Του Νίκου Αθανασίου
Αν υπάρχει ένας αντίπαλος που να έχει σημαδέψει όσο κανείς άλλος την τεράστια προπονητική καριέρα του Κάρλος Αντσελότι, αυτός δεν είναι άλλος από την Λίβερπουλ. Ο Ιταλός τεχνικός της Ρεάλ Μαδρίτης έχει αντιμετωπίσει τους Reds σε δύο τελικούς Champions League.
Στη Πόλη το 2005 και στην Αθήνα το 2007, όντας στον πάγκο της Μίλαν. Το… καλό θα τριτώσει το βράδυ του Σαββάτου στο Παρίσι με την τιτανομαχία ανάμεσα στους Μαδριλένους και την ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ.
Ο Αντσελότι σε συνέντευξη που παραχώρησε στο σάιτ της UEFA μίλησε για αυτή την ιδιαίτερη σχέση και την εικοσαετή παρουσία του σε τελικούς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
“Στην καριέρα μου στο Champions League έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι πολλές φορές με τη Λίβερπουλ. Η πρώτη φορά ήταν το 1984, ο τελικός στη Ρώμη. Δεν έπαιξα γιατί τραυματίστηκα. Στη συνέχεια, το 2005 και το 2007 και φυσικά η αντιπαλότητα τονίστηκε κατά την περίοδο που δούλευα στην Έβερτον. Τώρα, θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι. Έχουν μια εξαιρετική ομάδα, είναι δύσκολο να τους αντιμετωπίσεις. Παίζουν σε πολύ υψηλό επίπεδο, αλλά είναι χαρά να παίζεις εναντίον τους στον τελικό.
Το 2005, αυτή ήταν η καλύτερη ομάδα που έχω προπονήσει ποτέ σε τελικό. Δυστυχώς, στο ποδόσφαιρο υπάρχει αυτό το απρόβλεπτο που δεν μπορείς να ελέγξεις. Είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Είναι δύσκολο να εξηγήσουμε πώς σκοράραμε δύο φορές σε ένα λεπτό στο 90ο λεπτό εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι στα ημιτελικά. Αυτά συμβαίνουν και πρέπει να το αποδεχτείς. Επίσης, δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι πολύ. Το ποδόσφαιρο πάντα προσφέρει μια ευκαιρία λύτρωσης, και αυτό συνέβη δύο χρόνια αργότερα(όταν η Μίλαν νίκησε τη Λίβερπουλ στον τελικό του 2007).
Φτάνω στον πέμπτο τελικό του Champions League. Το έχω σκεφτεί. Ναι, έχουν περάσει πολλά χρόνια από την πρώτη φορά. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει και μπόρεσα να προσαρμοστώ σε αυτές τις αλλαγές. Από τον πρώτο τελικό του 2003 μέχρι σήμερα, έχουν γίνει πολλές αλλαγές. Υπήρξαν θετικές αλλαγές. Το ποδόσφαιρο είναι πάντα μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση και προσαρμόζομαι στις αλλαγές γιατί έχω πάθος για αυτό το άθλημα. Είναι διαφορετικό να το κερδίσεις ως προπονητής παρά ως παίκτης; Ναι είναι. Τα συναισθήματα είναι διαφορετικά. Είναι πιο δυνατά όταν κερδίζεις ως προπονητής. Ως παίκτης, είσαι μέλος μιας ομάδας που κερδίζει το τρόπαιο, αλλά ως προπονητής έχεις περισσότερες ευθύνες”.
