«Χωρίς φιλοδοξία κανείς δεν ξεκινά τίποτα. Χωρίς δουλειά κανείς δεν τελειώνει τίποτα. Το έπαθλο δεν θα σου χαριστεί. Πρέπει να το κερδίσεις. Ο άνθρωπος που ξέρει το πώς θα έχει πάντα δουλειά. Ο άνθρωπος που ξέρει και το γιατί θα είναι πάντα το αφεντικό του. Όσον αφορά στις μεθόδους, μπορεί να υπάρχουν ένα εκατομμύριο, αλλά οι αρχές είναι λίγες. Ο άνθρωπος που κατανοεί τις αρχές μπορεί να επιλέξει με επιτυχία τις δικές του μεθόδους. Ο άνθρωπος που δοκιμάζει μεθόδους, αγνοώντας τις αρχές, είναι σίγουρο ότι θα έχει πρόβλημα».
Τα λόγια αυτά του δοκιμιογράφου Ραλφ Γουόλντορφ Έμερσον θύμιζε σαν σήμερα, στις 19 Ιουνίου 1985, η Ντάιαν Ράβιτς, γράφοντας για το τι οδηγεί σε κάποιον στην επαγγελματική επιτυχία στο περιοδικό Time. Και πραγματικά στα λόγια αυτά κρύβεται μία αλήθεια: οι άνθρωποι που ξέρουν το πώς – έχουν δηλαδή τις γνώσεις και δεξιότητες που ζητά η αγορά εργασίας, δεν μένουν χωρίς δουλειά. Είναι όμως εκείνοι που ξέρουν και το γιατί πίσω από το πώς εκείνοι, που δίνουν την κατεύθυνση, που ηγούνται των ομάδων.
Ποιος ήταν όμως ο Ραλφ Γουόλντορφ Έμερσον, που τόσο περιεκτικά περιέγραψε τη «συνταγή» της επαγγελματικής επιτυχίας; Πολλοί ίσως να τον γνωρίζουν από το πλέον διάσημο ρητό του: «Η μεγαλύτερη δόξα μας δεν είναι να μην αποτυγχάνουμε ποτέ, αλλά να σηκωνόμαστε πάλι, κάθε φορά που αποτυγχάνουμε».
Αμερικανός δοκιμιογράφος, λέκτορας, και ποιητής, ο Έμερσον ηγήθηκε του κινήματος του υπερβατισμού στα μέσα του 19ου αιώνα – το οποίο στάθηκε κόντρα στα κοινωνικά πρότυπα της εποχής. Ήταν υπέρμαχος της ατομοκρατίας, που τονίζει την ηθική αξία του ατόμου και δίνει αξία στην ανεξαρτησία και την αυτάρκεια.
Η πίστη στον άνθρωπο και την αυτάρκεια
Ο υπερβατισμός είναι φιλοσοφικό κίνημα το οποίο αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1820 στις ανατολικές ΗΠΑ. Ξεκίνησε ως αντίδραση στον ιντελεκτουαλισμό και πνευματισμό της τότε εποχής. Ξεπήδησε ουσιαστικά από τον αγγλικό και γερμανικό ρομαντισμό, τον σκεπτικισμό του Ντέηβιντ Χιουμ και την φιλοσοφία του Ιμμάνουελ Καντ. Επηρεάστηκε επίσης από ινδουιστικά κείμενα φιλοσοφίας.
Το βασικό χαρακτηριστικό του υπερβατισμού είναι η πίστη στην καλοσύνη του ανθρώπου και της φύσης. Οι υπερβατιστές πιστεύουν πως η κοινωνία και οι θεσμοί της διαφθείρουν την αγνότητα του ατόμου. Πιστεύουν ως εκ τούτου πως οι άνθρωποι είναι καλύτεροι όταν είναι αυτάρκεις και ανεξάρτητοι.
Το έργο του
Η φιλοσοφία του υπερβατισμού αποτυπώνεται στο δοκίμιο του 1836 με τίτλο Nature ( Η Φύση ). Μετά το έργο αυτό, συνέχισε δίνοντας μια διάλεξη με τίτλο The American Scholar η οποία άσκησε σημαντική επίδραση σε άλλους διανοητές.
Τα περισσότερα δοκίμια που έγραψε, τα δημιούργησε πρώτα ως διαλέξεις, τις οποίες κατόπιν διασκεύασε σε μορφή κατάλληλη για γραπτό λόγο. Οι 2 πρώτες σειρές των δοκιμίων του κυκλοφόρησαν το 1841 και 1844, και αποτελούν τον πυρήνα της σκέψης του. Σε αυτές τις σειρές περιλαμβάνονται τα πιο γνωστά έργα του όπως, Self-Reliance (Αυτοδυναμία), The Over-Soul (Η υπερ-ψυχή), Circles (Κύκλοι), The Poet (Ο Ποιητής) και το Experience (Εμπειρία).
Η ζωή του
Ο Έμερσον γεννήθηκε στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης στις 25 Μαΐου 1803 από τη Ρουθ Χάσκινς και τον αιδεσιμότατο Γουίλιαμ Έμερσον, έναν ουνιτιστή ιερέα. Πήρε το όνομά του από τον αδελφό της μητέρας του Ραλφ και την προγιαγιά του πατέρα του Ρεμπέκα Γουόλντο. Ήταν ο δεύτερος από τους πέντε γιους που επέζησαν μέχρι την ενηλικίωση. Τρία από τα αδέλφια του πέθαναν σε παιδική ηλικία.
Ο Έμερσον ήταν αγγλικής καταγωγής και η οικογένειά του βρισκόταν στη Νέα Αγγλία από την πρώιμη περίοδο αποικιοκρατίας.
Ο θάνατος του πατέρα και η επίδραση της θείας
Ο πατέρας του Έμερσον πέθανε από καρκίνο του στομάχου στις 12 Μαΐου 1811, λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν από τα όγδοα γενέθλια του Έμερσον.
Ο Έμερσον μεγάλωσε με τη μητέρα του, με τη βοήθεια των άλλων γυναικών της οικογένειας. Η θεία του Μέρι Μούντι Έμερσον είχε μια βαθιά επίδραση πάνω του. Έζησε με την οικογένεια και διατηρούσε συνεχή αλληλογραφία με τον Έμερσον μέχρι τον θάνατό της το 1863.
Η εκπαίδευση και τα επαγγελματικά του βήματα
Η επίσημη εκπαίδευση του Έμερσον ξεκίνησε στο Λατινικό Σχολείο της Βοστώνης το 1812, όταν ήταν εννέα ετών. Τον Οκτώβριο του 1817, σε ηλικία 14 ετών, ο Έμερσον πήγε στο Χάρβαρντ. Εργάστηκε μεταξύ άλλων ως σερβιτόρος και δάσκαλος ιδιαίτερων μαθημάτων για να καλύψει τα έξοδα της σχολής του.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1820, ο Έμερσον ήταν δάσκαλος στο Σχολείο Νέων Κυριών (το οποίο διηύθυνε ο αδελφός του Γουίλιαμ). Στη συνέχεια πέρασε δύο χρόνια στο Ρόξμπερι της Μασαχουσέτης, όπου έγραψε δοκίμια και μελέτησε τη φύση. Προς τιμήν του, αυτή η περιοχή ονομάζεται τώρα Schoolmaster Hill στο Franklin Park της Βοστώνης.
Το 1826, αντιμέτωπος με κακή υγεία, ο Έμερσον πήγε να αναζητήσει ένα θερμότερο κλίμα. Μετακόμισε έτσι στο Σεντ Ογκουστίν της Φλόριντα, όπου γνώρισε τον πρίγκιπα Αχιλλέα Μυρά, ανιψιό του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Έγιναν καλοί φίλοι και συμμετείχαν σε διαφωτιστικές συζητήσεις για τη θρησκεία, την κοινωνία, τη φιλοσοφία και τη διακυβέρνηση. Ο Έμερσον θεωρούσε τον Μυρά σημαντική προσωπικότητα στην πνευματική του εκπαίδευση.
Διαβάστε περισσότερα stories από το Naftemporiki.gr.
