Και να που είχε φτάσει η ώρα ο άνθρωπος που είχε περάσει ολόκληρη την πολιτική του καριέρα καταγγέλλοντας και επιχειρώντας να καταστρέψει τη Δημοκρατία, να ορκιστεί ότι θα την προστατεύσει.
Ήταν περίπου 12 το μεσημέρι της 30ης Ιανουαρίου 1933, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ, έλεγε μέσα στο προεδρικό μέγαρο της Γερμανίας τα ακόλουθα λόγια: «Θα χρησιμοποιήσω τη δύναμή μου για την ευημερία του γερμανικού λαού, θα προστατεύσω το Σύνταγμα και τους νόμους του γερμανικού λαού, θα εκπληρώσω ευσυνείδητα τα καθήκοντα που μου επιβλήθηκαν και θα ασκήσω τις υποθέσεις μου αμερόληπτα και με δικαιοσύνη προς όλους».
Πώς είχαμε φτάσει εκεί;
Το έτος 1932 είχε δει τη μετέωρη άνοδο του Χίτλερ στη Γερμανία, που υποκινήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την απογοήτευση του γερμανικού λαού με τις θλιβερές οικονομικές συνθήκες, τον υπερπληθωρισμό, τις πληγές που άνοιξε η ήττα στον Μεγάλο Πόλεμο και τους σκληρούς όρους ειρήνης της συνθήκης των Βερσαλλιών.
Ως χαρισματικός ομιλητής, ο Χίτλερ διοχέτευσε τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε υποστήριξη προς ο νεοσύστατο ναζιστικό κόμμα του. Σε εκλογές που διεξήχθησαν τον Ιούλιο του 1932, οι Ναζί κέρδισαν 230 έδρες και ήταν η πρώτη δύναμη στη Ράιχσταγκ.
Ο Πάουλ φον Χίντενμπουργκ, φοβούμενος την αυξανόμενη δημοτικότητα του Χίτλερ και την φύση των στελεχών του, αρχικά αρνήθηκε να τον κάνει καγκελάριο. Αντ’αυτού διόρισε τον στρατηγό Κουρτ φον Σλάιχερ.
Στον επόμενο γύρο των εκλογών τον Νοέμβριο, οι Ναζί έχασαν έδαφος — αλλά οι κομμουνιστές το κέρδισαν, ένα παράδοξο αποτέλεσμα των προσπαθειών του Σλάιχερ που έκανε τις δεξιές δυνάμεις στη Γερμανία ακόμη πιο αποφασισμένες να οδηγήσουν τον Χίτλερ στην εξουσία.
Οι τελικές διαπραγματεύσεις
Σε μια σειρά περίπλοκων διαπραγματεύσεων, ο πρώην καγκελάριος Φραντς φον Πάπεν, υποστηριζόμενος από εξέχοντες Γερμανούς επιχειρηματίες και το συντηρητικό Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα (DNVP), έπεισε τον Χίντεμπουργκ να διορίσει τον Χίτλερ ως καγκελάριο, με το επιχείρημα ότι ο ίδιος ως αντικαγκελάριος θα μετρίαζε τις πιο βάναυσες τάσεις του Χίτλερ.
Όταν τελικά ο Αδόλφος Χίτλερ ανέλαβε τα ηνία μιας 14χρονης γερμανικής δημοκρατίας, οι άνθρωποι ήταν χωρίς δουλειά, χωρίς φαγητό, φοβισμένοι και με την ανάγκη να τους προσφέρει κάποιος ασφάλεια και ανακούφιση.
Μπορεί τα λόγια «θα προστατεύσω το Σύνταγμα και τους νόμους του γερμανικού λαού, θα εκπληρώσω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου» να ακούγονταν σαν ειρωνεία από το στόμα του Χίτλερ, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή, αυτός ο όρκος είχε επανειλημμένα παραβιαστεί από προηγούμενους καγκελαρίους.
Η ορκωμοσία που άνοιξε τον δρόμο στον εφιάλτη
Όταν ο Αδόλφος Χίτλερ βγήκε με δάκρυα στα μάτια από το προεδρικό μέγαρο ως νέος καγκελάριος, επευφημήθηκε από τους Ναζί και τους υποστηρικτές τους που πίστεψαν σε αυτόν. Σημαντική μερίδα του γερμανικού λαού τον είχε αγκαλιάσει. Δεν μπορούσε να φανταστεί τα όσα θα ακολουθούσαν.
Η ανάδειξη του Χίτλερ ως καγκελαρίου στις 30 Ιανουαρίου 1933, σηματοδότησε μια κρίσιμη καμπή για τη Γερμανία και, τελικά, για τον κόσμο. Το σχέδιό του ήταν να καταστήσει τη Γερμανία ένα ισχυρό, ενιαίο μονοκομματικό κράτος, που θα επέκτεινε την κυριαρχία του. Ήταν το σχέδιο που οδήγησε τη χώρα και τον κόσμο ολόκληρο στην άβυσσο.
