Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κινείται προς μείωση του ρόλου του CAS, του Αθλητικού Διαιτητικού Δικαστηρίου. Χθες, η γενική εισαγγελέας του Δικαστηρίου, Ταμάρα Τσαπέτα, εξέφρασε μια (μη δεσμευτική, πάντως) πρόταση για την υπόθεση, που αφορά έναν βελγικό σύλλογο στο πλαίσιο διαφωνίας με τη FIFA.
Κατά τη γνώμη της γενικής εισαγγελέως, οι αποφάσεις του CAS πρέπει να υπόκεινται στον πλήρη δικαιοδοτικό έλεγχο των εθνικών δικαστηρίων προκειμένου να διασφαλίζεται η συμβατότητα των κανόνων της FIFA με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην υπό εξέταση υπόθεση, ο βελγικός ποδοσφαιρικός σύλλογος Σερέν σύναψε συμβόλαιο με τη μαλτέζικη εταιρεία Doyen Sports για μεταβίβαση των οικονομικών δικαιωμάτων αρκετών ποδοσφαιριστών.
Η πειθαρχική επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (FIFA) έκρινε ότι η συμφωνία παραβίαζε τους κανόνες της, που απαγορεύουν την ιδιοκτησία τρίτων στα οικονομικά δικαιώματα των παικτών.
Η ίδια επιτροπή επέβαλε πειθαρχικά μέτρα στη Σερέν, τα οποία επιβεβαιώθηκαν από το CAS και το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, με αποτέλεσμα η Doyen Sports να ασκήσει αγωγή στα βελγικά δικαστήρια, που αποφάνθηκαν ότι δεν έχουν αρμοδιότητα, διότι το βελγικό δίκαιο προσδίδει ισχύ δεδικασμένου σε ορισμένες κατηγορίες διαιτητικών αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εκδίδει το CAS.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο του Βελγίου ζήτησε από το Ε.Δ. να διευκρινίσει, μεταξύ άλλων, αν το δίκαιο της Ένωσης απαγορεύει την εφαρμογή τέτοιων διατάξεων της εθνικής νομοθεσίας σε περίπτωση που η διαιτητική απόφαση έχει εξεταστεί μόνον από δικαστήριο κράτους το οποίο δεν είναι μέλος της Ε.Ε.
Η γενική εισαγγελέας διατυπώνει τη γνώμη ότι οι δραστηριοποιούμενοι στον τομέα του αθλητισμού εντός της Ε.Ε., οι οποίοι υπόκεινται στο σύστημα επίλυσης διαφορών της FIFA, πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν άμεση δικαστική προστασία από εθνικό δικαστήριο, το οποίο να έχει την εξουσία να ασκήσει πλήρη έλεγχο βάσει όλων ανεξαιρέτως των κανόνων του δικαίου της Ένωσης, ανεξαρτήτως της τελικής απόφασης που εκδίδει το CAS.
Σύμφωνα με την γενική εισαγγελέα, η αθλητική διαιτησία διαφέρει από την εμπορική διαιτησία για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, ουσιώδες χαρακτηριστικό της εμπορικής διαιτησίας είναι η ελεύθερη αποδοχή της ρήτρας διαιτησίας από αμφότερα τα μέρη.
Ωστόσο, η δικαιολόγηση αυτή δεν ισχύει στην περίπτωση των επίμαχων εν προκειμένω κανόνων αθλητικής διαιτησίας, καθώς οι κανόνες της FIFA έχουν αναγκαστικό χαρακτήρα.
Δεύτερον, το σύστημα επίλυσης διαφορών της FIFA χαρακτηρίζεται από την αυτοτέλειά του, δηλαδή μπορεί να επιβάλει οίκοθεν την εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης, απαγορεύοντας στους παίκτες να αγωνίζονται και στους συλλόγους ή στις εθνικές ομοσπονδίες να μετέχουν στις διοργανώσεις της.
Επομένως, τα κράτη-μέλη πρέπει να διασφαλίζουν τη δυνατότητα παροχής άμεσης δικαστικής προστασίας από δικαστήριο το οποίο έχει την εξουσία να ελέγξει εάν οι κανόνες της FIFA είναι συμβατοί με το δίκαιο της Ένωσης, ακόμη και αν η διαιτητική απόφαση του CAS έχει επικυρωθεί από το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο της Ελβετίας.
naftemporiki.gr
