Χαρισματικός και πεφωτισμένος κυβερνήτης; Ή ένας σκληρός και αδίστακτος πολεμιστής, που κατέσφαξε εκατοντάδες αιχμαλώτους; Τι ήταν τελικά ο Καρλομάγνος; Σίγουρα μία ισχυρή προσωπικότητα με αδιαμφισβήτητο αντίκτυπο και επιρροή στο πολιτικό και οικονομικό τοπίο όλης της Δυτικής Ευρώπης.
Στις 28 Ιανουαρίου του 814 μχ πέθανε, σε ηλικία 70 ετών, στο Άαχεν. Είχε προλάβει όμως να κυβερνήσει για περίπου 13 χρόνια και να αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του.
Η γέννηση και το όνομά του
Μεγαλύτερος γιος του Πιπίνου του Βραχέος και της Μπερτράντα του Λον, γεννήθηκε πριν τον επίσημο γάμο των γονέων του και έλαβε το όνομα Κάρολος από τον παππού του, Κάρολο Μαρτέλο. Αργότερα Γάλλοι ιστορικοί τον ονόμασαν Charles le Magne (Κάρολος ο Μέγας), που έγινε Charlemagne στα Αγγλικά, μετά τη Νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας.
Έγινε γνωστός στα Γερμανικά ως Karl der Grosse, στα Ολλανδικά ως Karel de Grote και στα Ιταλικά ως Carlo Magno. Τα επιτεύγματα του ήταν τέτοια που προσέδωσαν νέα σημασία στο όνομά του.
Σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως διαβάζουμε στη Wikipedia, η λέξη «βασιλιάς» προέρχεται από το όνομά του. Π.χ. Πολωνικά: król, Ουκρανικά: король (κόρολ), Τσέχικα: král, Σλοβακικά: kráľ, Ουγγρικά: király.
Η άνοδος στον θρόνο και η αυτοκρατορία
Ήταν βασιλιάς της Ιταλίας από το 774 και από το 800, βασιλιάς των Φράγκων από το 768 έως το 814 και ο πρώτος Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (800 – 814). Το εκτεταμένο Φραγκικό κράτος που ίδρυσε ονομάζεται Αυτοκρατορία των Καρολιδών. Ονομάζεται συχνά και «πατέρας της Ευρώπης», αφού ένωσε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης, για πρώτη φορά μετά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Ο Καρλομάγνος έγινε βασιλιάς το 768 μετά τον θάνατο του πατέρα του. Αρχικά συμβασίλευε με τον αδελφό του Καρλομάνο Α΄, ο οποίος πέθανε υπό ανεξακρίβωτες συνθήκες το 771. Συνέχισε την πολιτική του πατέρα του προς τον παπισμό και έγινε προστάτης του, απομακρύνοντας τους Λομβαρδούς από την εξουσία στη βόρεια Ιταλία και ηγούμενος μιας εισβολής στη Μουσουλμανική Ισπανία.
Εξεστράτευσε επίσης κατά των λαών στα ανατολικά του, εκχριστιανίζοντάς τους, επί ποινή θανάτου, με κατά καιρούς κατάληξη σε γεγονότα όπως η Σφαγή του Βέρντεν, κατά την οποία σκοτώθηκαν 4.500 Σάξονες αιχμάλωτοι στη σημερινή Κάτω Σαξονία.
Έφθασε στο απόγειο της δύναμής του το 800 όταν στέφθηκε «αυτοκράτορας» από τον Πάπα Λέοντα Γ΄ την Ημέρα των Χριστουγέννων στην Παλιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Οι μεταρρυθμίσεις
Από τη στιγμή που υπέταξε μεγάλος μέρος της Ευρώπης, επεδίωξε να τη μεταρρυθμίσει πολιτικά και οικονομικά. Προχώρησε στη διοικητική διαίρεση της αυτοκρατορίας του σε 350 κομητείες, τις οποίες ανέθεσε σε ισάριθμους κόμητες.
Το πρόγραμμά του περιελάμβανε μεταξύ άλλων την τυποποίηση του νομίσματος, τη μείωση των φόρων και την ενθάρρυνση του εμπορίου.
Έδωσε έμφαση στην εκπαίδευση, συνέβαλε σε μία πραγματική αναγέννηση των γραμμάτων και των τεχνών, ενώ στήριξε νέες τεχνολογίες και προηγμένες μορφές γεωργίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι παρότι ήταν αρχικά αγράμματος, έμαθε να διαβάζει Λατινικά και Eλληνικά σε ώριμη ηλικία, καθώς θεωρούσε πολύ σημαντική την παιδεία.
