Εικοσιτέσσερα χρόνια. Ασταμάτητα στους πάγκους. Αμέτρητες εργατοώρες. Προπονήσεις, παιχνίδια, μεταγραφές, ταξίδια, πολλές δύσκολες και κάποιες χαρούμενες στιγμές. Άπειρες ευθύνες αλλά… this is football. Τίποτα δεν ήταν εύκολο. Ο προπονητικός του δρόμος μέχρι και το καλοκαίρι του 2015 που τον έφερε στο Λίβερπουλ μπορεί να έμοιαζε ονειρικός αλλά δεν ήταν. Η αληθινή ζωή δεν είναι όνειρο.
Εννιά χρόνια και μια ολόκληρη ποδοσφαιρική αναγέννηση μετά, τραβά μία κόκκινη γραμμή και στο τέλος της σεζόν αποχωρεί από το αγαπημένο του Anfield.
Γιατί; Επειδή, όσο και αν οπαδοί του ποδοσφαίρου το ξεχνούν, μιλάμε για ανθρώπους. Και ο άνθρωπος Γιούργκεν Κλοπ κουράστηκε. Νικήθηκε από την πίεση. Πολύ απλά, δεν αντέχει άλλο. Θέλει μία κανονική ζωή μακριά από την μυρωδιά των αποδυτηρίων και του χορταριού. Δεν θα μπορούσε κανείς να το εξηγήσει καλύτερα από τον ίδιο.
«Αγαπάω όλα γύρω από το κλαμπ, αγαπάω την πόλη, αγαπάω τους οπαδούς μας. Αγαπάω την ομάδα, αγαπάω το τιμ, αγαπάω τα πάντα. Πρέπει να πάρω αυτή την απόφαση η οποία δείχνει πως είμαι πεπεισμένος πως είναι η σωστή είναι επειδή. Πως να το πω; Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως… ξέμεινα από ενέργεια. Ήρθα εδώ, και το είπα την πρώτη μέρα, ως κανονικός τύπος. Είμαι ακόμα ένας κανονικός τύπος, απλώς δεν ζω μια κανονική ζωή για πολύ καιρό τώρα. Δεν θέλω να περιμένω μέχρι να γίνω πολύ μεγάλος για να έχω μια κανονική ζωή. Πρέπει τουλάχιστον να το δοκιμάσω κάποια στιγμή για να δω πώς είναι και αν θα μου λείψει».
Ο Κλοπ έφτασε στα όριά του και δεν σκέφτηκε ούτε λεπτό, ούτε στιγμή, τα 100 εκατομμύρια ευρώ που… χαρίζει στην Λίβερπουλ, με την αποχώρησή του, δύο χρόνια πριν την ολοκλήρωση του συμβολαίου του.
Μαζί του θα αποχωρήσει και το μεγαλύτερο μέρος του επιτελείου αλλά και ο αθλητικός διευθυντής στο φινάλε της τρέχουσας μεταγραφικής περιόδου. Πεπ Λάιντερς, Πίτερ Κράβιτς, Βίτορ Μάτος και ο Γερμανός sports director Γεργκ Σμάντκε.
Κοσμογονία.
Τι περιλαμβάνει η επόμενη ημέρα του Κλοπ; Μία κανονική ζωή. Στιγμές με την οικογένειά του, απαλλαγμένος από μία πίεση που μπορεί να σε διαλύσει. Για έναν χρόνο τουλάχιστον.
Ποδοσφαιρικά; Άφησε ανοιχτό και το ενδεχόμενο να μην συνεχίσει την καριέρα του. Το μόνο σίγουρο είναι πως σε πάγκο άλλης αγγλικής ομάδας δεν θα τον δούμε ποτέ. «Ούτε και αν δεν έχω να φάω» όπως χαρακτηριστικά τόνισε!
Η αγάπη του για την Λίβερπουλ; Τεράστια. Η αγάπη ολόκληρου του οργανισμού για εκείνον; Ανεξάντλητη. Από το πρωί οι οπαδοί των Reds ζουν σε ένα ποδοσφαιρικό σοκ. Δεν είναι και λίγο. Δεν φεύγει ένας απλός προπονητής. Δεν φεύγει απλά ένας επιτυχημένος προπονητής. Αποχωρεί ο άνθρωπος που έσπασε την κατάρα με την κατάκτηση της Premier League μετά από τριάντα ολόκληρα χρόνια, αποχωρεί ο άνθρωπος που έκανε την Λίβερπουλ ξανά αντάξια του ονόματος και της ιστορίας της.
Ο Κλοπ, για την ακρίβεια, δεν ήταν προπονητής. Ήταν υπεύθυνος για μια ολόκληρη ποδοσφαιρική αναγέννηση. Σαν να ήταν ο… πέμπτος Beatles!
Μπορεί το καλοκαίρι να έχουμε και οριστικά ένα τέλος εποχής αλλά η σεζόν… μόλις αρχίζει για τον Κλοπ! Θέλει να φύγει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να κάνει το δικό του Last Dance, όπως οι σπουδαίοι Μπούλς του Μάικλ Τζόρνταν και του Φιλ Τζάκσον το 1998. Να αφήσει σαν… προίκα στους Reds τον τίτλο του πρωταθλητή και γιατί όχι και το Europa League.
Eξάλλου, η Λίβερπουλ για τον Κλοπ δεν ποτέ μια απλή δουλειά. Ήταν πολλά παραπάνω. Ήταν μια σχέση αμοιβαίας αγάπης.
«Το ότι δεν νιώθω μόνο σπίτι μου, ότι είμαι σπίτι εδώ, είναι 100% σαφές. Το ότι θα αγαπώ αυτόν τον σύλλογο για πάντα, θα είμαι ευγνώμων για πάντα, είναι 100% σαφές»…
