύεται να πει αν κάτι είναι μπροστά ή πίσω, πάνω ή κάτω», λέει στο BBC η Ineke van der Ham, καθηγήτρια νευροψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Leiden στην Ολλανδία. Αλλά το να πει αν κάτι βρίσκεται αριστερά ή δεξιά είναι διαφορετικό, λέει. «Αυτό συμβαίνει λόγω της συμμετρίας, και επειδή όταν γυρνάς, είναι το αντίστροφο. Αυτό προκαλεί σύγχυση».
Η διάκριση αριστερά-δεξιά είναι στην πραγματικότητα μια αρκετά περίπλοκη διαδικασία, που απαιτεί μνήμη, γλώσσα, οπτική και χωρική επεξεργασία, όπως επίσης νοητική εναλλαγή. Στην πραγματικότητα, οι ερευνητές μόλις αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλό μας όταν το κάνουμε – και γιατί είναι πολύ πιο εύκολο σε μερικούς ανθρώπους από ό,τι σε άλλους.
«Μερικά άτομα μπορούν να ξεχωρίζουν το δεξιά / αριστερά εγγενώς, απλά μπορούν να το κάνουν χωρίς να το σκέφτονται», εξηγεί στο BBC ο Gerard Gormley, γενικός γιατρός και κλινικός καθηγητής στο Queen’s University Belfast στη Βόρεια Ιρλανδία. «Όμως άλλοι πρέπει να περάσουν από μια διαδικασία». Σε μια προσπάθεια να κατανοήσουν τι συμβαίνει σε λανθασμένα ιατρικά λάθη, ο Gormley και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν έρευνα σχετικά με την εμπειρία των φοιτητών ιατρικής στη λήψη αποφάσεων αριστερά-δεξιά και εξέτασαν τη διαδικασία.
«Πρώτα από όλα, πρέπει να προσανατολιστείς δεξιά από αριστερά στον εαυτό σου», λέει. Όταν η απάντηση δεν έρχεται αμέσως, οι συμμετέχοντες περιέγραψαν διάφορες τεχνικές, από το να φτιάξουν ένα σχήμα L με τον αντίχειρα και τον δείκτη τους, μέχρι να σκεφτούν ποιο χέρι χρησιμοποιούν για να γράψουν ή να παίξουν μια κιθάρα. Στη συνέχεια, όταν καταλαβαίνετε ποια πλευρά είναι η αριστερή ή η δεξιά κάποιου άλλου, το επόμενο βήμα είναι να περιστρέψετε νοητικά τον εαυτό σας, ώστε να κοιτάτε προς την ίδια κατεύθυνση με το άλλο άτομο.
«Αν είμαι απέναντί σου, το αριστερό μου χέρι θα είναι απέναντι από το δεξί σου χέρι», λέει ο Gormley. «Αυτή η ιδέα της διανοητικής περιστροφής ενός αντικειμένου προσθέτει έναν επιπλέον βαθμό πολυπλοκότητας».
Άλλες έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι τείνουν να το βρίσκουν ευκολότερο να κρίνουν εάν μια εικόνα δείχνει αριστερό ή δεξί χέρι, φέρνοντας στον νου τους το δικό τους χέρι ή το σώμα τους να περιστρέφεται. Έρευνα που δημοσιεύθηκε από τη Van der Ham και τους συναδέλφους της το 2020 διαπίστωσε ότι περίπου το 16% των ανθρώπων αυτοχαρακτηρίζονται ως ανεπαρκείς όσον αφορά στην αναγνώριση αριστερά / δεξιά.
Σχεδόν οι μισοί από τους τετρακόσιους συμμετέχοντες στη μελέτη είπαν ότι χρησιμοποίησαν μια στρατηγική που σχετίζεται με το χέρι για να προσδιορίσουν ποιο είναι ποιο. Όσο πιο ασύμμετρο είναι το σώμα κάποιου – όσον αφορά την προτίμηση του χεριού γραφής, για παράδειγμα – τόσο πιο εύκολο είναι να ξεχωρίσει αριστερά και δεξιά.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν κάτι που ονομάζεται τεστ διάκρισης του Μπέργκεν για να εξετάσουν βαθύτερα το πώς λειτουργούν αυτές οι στρατηγικές. Οι συμμετέχοντες κοίταξαν φωτογραφίες ανθρώπων στραμμένους προς το μέρος τους με τα χέρια τους σε διάφορες θέσεις και έπρεπε να αναγνωρίσουν το επισημασμένο χέρι τους ως το αριστερό ή το δεξί τους. «Φαίνεται απλό, αλλά το αποτέλεσμα είναι κάπως απογοητευτικό» λέει ο Van der Ham.
