Δώδεκα γυναίκες – «μία χήρα και 11 παρθένες» – στέλνονται από το Λονδίνο στη Βιρτζίνια, σε εργένηδες, που έχουν συμφωνήσει να καταβάλλουν 120 λίβρες (σχεδόν 55 κιλά) καπνού για κάθε γυναίκα ή περίπου «1 κιλό καπνού για κάθε κιλό γυναίκας».
Το ημερολόγιο γράφει 21 Αυγούστου 1621 και αυτή ήταν η τελευταία αποστολή με τις λεγόμενες «νύφες του καπνού». Οι Αμερικανοί ιστορικοί δεν αντιμετωπίζουν με απόλυτη ομοφωνία το θέμα.
Δεν αμφισβητεί κανείς τις ανταλλαγές αυτές, αλλά ενώ κάποιοι τις παρουσιάζουν ως μία «αγοραπωλησία», κάτι που χωρίς δισταγμό θα χαρακτηρίζαμε σήμερα εμπορία ανθρώπων, άλλοι δίνουν μία άλλη διάσταση: Οι γυναίκες αυτές είχαν οι ίδιες συμφωνήσει να μεταναστεύσουν στην Αμερική, σε μία αποικία που αναζητούσε εναγωνίως νύφες, για να βρουν έναν σύζυγο, ένα σπίτι και προίκα.
Υπήρχαν μάλιστα σχετικές διαφημίσεις για να δηλώσουν συμμετοχή. Το πιθανότερο βέβαια είναι η λεγόμενη συμφωνία να ήταν απλά μία απόφαση – διαταγή του πατέρα τους.
Ας δούμε όμως πώς ακριβώς ξεκίνησαν όλα.
Η ιδέα της Virginia Company
Το Τζέιμσταουν της Βιρτζίνια, που ιδρύθηκε το 1607, ήταν η πρώτη μόνιμη αγγλική αποικία στην Αμερική. Οι πρώτοι άποικοι του Τζέιμσταουν ήταν αποκλειστικά άνδρες και αγόρια. Στις πρώτες μέρες της, η αποικία υπέφερε από έλλειψη γυναικών. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του οικισμού ήταν γένους αρσενικού και βρίσκονταν εκεί για να κάνουν την περιουσία τους.
Αφού πετύχαιναν τον στόχο τους, οι άνδρες έφευγαν από την αποικία για να βρουν συζύγους και να δημιουργήσουν οικογένειες σε διαφορετικά μέρη. Κάθε φορά που ένας επιτυχημένος άποικος έφευγε, έπαιρνε μαζί του τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τα χρήματα που κέρδισε με κόπο.
Οι ηγέτες της Virginia Company κατέληξαν σε ένα σχέδιο για να εμποδίσουν τους επιτυχημένους άνδρες να φύγουν. Τοποθέτησαν διαφημίσεις σε εφημερίδες στην Αγγλία, προσφέροντας σε κάθε γυναίκα που ερχόταν στο Τζέιμσταουν να παντρευτεί, δωρεάν διέλευση στον Ατλαντικό, μια προίκα με ρούχα και είδη σπιτιού και ένα οικόπεδο.
Επιπλέον, οι νόμοι στην αποικία της Βιρτζίνια έδιναν στις γυναίκες περισσότερα δικαιώματα ιδιοκτησίας και κληρονομιάς από ό,τι στην Αγγλία.
Στέγη, τροφή και (μάλλον) δυνατότητα επιλογής
Η πρώτη ομάδα των 90 γυναικών έφτασε το 1620. Όταν οι γυναίκες έφτασαν στο Τζέιμσταουν, η εταιρεία τους πρόσφερε στέγη και στροφή έως ότου επιλέξουν σύζυγο. Σύμφωνα με το myhistory.com οι γυναίκες είχαν τον απόλυτο έλεγχο στην απόφαση για το ποιον θα παντρευτούν. Άλλες πηγές το αμφισβητούν. Ουσιαστικά δεν θα μπορούσαν να μείνουν, εάν δεν παντρεύονταν.
Μόλις μια γυναίκα παντρευόταν, ο σύζυγος έπρεπε να πληρώσει στη Virginia Company το κόστος της μεταφοράς της στην αποικία. Η πληρωμή ήταν 120 λίβρες φύλλα καπνού. Έτσι απέκτησαν το προσωνύμιο “tobacco brides”.
Πέρα από τον ρόλο της «συζύγου – υπηρέτριας»
Σχεδόν όλες οι «νύφες του καπνού» παντρεύτηκαν αποίκους. Αυτές οι γυναίκες συνέβαλαν σημαντικά στην καθιέρωση της Βιρτζίνια ως μόνιμου οικισμού. Η Virginia Company δεν δέχθηκε ποτέ ότι τις «πουλούσε».
Η πολιτεία της Βιρτζίνια αναγνωρίζει ότι κάποιες εξ αυτών αντιμετώπισαν δυσκολίες στη νέα τους πατρίδα, αλλά επισημαίνει ότι άνοιξαν τον δρόμο για τις γυναίκες του μέλλοντος, αφού ξέφυγαν από τον ρόλο της «συζύγου – υπηρέτριας», αποκτώντας μεγαλύτερη οικονομική ελευθερία και ανεξαρτησία από ό,τι οι περισσότερες γυναίκες της εποχής τους.
