Ο πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Σωτήρης Ρίζος, ήταν από τα πρόσωπα που βραβεύτηκαν στην εκδήλωση κοπής της πίτας των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ, στο εστιατόριο της OPAP Arena.
Η βράβευση έγινε από τον ίδιο τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ο οποίος εστίασε στη συμβολή του κ. Ρίζου προκειμένου να υπερκεραστούν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπισε το σχέδιο επιστροφής της Ένωσης στην ιστορική έδρα της.
Μάλιστα, ο κ. Μελισσανίδης εξιστόρησε την πρώτη επαφή που είχε μαζί του, όταν νόμισε ότι του είχε τηλεφωνήσει κάποιος για να του κάνει πλάκα.
Αφού πείστηκε περί της… ταυτοπροσωπίας του ανδρός, ακολούθησε η προσωπική αυτοψία του Σωτήρη Ρίζου στον χώρο. «Τον φέραμε και περπάτησε με τα πόδια όλο αυτό το χωράφι και είδε αυτήν τη βρωμιά και τα σκουπίδια που είχαν εκεί μαζεμένα και μας είπε ο άνθρωπος: “Αυτό εδώ δεν θέλουν να γίνει γήπεδο;”», αποκάλυψε ο διοικητικός ηγέτης της ΑΕΚ.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης ευχαρίστησε τον κ. Ρίζο, επισημαίνοντας ότι η ΑΕΚ δεν θα τον ξεχάσει ποτέ και τονίζοντας ότι χωρίς τη βοήθειά του «δεν θα είχαμε γήπεδο», καθώς τα εμπόδια ήταν πολυποίκιλα.
Από την πλευρά του, ο έγκριτος νομικός εμφανίστηκε σεμνός, ανέλυσε εμπεριστατωμένα την υπόθεση και αποφάνθηκε ότι αυτή «ήταν μια δίκαιη απόφαση για μια δίκαιη υπόθεση».
Η ομιλία του κ. Ρίζου:
«Θα ήθελα να πω δυο λόγια, σε αυτόν τον κύκλο των πιο στενών συγγενών της ΑΕΚ. Τα πράγματα ήταν σχετικώς απλά για μας. Ήταν μια δίκαιη απόφαση για μια δίκαιη υπόθεση. Η απονομή του Δικαίου είναι καθήκον του δικαστού, δεν είναι προσφορά. Υπ’ αυτή την έννοια η τιμή που μου κάνετε ίσως είναι υπερβολή.
Για τη νομική ορθότητα της ληφθείσης αποφάσεως ήμουν πεπεισμένος. Με απασχολούσε η ιστορική δικαίωσή της. Το αν ένα πολύπλοκο σχέδιο με τίτλο ”Κέντρο Αθλητισμού, Μνήμης και Πολιτισμού με την επωνυμία Αγία Σοφία” θα εφαρμοζόταν πλήρως, αν το έργο θα ήταν η πιστή πραγμάτωση του σχεδίου, που εγκρίθηκε από το Δικαστήριο.
Στα εγκαίνια αυτού του έργου, αλλά και μέχρι σήμερα στην εξέλιξη και στην ολοκλήρωση με τα σπουδαία πολιτιστικά κομμάτια του, έχω πεισθεί και γι΄ αυτό. Είναι μια ικανοποίηση που μεταβαίνει στο Δικαστήριο. Και είναι ένας λόγος για ένα ευχαριστώ σε αυτούς που δεν άφησαν το έργο ημιτελές, πράγμα όχι ασύνηθες στην πατρίδα μας.
Το έργο τα συγκεντρώνει όλα: τα τεχνικά του ποδοσφαίρου, τα ιστορικά της ομάδας, την αισθητική, τη λάμψη. Και κυρίως τις μνήμες. Κάθε φορά κοιτάω τις λέξεις πάνω από τις θύρες: Κωνσταντινούπολις – η Βασιλεύουσα, Σμύρνη, Σαμψούντα, Φιλαδέλφεια, Καππαδοκία, Αλικαρνασσός, Αδριανούπολις, Χαλκηδόνα.
Και τις παραστάσεις, τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες στις εξωτερικές όψεις. Γυναίκες με μανδήλες και παιδιά σωριασμένα στη γη, δίπλα σε βαγόνια τρένων, βάρκες με τα ίδια φορτία και από κάτω τις λέξεις “ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Δεν ήταν τσουβάλια”.
Πιο πέρα μια ιδιαίτερη παρουσία. Μια πέτρινη εικόνα: Η Μάνα, σκληρή μορφή, φτωχοντυμένη, με τρία πλάσματα. Ένα βρέφος στην αγκαλιά, ένα νήπιο στην πλάτη, ένα κορίτσι απ’ το χέρι. Προστατευτική και διωκόμενη. Από τον αμείλικτο εχθρό, που πάντα παραμένει αναλλοίωτος – παρά τις προσπάθειες ορισμένων να τον εξωραΐσουν…
Από κάτω οι λέξεις που πρόσθεσαν οι δημιουργοί του έργου: ”Αιώνιος σεβασμός στη ΜΑΝΑ της προσφυγιάς”. Και όχι μόνο στη Μάνα της προσφυγιάς αλλά και στην παντοτινή Μάνα, στην πανανθρώπινη Μάνα. Ανθεκτική στην Ιστορία, μήτηρ – πατήρ, το ακατάλυτο ζεύγος αναφέρεται το πρώτον 8 αιώνες π.Χ. στην Ιλιάδα του Ομήρου. Ανθεκτική και σήμερα απέναντι στις απόπειρες αποδομήσεως του ρόλου της από ανερμάτιστους νομοθέτες.
Κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ γι’ αυτή την προσφορά -στην ιστορική δικαίωση των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας- όλους, και ιδίως τον πρωτομάστορα, τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την αφοσίωση στο έργο αυτό. Για τον ακλόνητο βηματισμό του προς τα εμπρός, για την πίστη και την υπερπήδηση των εμποδίων.
Σας ευχαριστώ, επίσης, γιατί έχω και εγώ κέρδος: Είμαι ευτυχής κάθε φορά που έρχομαι εδώ, ένας μη φίλαθλος, και απολαμβάνω την αισθητική και τη λάμψη. Απολαμβάνω τη χαρά και τη ζωτικότητα των φιλάθλων, των αγοριών, των νεαρών και των ώριμων ανδρών.
Είμαι ευτυχής όταν βλέπω τις λέξεις και τις εικόνες πάνω από τις θύρες. Που συνδέουν την Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως με τις απώλειες αλλά και τις ανατάσεις του Έθνους. Εύχομαι να απολαμβάνετε σε μάκρος χρόνου το έργο και την ομάδα. Να χαίρεστε τις νίκες και με καλή διάθεση να δέχεστε και τις ήττες, αφού και τα δύο συνθέτουν τη γοητεία του ποδοσφαίρου και όλων των ομαδικών αθλημάτων. Κάθε καλό!».
