Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 15 Φεβρουαρίου 1564 κοντά στην Πίζα σε μια οικογένεια μουσικών. Και υπήρξε ένας από τους πιο επιδραστικούς αστρονόμους, φυσικούς και φιλοσόφους της Αναγέννησης.
Ο λόγος βεβαίως για τον Γαλιλαίο, που ξεκίνησε σπουδές ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, αλλά σύντομα εγκατέλειψε αυτόν τον δρόμο για να ακολουθήσει τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά.
Το 1589, ανέλαβε τη θέση του καθηγητή μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Πίζας και το 1592 μετακινήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα, όπου παρέμεινε μέχρι το 1610.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, διεξήγαγε σημαντικά πειράματα σχετικά με την κίνηση των σωμάτων, τον μηχανισμό των εκκρεμών και την ελεύθερη πτώση.
Οι Πρωτοποριακές Παρατηρήσεις
Το 1609, άκουσε για την εφεύρεση του τηλεσκοπίου στην Ολλανδία και κατασκεύασε μια ανώτερη εκδοχή του, με την οποία πραγματοποίησε επαναστατικές αστρονομικές ανακαλύψεις. Τεκμηρίωσε τις παρατηρήσεις του στο έργο Sidereus Nuncius (Ο Αστρικός Αγγελιαφόρος) το 1610, όπου ανέφερε την ύπαρξη βουνών στη Σελήνη, τις φάσεις της Αφροδίτης, τους τέσσερις μεγαλύτερους δορυφόρους του Δία και τις ηλιακές κηλίδες. Οι παρατηρήσεις του έδωσαν ισχυρή υποστήριξη στη θεωρία του Κοπέρνικου, ότι οι πλανήτες, συμπεριλαμβανομένης της Γης, περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο.
Η Σύγκρουση με την Καθολική Εκκλησία
Η υποστήριξη του Γαλιλαίου στην ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου τον έφερε σε άμεση σύγκρουση με την Καθολική Εκκλησία.
Ήδη από το 1613, οι εκκλησιαστικές αρχές είχαν αρχίσει να αντιτίθενται στις απόψεις του, με την Ιερά Εξέταση να του απαγορεύει το 1616 να διδάσκει ή να υποστηρίζει τις θεωρίες του Κοπέρνικου.
Παρόλα αυτά, στα τέλη της δεκαετίας του 1620, έγραψε το Διάλογος περί των δύο κύριων συστημάτων του κόσμου, ελπίζοντας να παρουσιάσει μια αμερόληπτη συζήτηση μεταξύ της ηλιοκεντρικής και γεωκεντρικής θεωρίας. Η Εκκλησία, όμως, είδε το βιβλίο ως πρόκληση.
«Κι όμως γυρίζει»: Ο Γαλιλαίος στην Ιερά Εξέταση και δύο κόσμοι σε μετωπική σύγκρουση
Στις 13 Φεβρουαρίου 1633, ο 69χρονος Γαλιλαίος, καταπονημένος από ισχιαλγία και εξαντλημένος από τις διαμάχες, έφτασε στη Ρώμη για να δικαστεί από την Ιερά Εξέταση. Η δίκη κατέληξε στην καταδίκη του για ιεροσυλία. Αναγκάστηκε να αποκηρύξει τις απόψεις του και καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση, η οποία σύντομα μετατράπηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό στη Φλωρεντία.
Ο μύθος λέει ότι, αφού αναγκάστηκε να αποκηρύξει την ηλιοκεντρική θεωρία, ψιθύρισε «Κι όμως, γυρίζει»— μια φράση που σηματοδοτεί την επιμονή του στην επιστημονική αλήθεια.
Τα Τελευταία Χρόνια και η Καθυστερημένη Δικαίωση
Ο Γαλιλαίος παρέμεινε σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι το τέλος της ζωής του, συνεχίζοντας να εργάζεται πάνω στους νόμους της κίνησης και της μηχανικής. Το 1638, δημοσίευσε το Διαλόγους περί δύο νέων επιστημών, όπου έθεσε τις βάσεις για τη σύγχρονη φυσική. Τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατό του, το 1638, έχασε εντελώς την όρασή του, πιθανότατα λόγω καταρράκτη ή γλαυκώματος. Παρά τις δυσκολίες, με τη βοήθεια μαθητών του, συνέχισε να εργάζεται μέχρι τον θάνατό του στις 8 Ιανουαρίου 1642, στο Αρτσέτρι, κοντά στη Φλωρεντία.
Η Καθολική Εκκλησία δεν αναγνώρισε το λάθος της για περισσότερο από 3 αιώνες (!). Ήταν το 1992 όταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ παραδέχθηκε επίσημα ότι η Ιερά Εξέταση είχε κάνει λάθος και ότι ο Γαλιλαίος είχε δίκιο.
Ο Γαλιλαίος Γαλιλέι υπήρξε μια από τις πλέον καταλυτικές προσωπικότητες στην ιστορία της επιστήμης. Το έργο του όχι μόνο διαμόρφωσε τη σύγχρονη αστρονομία και φυσική, αλλά απέδειξε και τη σημασία της ελεύθερης σκέψης απέναντι στη δογματική εξουσία.
