Τα διαστημόπλοια της NASA βασίζονται κατά κανόνα σε ελεγχόμενα από ανθρώπους συστήματα ασυρμάτων για να επικοινωνούν με τη Γη- ωστόσο, καθώς ο όγκος των δεδομένων αυξάνεται, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία στρέφεται σε μια νέα τεχνολογία, το αποκαλούμενο cognitive radio, που χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη σε δίκτυα διαστημικών επικοινωνιών για την κάλυψη των αναγκών και τη βελτίωση των επιδόσεων.
«Τα σύγχρονα συστήματα διαστημικών επικοινωνιών χρησιμοποιούν πολύπλοκο λογισμικό για να υποστηρίζουν επιστημονικές και εξερευνητικές αποστολές» λέει η Ζανέτ Μπραϊόνες, επικεφαλής ερευνήτρια στο συγκεκριμένο project στο Glenn Research Center. «Εφαρμόζοντας τεχνητή νοημοσύνη και machine learning, δορυφόροι ελέγχουν αυτά τα συστήματα απρόσκοπτα, παίρνοντας αποφάσεις σε πραγματικό χρόνο χωρίς να περιμένουν οδηγίες».
Για να γίνει κατανοητός ο τρόπος λειτουργίας του cognitive radio, σε σχετική ανακοίνωση της NASA χρησιμοποιείται παράδειγμα από τις επίγειες επικοινωνίες: Στις ΗΠΑ, η FCC (Federal Communications Commission) κατανέμει τμήματα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος που χρησιμοποιείται για τηλεπικοινωνίες σε διάφορους χρήστες- για παράδειγμα στην κινητή τηλεφωνία, σε δορυφορικές επικοινωνίες κλπ- σαν να έχουμε έναν συγκεκριμένο αριθμό βρυσών που παίρνουν νερό από τη βασική παροχή νερού.
Αυτό που κάνει το cognitive radio είναι να χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη για να αξιοποιεί υποχρησιμοποιούμενα τμήματα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση- με το cognitive radio να μπορεί να χρησιμοποιεί πολλές «βρύσες» όταν οι κανονικοί χρήστες τους δεν τις χρησιμοποιούν (μέχρι να το ξανακάνουν). Στην ουσία μεταβαίνει από το ένα «λευκό σημείο» στο άλλο, μόλις αυτά καθίστανται διαθέσιμα.
«Οραματιζόμαστε αυτές οι τεχνολογίες να κάνουν τα δίκτυα επικοινωνίας μας πιο αποτελεσματικά και ανθεκτικά για εξερευνητικές αποστολές στα βάθη του διαστήματος. Ενσωματώνοντας τεχνητή νοημοσύνη και συστήματα cognitive radio στα δίκτυά μας, θα αυξήσουμε την αποδοτικότητα, την αυτονομία και την αξιοπιστία των διαστημικών συστημάτων επικοινωνιών» τονίζει η Μπραϊόνες. Σημειώνεται πως, για τη NASA, σημαντικό ζήτημα είναι ο διαστημικός καιρός (ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπεται από τον ήλιο και άλλα ουράνια σώματα), καθώς παρουσιάζει προκλήσεις που η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να αντιμετωπίσει. Στο μέλλον, τέτοια συστήματα θα μπορούσαν ακόμα και να μάθουν να κλείνουν μόνα τους για να αποφύγουν ζημιές λόγω ακτινοβολίας κατά τη διάρκεια «κακού» διαστημικού καιρού.
