Στο παρελθόν έχει αναφερθεί ο αυξανόμενος αριθμός ομάδων που επιδιώκουν ένα μοντέλο ιδιοκτησίας πολλών συλλόγων, όπως για παράδειγμα το City Football Group (CFG) και η Ρεντ Μπουλ, ενώ σύμφωνα με πρόσφατα άρθρα οι ιδιοκτησίες των Άρσεναλ, Τσέλσι και Λίβερπουλ, όλες με έδρα τις ΗΠΑ, προσπαθούν να μιμηθούν την προσέγγιση του CFG.
Οι ιδιοκτήτες με μερίδια σε πολλούς συλλόγους δεν είναι κάτι νέο στο ποδόσφαιρο. Η εξαγορά της Σάλτσμπουργκ από τη Ρεντ Μπουλ το 2005 ακολουθήθηκε την επόμενη χρονιά από εκείνη των Νιου Γιόρκ/Νιού Τζέρσεϊ Μέτροσταρς (μετονομάστηκε σε Νιου Γιόρκ Ρεντ Μπουλ) και στη συνέχεια, το 2009, την αγορά της νυν ΡΜ Λειψίας.
Η οικογένεια Πότσο, ιδιοκτήτρια της Ουντινέζε στη Serie A από το 1986, πρόσθεσε την ομάδα της αγγλικής Τσάμπιονσιπ, Γουότφορντ, στο χαρτοφυλάκιό της το 2012, ενώ ο Βίνσεντ Ταν αγόρασε την Κάρντιφ Σίτι, την Σαράγεβο και την Κορτράικ, ενώ πήρε μερίδιο 20% στο Λος Άντζελες μεταξύ 2010 και 2015.
Όσο για την CFG, αφού αγόρασε τη Μάντσεστερ Σίτι το 2008, ο όμιλος απέκτησε άλλη μια ομάδα στο MLS (Νέα Υόρκη) το 2013 –η ομάδα μπήκε στο πρωτάθλημα το 2015– και συνέχισε να αγοράζει μερίδια ή πλήρη ιδιοκτησία σε άλλους 10 συλλόγους.
Γιατί ιδιοκτησία πολλών συλλόγων;
Το μοντέλο μπορεί να ωφελήσει τους ιδιοκτήτες με πολλούς τρόπους, με πιο προφανή τον εντοπισμό, την απόκτηση και την εξέλιξη παικτών.
Οι ποδοσφαιριστές μπορούν επίσης να αποσταλούν δανεικοί «εντός έδρας» αντί να τους εμπιστευτούν σε συλλόγους όπου οι προπονητές ενδέχεται να τους χρησιμοποιήσουν εκτός θέσης ή καθόλου, εμποδίζοντας την εξέλιξή τους.
Μέσω ενός δικτύου ομάδων σε διαφορετικές χώρες, καθένας με τοπικό τεχνικό τμήμα, οι ιδιοκτήτες είναι σε θέση να εντοπίσουν αναδυόμενα ταλέντα και να χρησιμοποιήσουν την προοπτική να παίξουν σε κορυφαίους συλλόγους σε μεγάλα πρωταθλήματα για να προσελκύσουν ανερχόμενα αστέρια.
Οι ποδοσφαιριστές μπορούν επίσης να αποσταλούν δανεικοί «εντός έδρας» αντί να τους εμπιστευτούν σε συλλόγους όπου οι προπονητές ενδέχεται να τους χρησιμοποιήσουν εκτός θέσης ή καθόλου, εμποδίζοντας την εξέλιξή τους.
Τα οικονομικά οφέλη του συστήματος ιδιοκτησίας πολλών συλλόγων (MCO) προέρχονται από την ικανότητα να αποκτούν παίκτες φθηνά στο αρχικό στάδιο της καριέρας τους αντί να βρίσκονται στο έλεος της μεταγραφικής αγοράς, από την αποφυγή χρεώσεων δανεισμού (ή τουλάχιστον από τη διατήρηση τους εντός του ομίλου) και τη διαχείριση των μισθών των παικτών σε επίπεδο χαρτοφυλακίου.
Συγκεντρώνοντας βασικά τμήματα –τόσο τεχνικά όσο και εμπορικά– ο οργανισμός μπορεί να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά και αποδοτικά, ενώ συγκεντρώνει μάθηση από ένα ευρύ φάσμα πρωταθλημάτων κι εφαρμόζει γρήγορα επιτυχημένα μοντέλα.
Εμπορικά, οι MCO μπορούν να προσφέρουν συνεργασίες πολλών χωρών σε χορηγούς, να χτίσουν την αναγνωρισιμότητα της επωνυμίας παγκοσμίως (ειδικά μέσω της κοινής επωνυμίας, όπως η χρήση του επιθέματος Σίτι ή του ονόματος Ρεντ Μπουλ) και να γονιμοποιήσουν υποστήριξη μεταξύ ομάδων οπαδών.
naftemporiki.gr
