Η συμφωνία μεταξύ της ιταλικής και της τουρκικής ομοσπονδίας για το EURO 2032 θα πρέπει να αντέξει τον αναπόφευκτο αντίκτυπο της επιλογής που συνδέεται με το στάδιο του τελικού της διοργάνωσης: μια πραγματική μονομαχία μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Ρώμης.
Ακόμη είναι νωρίς να λεχθεί, ωστόσο και η Ιταλία και η Τουρκία σίγουρα θα παίξουν όλα τα χαρτιά τους για να βάλουν τη σφραγίδα τους στην τελική πράξη της διοργάνωσης.
Πέντε ιταλικές και άλλες τόσες τουρκικές πόλεις θα συνθέτουν συνολικά τη λίστα των πόλεων-εδρών διεξαγωγής (αν και υπάρχει ισχυρός πειρασμός και για τις δύο ομοσπονδίες να φτάσουν τις έξι), η καθεμία με μόνο ένα γήπεδο.
Στο Μιλάνο, για παράδειγμα, αν και το «Μεάτσα» περιλαμβάνεται αυτή τη στιγμή στη λίστα, το καλύτερο γήπεδο θα μπορούσε να επιλεγεί ανάμεσα σε αυτά της Μίλαν και της Ίντερ, που ανακοινώθηκαν πρόσφατα.
Η Μίλαν φαίνεται πιο μπροστά, η Ίντερ κυνηγά, αλλά σε τρία χρόνια από τώρα ο αγώνας θα μπορούσε να αντιστραφεί ή να σταματήσει, βάζοντας ξανά το «Σαν Σίρο» στο επίκεντρο των πάντων.
Αγώνες θα φιλοξενηθούν σίγουρα θα γίνει στο στάδιο του Τορίνο, αλλά όχι ο τελικός: αυτό οφείλεται στη χωρητικότητα, η οποία δεν ανταποκρίνεται στις παραμέτρους της UEFA -χρειάζονται τουλάχιστον 60.000 θέσεις- και σίγουρα όχι στην ποιότητα ενός γηπέδου πέντε αστέρων.
Πίσω από το Τορίνο, τη Ρώμη και το Μιλάνο, υπάρχουν τα σχέδια της Φλωρεντίας, του Κάλιαρι και της Μπολόνια, που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη, ενώ και η Βερόνα πρέπει να επιταχύνει.
naftemporiki.gr
