Τα πολεμικά πλοία με μικρά καταστρώματα (ελικοδρόμια), όπως αντιτορπιλικά και φρεγάτες θα αύξαναν σημαντικά τις δυνατότητές τους εάν είχαν τα δικά τους μη επανδρωμένα αεροσκάφη, για να παρέχουν πληροφορίες και να πραγματοποιούν αναγνωρίσεις/ παρακολουθήσεις και άλλες αντίστοιχες δραστηριότητες 24 ώρες το 24ωρο, σε μεγάλες αποστάσεις.
Ωστόσο, τα σημερινά μη επανδρωμένα αεροσκάφη δεν έχουν τη δυνατότητα κάθετης απο/προσνήωσης από περιορισμένους χώρους σε ταραγμένες θάλασσες και να επιτυγχάνουν μακράς διαρκείας πτήσεις.
Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η δουλειά του προγράμματος Tern, στο πλαίσιο του οποίου συνεργάζονται η DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου με το ONR (Office of Naval Research) του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού- και το πρόγραμμα προχωρά, με την DARPA να αναθέτει την τρίτη φάση του σε ομάδα της Northrop Grumman.
Οι πρώτες δύο φάσεις είχαν να κάνουν με προκαταρκτικό σχεδιασμό και μείωση ρίσκου.
Η τρίτη φάση πραγματεύεται ένα πλήρους μεγέθους σύστημα επίδειξης – ένα μέσου ύψους, μεγάλης αντοχής αεροσκάφος για χρήση από σκάφη με μικρά καταστρώματα.
«Το σχέδιο που έχουμε κατά νου…θα αύξανε σημαντικά την αποτελεσματικότητα του “μητρικού” σκάφους, ενισχύοντας την αντίληψη, την εμβέλεια και τη διασυνδεσιμότητά του» αναφέρει σχετικά ο Νταν Πατ, υπεύθυνος προγράμματος της DARPA.
Θεωρείται ότι εάν το πρόγραμμα είναι επιτυχές θα ανοίξει μεγάλους ορίζοντες για τις μικρότερες μονάδες επιφανείας του αμερικανικού ναυτικού, αλλά και το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ.
Το όραμα έχει να κάνει με ένα κάθετα εκτοξευόμενο αεροσκάφος (σχεδιασμού ιπτάμενης πτέρυγας) με δύο αντίθετα περιστρεφόμενα στροφεία στη μύτη, που θα το απονηώνουν, θα το φέρνουν σε οριζόντια θέση και θα το κινούν κατά την αποστολή του.
Επιστρέφοντας, θα αναλαμβάνουν την κάθετη προσνήωσή του. Το σκάφος θα αποθηκεύεται στο πλοίο όταν δεν χρησιμοποιείται.
