Η απώλεια/ κλοπή ενός πυρηνικού όπλου (Pinnacle-Empty Quiver στην ορολογία του αμερικανικού στρατού- ο πιο γνωστός όρος Rogue Spear είναι φανταστικός, καθώς αποτελεί δημιούργημα του γνωστού συγγραφέα technothriller, Τομ Κλάνσι) αποτελεί έναν τρομερό εφιάλτη για τις ένοπλες δυνάμεις και τις κυβερνήσεις που κατέχουν πυρηνικά οπλοστάσια- και ως εκ τούτου τα συστήματα ασφαλείας που χρησιμοποιούνται είναι εξαιρετικά προηγμένα.
Ωστόσο, η φύση του αντικειμένου σημαίνει εξ ορισμού ότι «ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι αρκετά ασφαλής», και ως εκ τούτου αναζητούνται πάντοτε νέες τεχνολογίες που θα «κλειδώνουν» ακόμα καλύτερα τα συγκεκριμένα όπλα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η δουλειά του Μαρκ Χαρτ, επιστήμονα και μηχανικού στο Lawrence Livermore National Laboratory (Defense Technologies Division), ο οποίος βραβεύτηκε με το 2015 Surety Transformation Initiative (STI) Award, στο πλαίσιο του Enhanced Surety Program της NNSA (National Nuclear Security Administration) των ΗΠΑ.
Σκοπός του STI είναι να ενθαρρύνει την ανάπτυξη τεχνολογιών που θα μπορούν να φέρουν επανάσταση στον χώρο της ασφάλειας πυρηνικών όπλων- και η πρόταση του Χαρτ ήταν αυτή του IUC (Intrinsic Use Control- εγγενή έλεγχο χρήσης).
Ο έλεγχος χρήσης (use control) ενός όπλου επικεντρώνεται στην παροχή δυνατότητας απρόσκοπτης εξουσιοδοτημένης χρήσης, ενώ παράλληλα περιορίζει/ μπλοκάρει τη δυνατότητα μη εξουσιοδοτημένης χρήσης. Σε βασικό επίπεδο, ο έλεγχος χρήσης επιτυγχάνεται καλύτερα στο ίδιο το όπλο, παρά μέσω διοικητικών/ διαχειριστικών ελέγχων, φραχτών, φρουρών. Μέσω της χρήσης υπάρχουσας τεχνολογίας, το IUC παρέχει παθητικό έλεγχο χρήσης, ανθεκτικό σε επιθέσεις ή απόπειρες μη εξουσιοδοτημένης χρήσης, τόσο σε επίπεδο εξαρτημάτων όσο και πλήρους συναρμολόγησης.
«Ένα όπλο τύπου IUC θα λειτουργούσε αξιόπιστα ακριβώς όπως ήταν επιθυμητό, όταν ήταν επιθυμητό, αποκλειστικά υπό την εξουσιοδότηση της Αρχής Εθνικής Διοικήσεως» δήλωσε ο Χαρτ. «Ο παρεχόμενος έλεγχος χρήσης είναι επαρκώς ανθεκτικός για να υπερνικήσει κάθε μη εξουσιοδοτημένη απόπειρα να λειτουργήσουν τα εξαρτήματα, ακόμα και από τους ανθρώπους που σχεδίασαν τα εξαρτήματα οπλισμού, πυροδότησης και ενεργοποίησης».
Αυτό επιτυγχάνεται μέσω του σχεδιασμού των εξαρτημάτων έτσι ώστε να λειτουργούν με τρόπο που δεν μπορεί να αναπαραχθεί από κάποιο μη εξουσιοδοτημένο άτομο. Τα εξαρτήματα θα «ασφαλίζονται» κατά την κατασκευή τους, μέσω της χρήσης του διακυμαινόμενου πεδίου ακτινοβολίας, για να παράξουν IDs εξαρτημάτων και αριθμούς ελέγχου χρήσης, γνωστούς μόνο στο ίδιο το όπλο. Κάθε ανωμαλία στην επιβεβαίωσή τους, η οποία θα προκαλείται από την απομάκρυνση ή αντικατάσταση προστατευμένου εξαρτήματος, θα καθιστά άχρηστα όλα τα εξαρτήματα.
Το IUC παρέχει μικρότερη του 10-18 ευκαιρία ελέγχου ή χρήσης ενός μεμονωμένου προστατευμένου εξαρτήματος, και λιγότερο από 10-72 πιθανότητα ελέγχου ή χρήσης του συστήματος στο σύνολό του.
«Η χρήση της τυχαίας διαδικασίας της πυρηνικής ραδιενεργής φθοράς αποτελεί το χρυσό στάνταρ των γεννητριών τυχαίων αριθμών. Θα είχατε μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσετε στο λαχείο και στο στοίχημα την ίδια ημέρα παρά να αποκτήσετε τον έλεγχο εξαρτημάτων προστατευμένων μέσω IUC» υποστηρίζει ο Χαρτ.
