Ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, ο ήλιος ανατέλλει αθώος πάνω από τους δίδυμους πύργους. Ο Λαρς Κλίνγκμπαϊλ, τότε 23 ετών, έχει μόλις φτάσει στο γραφείο του για την πρακτική του. Το πρώτο αεροπλάνο έχει ήδη χτυπήσει.
Ο πανικός, η εκκένωση, η φράση του διευθυντή του – «αυτή η μέρα θα αλλάξει τον κόσμο» – χαράζονται στο μυαλό του. Ο άνθρωπος που ετοιμάζεται να αναλάβει τα ηνία της γερμανικής οικονομίας, όπως μας ενημερώνει το Bloomberg, βίωσε στο πετσί του τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Και αυτές καθόρισαν τη σκέψη και την πορεία του.
Μέσα στο χάος και τον τρόμο γεννιέται μέσα του μια ιδεολογική ρωγμή. Ο κόσμος δεν είναι σταθερός. Η ασφάλεια είναι πολιτική. Και ο ίδιος αποφασίζει πως θα γίνει ένας άνθρωπος που χτίζει, όχι απλώς παρατηρεί.
Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, ο Λαρς Κλίνγκμπαϊλ ετοιμάζεται να γίνει υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και ταυτόχρονα αντικαγκελάριος. Σε μια χώρα που αναγκάζεται να ξανασκεφτεί τι σημαίνει εθνική κυριαρχία και στρατηγική αυτονομία, εκείνος αναλαμβάνει τη διαχείριση της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης με έναν ρόλο που ξεπερνά κατά πολύ την τυπική έννοια του «τεχνοκράτη των αριθμών».
Παιδί στρατιωτικού
Ο Κλίνγκμπαϊλ δεν είναι οικονομολόγος, όπως εξηγεί το Bloomberg. Δεν έχει θητεύσει στα άδυτα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών. Είναι παιδί στρατιωτικού και έχει μελετήσει με πάθος τη στρατηγική σκέψη. Γράφει τη διπλωματική του στις ΗΠΑ για τις αμερικανικές αμυντικές πολιτικές και το 2009, μόλις 31 ετών, εκλέγεται για πρώτη φορά στη Μπούντεσταγκ. Από τότε, κάθε του βήμα έχει τη σφραγίδα του σχεδιαστή και του επιμελητή ισορροπιών.
Μεγαλωμένος στο Ζόλταου της Κάτω Σαξονίας, με σπουδές πολιτικής επιστήμης και υποτροφία από το Ίδρυμα Φρίντριχ Έμπερτ, ο Κλίνγκμπαϊλ χτίζει τη φήμη του βήμα-βήμα, συχνά πίσω από τις κουρτίνες. Γίνεται το δεξί χέρι του πρώην καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ, πριν αποστασιοποιηθεί από τον μέντορά του λόγω των φιλορωσικών του θέσεων.
Η πορεία στο SPD
Από το 2017 ως το 2021 υπηρετεί ως Γενικός Γραμματέας του SPD, ενορχηστρώνοντας την προεκλογική εκστρατεία που φέρνει τον Όλαφ Σολτς στην εξουσία.
Όμως μετά την εκλογική ήττα του SPD το 2025, δεν καταρρέει. Αντίθετα, ανεβαίνει. Κρατά τη θέση του ως συμπρόεδρος του κόμματος και αναλαμβάνει την κοινοβουλευτική του ομάδα. Τη σωστή στιγμή αποστασιοποιείται από τον Σολτς και, όταν έρχεται η ώρα του σχηματισμού κυβέρνησης με τον Φρίντριχ Μερτς της CDU/CSU, είναι αυτός που καταφέρνει τη συμφωνία. Και τώρα —αναπάντεχα για πολλούς— είναι αυτός που αναλαμβάνει το πιο κρίσιμο χαρτοφυλάκιο της νέας εποχής.
Η νέα εκδοχή της γερμανικής οικονομικής πολιτικής
Ο Λαρς Κλίνγκμπαϊλ καλείται να διαχειριστεί μια νέα, επιθετική εκδοχή της γερμανικής οικονομικής πολιτικής. Με ένα πακέτο 500 δισεκατομμυρίων ευρώ για υποδομές και τον πλήρη επανεξοπλισμό της χώρας, η πρόκληση δεν είναι απλώς η διαχείριση των πόρων, αλλά η επιβολή πειθαρχίας σε ένα ρευστό και αυξανόμενα πολύπλοκο δημοσιονομικό περιβάλλον. Οι δημοσιονομικοί κανόνες έχουν τροποποιηθεί. Οι πιέσεις από την άκρα δεξιά και την AfD αυξάνονται. Και οι κοινωνικές δαπάνες, καρδιά του SPD, είναι πλέον στη γραμμή του πυρός.
Παρά τη σχετικά μικρή του εμπειρία στα δημόσια οικονομικά, διαθέτει βαθιά γνώση της αμυντικής πολιτικής και διακομματικές γέφυρες, αφού ανήκει στην πραγματιστική, φιλο-επιχειρηματική πτέρυγα του SPD, τον κύκλο Seeheimer.
Η κιθάρα και τα προσωπικά του στηρίγματα
Αλλά δεν είναι απλώς τεχνοκράτης. Συμμετείχε σε φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στους νεοναζί στο Μύνστερ και ήταν μουσικός σε συγκρότημα με το εύγλωττο όνομα “Sleeping Silence”.
Στην προσωπική του ζωή, είναι παντρεμένος με τη Λένα-Σόφι Μύλερ από το 2019. Υποστηρικτής της Μπάγερν Μονάχου, κάτι ασυνήθιστο για έναν βόρειο Γερμανό— συνεχίζει να βρίσκει παρηγοριά στην κιθάρα του, ως αντίβαρο στις ευθύνες που τον βαραίνουν.
Η αποστολή του είναι τιτάνια. Όπως προειδοποιεί η Μόνικα Σνίτσερ, πρόεδρος του συμβουλίου οικονομικών εμπειρογνωμόνων της Γερμανίας: «Ο επόμενος υπουργός Οικονομικών θα πρέπει να διαθέσει γρήγορα τεράστια ποσά για να ξεκινήσουν έργα που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, οφείλει να διασφαλίσει πως το νέο περιθώριο που προέκυψε από τη χαλάρωση του φρένου χρέους δεν θα κατασπαταληθεί σε δαπάνες κατανάλωσης».
Για τον Κλίνγκμπαϊλ, το προσωπικό έγινε πολιτικό από νωρίς. Και τώρα, σε μια Γερμανία που αλλάζει με ταχύτητα, ίσως το μέλλον της ευρωπαϊκής οικονομίας να εξαρτάται από το αν αυτός ο άνθρωπος, που κάποτε παρακολουθούσε τους Δίδυμους Πύργους να καταρρέουν, θα μπορέσει να σταθεί ψηλά και να τους ξαναχτίσει — όχι από τσιμέντο, αλλά από αξιοπιστία, ισχύ και προοπτική.
