Έχει επανειλημμένα διαβεβαιώσει σε προεκλογικές ομιλίες τους υποστηρικτές του: «Είμαι πραγματικά πλούσιος» και «Πάντα ήμουν καλός στο να βγάζω χρήματα».Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, 14 Ιουνίου 1946, αποτιμά την καθαρή του περιουσία σε περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια δολάρια – αν και αυτό αμφισβητείται.
Σύμφωνα με το Forbes η καθαρή του περιουσία είναι 7,5 δισ. δολάρια, ενώ ο δείκτης του Bloomberg Billionaire λέει ότι είναι 6,5 δισ. δολάρια. Αν και επιμένει ότι «αξίζει πολύ περισσότερα», σε κάθε περίπτωση είναι δισεκατομμυριούχος.
Υποστηρίζει όμως και κάτι ακόμη: ότι είναι αυτοδημιούργητος. Και αυτό είναι ζήτημα… ερμηνείας. Έβγαλε την περιουσία του στο real estate – στο οποίο ουσιαστικά διέπρεψε και ο πατέρας του. Αλλά όπως διατείνεται δεν κληρονόμησε τις επιχειρήσεις του πατέρα του. Άνοιξε τη δική του με ένα «μικρό» πατρικό δάνειο της τάξης του 1 εκατ. δολαρίων.
Τα πρώτα βήματα
Ο Τραμπ δεν πήρε μόνο τη χρηματοδότηση αλλά και το επιχειρηματικό του στυλ από τον πατέρα του.Ο Φρεντ Τραμπ ήταν ιδιοκτήτης επιχείρησης ανέγερσης κατοικιών στο Μπρούκλιν και το Κουίνς. Ήταν γνωστός για την ποιότητα των κτιρίων του, αλλά και για την ικανότητά του να βγάζει από το κάθε τι κέρδος.
Συνήθως πίεζε τον προϋπολογισμό για έργα που χρηματοδοτούνταν από την κυβέρνηση και τσέπωνε τη διαφορά ως κέρδος – μια πρακτική που αν και νόμιμη, τον οδήγησε κάποια στιγμή σε κατάθεση ενώπιον του Κογκρέσου. «Ο Φρεντ Τραμπ δεν είδε ποτέ μια φορολογική απαλλαγή που δεν εκμεταλλεύτηκε και ο Ντόναλντ μάθαινε καλά», έχει πει στο BBC η Γκουέντα Μπλερ, συγγραφέας του The Trumps.
Ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ ισχυρίζεται ότι ήταν η απόφασή του να μεταβεί από την κατασκευή κατοικιών μεσαίου εισοδήματος στις συνοικίες της Νέας Υόρκης σε πολυτελείς ουρανοξύστες στο Μανχάταν, η Μπλερ στο βιβλίο της λέει ότι ήταν ο πατέρας του υποψηφίου προέδρου, εκείνος που τον ώθησε σε αυτή την κίνηση.
Βασίστηκε όπως εξηγεί στους πόρους της οικογένειάς του, ενώ ο πατέρας του δεν του έδωσε απλά 1 εκατ. δολάρια, αλλά συνυπέγραφε ως εγγυητής τα δάνεια, που έπαιρνε ο Ντόναλντ από τις τράπεζες και ήταν εκείνος που του έδωσε τις πρώτες διασυνδέσεις με τραπεζίτες και πολιτειακούς αξιωματούχους.
Η κρίση της δεκαετίας του 1970, που έγινε ευκαιρία
Το πρώτο μεγάλο έργο του κ. Τραμπ ήταν το Commodore Hotel. Συνεργάστηκε με τον όμιλο Hyatt για να το αγοράσει το 1976 και το μετονόμασε σε Grand Hyatt.
Εκείνη την εποχή πολλά κτίρια στο Μανχάταν ήταν αντιμέτωπα με πλειστηριασμό. Το ίδιο το Commodore είχε χρέη 1,5 εκατομμυρίων δολαρίων και η Νέα Υόρκη δεν ήταν τότε το πολυτελές μέρος διακοπών που είναι σήμερα. Η επένδυση ήταν μεγάλος κίνδυνος για τον Τραμπ, που έκανε τα πρώτα βήματά του στον χώρο του real estate.
Χρησιμοποιώντας τις διαπραγματευτικές δεξιότητες, ο Τραμπ έπεισε τη Νέα Υόρκη να δώσει στο ξενοδοχείο φορολογική απαλλαγή 40 ετών που εξοικονομούσε 160 εκατομμύρια δολάρια. Το 1996 πούλησε το μισό του ξενοδοχείο στη Hyatt έναντι 142 εκατ. δολαρίων.
Θα συνέχιζε να επενδύει και να αναπτύσσει μεγάλα κτίρια της Νέας Υόρκης, συμπεριλαμβανομένου του ξενοδοχείου Plaza και του πρώην κτιρίου της Τράπεζας του Μανχάταν.
Το στολίδι της εταιρείας ήταν ο 58όροφος Πύργος Τραμπ στην Πέμπτη Λεωφόρο, που ολοκληρώθηκε το 1983.
Χτίζοντας το brand Τραμπ
Ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί επισήμως να είναι μεγιστάνας ακινήτων, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της καθαρής του αξίας προέρχεται από την αξία της επωνυμίας του, την οποία άρχισε να χτίζει τη δεκαετία του 1980.
Ο νεαρός επιχειρηματίας έκανε τακτικές τηλεοπτικές συνεντεύξεις και ήταν ιδιαίτερα ενεργός κατά τη διάρκεια των προκριματικών εκλογών των Ρεπουμπλικανών το 1988.
Η ανάπτυξη του brand οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι δεν δίστασε να κολλήσει το όνομά του σε οτιδήποτε – από μπριζόλες μέχρι γραβάτες
Στη δεκαετία του 1980, ο όμιλος Τραμπ άρχισε να χορηγεί άδεια χρήσης του ονόματος Trump σε άλλες εταιρείες, επιταχύνοντας την εξέχουσα θέση του παγκοσμίως. Σήμερα, πολλές επωνυμίες Trump πληρώνουν τέλη αδειοδότησης για να χρησιμοποιούν το όνομα και δεν ανήκουν στον όμιλο του πρώην προέδρου, που φιλοδοξεί να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο.
The Art of the Deal
Το 1987, όταν δημοσίευσε το The Art of the Deal, η δημοτικότητά του εκτινάχθηκε. Ο κ. Τραμπ εδραίωσε τη φήμη του ως ευθύς διαπραγματευτής με τη δεκαετή πορεία του ως οικοδεσπότης του The Apprentice.
Όπως και ο πατέρας του, ο κ. Τραμπ έχει τη φήμη ότι εξοικονομεί κάθε δυνατή δεκάρα.Έχει χαρακτηρίσει έξυπνη επιχειρηματική κίνηση το να παρακρατεί πληρωμές για συμβόλαια όταν δεν του αρέσει η δουλειά.
Η παρολίγο καταστροφή της δεκαετίας του 1990
Όταν χτύπησε η ύφεση το 1990, η αυτοκρατορία του Τραμπ δεν μπορούσε να συμβαδίσει με τις τεράστιες πληρωμές χρέους που όφειλε. «Μέχρι την άνοιξη του 1990 ήμουν βαθιά στο κόκκινο· η αυτοκρατορία μου είχε αιμορραγική αξία», έγραψε αργότερα στο βιβλίο του The Art of the Comeback.
Τη διετία 1991 -1992 ξενοδοχεία και καζίνο του υπέβαλαν αίτηση πτώχευσης. Το 1993, η περιουσία του άρχισε να βελτιώνεται επειδή οι πιστωτές εκτιμούσαν την επωνυμία του — και τις άδειες του καζίνο. Άρχισαν λοιπόν να του δανείζουν ξανά χρήματα για να μείνει «ζωντανός».
Το 1995, ο Τραμπ μετέτρεψε το καζίνο Trump Plaza σε μια εισηγμένη εταιρεία, την Trump Hotels and Casino Resorts, την οποία ήλεγχε. (Αυτή η εταιρεία υπέβαλε αίτηση πτώχευσης το 2004.) Η Wall Street Journal είχε γράψει σχετικά με τις κινήσεις του το 1995: «Έκανε συμφωνία με τράπεζες που εξάλειψαν το τελευταίο του προσωπικού χρέους του. Πλήρωσε λιγότερο από τα μισά από τα περίπου 110 εκατομμύρια δολάρια που χρωστούσε».
Που έγινε και αυτή ευκαιρία
Εκείνο το έτος – το 1995 – φαίνεται να ήταν το βασικό σημείο καμπής για τον Τραμπ. Έκλεισε τα δικά του προβλήματα με τα χρέη του, αλλά άφησε πολλούς εργολάβους και δανειστές σε μπελάδες. Το 1996, το Fortune θαύμαζε το πώς «απέδρασε σαν τον Χουντίνι από τους πιστωτές» του.
Το πώς ακριβώς ο Τραμπ εμφανίστηκε έτοιμος να ξεκινήσει έναν νέο γύρο επιχειρηματικών συναλλαγών παραμένει θολό.
Η Wall Street Journal ανέφερε σχετικά με τη δυνατότητα του Τραμπ να γλιτώσει την οικονομική καταστροφή το 1995:
«Ένας δικηγόρος του γραφείου του γενικού εισαγγελέα του Νιου Τζέρσεϊ – που είχε περάσει χρόνια μελετώντας τους οικονομικούς ελιγμούς του κ. Τραμπ – είπε: «Δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχει έστω ένα άτομο στο δικό μας προσωπικό που να έχει πραγματικά καταλάβει πώς το πέτυχε».
Χάρη σε παραθυράκια της φορολογίας
Ρεπορτάζ των New York Times αποκάλυψε τα έκτακτα φορολογικά οφέλη που αποκόμισε ο κ. Τραμπ, από τα οικονομικά συντρίμμια που άφησε πίσω του στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Εγγράφοντας ζημιά 916 εκατομμυρίων δολαρίων το 1995, «εξαφάνισε περισσότερα από 50 εκατομμύρια δολάρια ετησίως φορολογητέο εισόδημα για 18 χρόνια».
Με άλλα λόγια, η οικονομική σωτηρία του Τραμπ φαίνεται να προήλθε από έναν συνδυασμό απομάκρυνσης από τα χρέη και στη συνέχεια δανεισμού περισσότερων για την ανοικοδόμηση μιας αυτοκρατορίας ακινήτων – και όλα αυτά χωρίς την επιβάρυνση των ομοσπονδιακών λογαριασμών φόρου εισοδήματος.
