Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αποκάλυψε γι΄ άλλη μια φορά το μεγαλείο της ψυχής και του μυαλού του με τις απαντήσεις που έδωσε, την αυθεντικότητα και την αφοπλιστική ειλικρίνειά του, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Cosmote TV, ξεκινώντας από την απάντηση αν θα θυσίαζε τους τίτλους, τα χρήματα και τη δόξα για να έχει κοντά του τον πατέρα του.
«Θα ήθελα πίσω τον πατέρα μου. Δεν υπάρχει σκέψη σ΄ αυτό. Πάρτε τα όλα, να γυρίσω πίσω στα Σεπόλια και να πουλάω CD. Δεν με νοιάζει. Τον πατέρα μου θέλω. Επόμενη ερώτηση», ήταν η απάντησή του.
Για την Εθνική ομάδα και το EuroBasket 2022, δήλωσε: «Καταρχάς είναι πολύ μακριά όλο αυτό. Μακάρι να είμαι υγιής και να εκπροσωπήσω τη χώρα. Δεν θέλω να βάλω πίεση σε μένα ή στους συμπαίκτες μου.
Θέλω να πάμε να το διασκεδάσουμε, να παίξουμε μαζί μια σεζόν. Την πρώτη διετία στην Εθνική, που ήμουν ο πιο μικρός, είχαμε παιδιά που ήταν για την ομάδα. Η Εθνική κρατάει δεκαπέντε μέρες. Είναι όλοι γι’ αυτό. Το κάνουμε για κάτι σπουδαίο, για να περπατάμε στον δρόμο και να μας λέμε πως τους δώσαμε χαρά.
Μπορεί να ακουστώ πολύ αλαζόνας. Όταν δεν έχεις κερδίσει, δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Κερδίζεις και δίνεις χαρά σε 200 χιλ. κόσμου. Πήγαμε στην παρέλαση και ήταν όλοι με ένα χαμόγελο. Φαντάζεσαι να δώσεις χαρά σε 10 εκατ. κόσμο; Να κλαίνε και να σε αγκαλιάζουν.
Βάζουμε καλάθια κι δίνουμε χαρά στον κόσμο. Μακάρι να είμαι καλά, να παίξω στο EuroBasket 2022. Αυτό μου έχει μείνει. Θέλω πολύ να το καταφέρω. Δεν ξέρω τι έχει πει ο Θεός για μένα, ποιο είναι το πλάνο του. Αλλά πρέπει να βρεθούμε σαν ομάδα, βλέπω ότι όλοι είναι έτοιμοι. Όλα αυτά τα παιδιά που έρχονται τώρα είναι η ομάδα. Βήμα βήμα και μια μέρα θα τα καταφέρουμε».
Όσο για συνάντηση που είχε με τον Νίκο Γκάλη πριν από μερικές ημέρες, σχολίασε: «Όταν τον κοιτούσα στα μάτια, έβλέπα τον γκάνγκστερ. Δεν τον έχω ζήσει, αλλά ήξερα ποιος είναι ο κ. Νίκος. Με κοίταζε στα μάτια και έβλεπα την φλόγα. Αν του έδινες μια μπάλα, θα έπαιζε.
Χωρίς τον κ. Νίκο δεν θα υπήρχαν μπασκέτες στην Ελλάδα. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν ο Βασίλης Σπανούλης, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Θοδωρής Παπαλουκάς. Ήταν ένα καταπληκτικό βράδυ, μιλήσαμε για περίπου μια ώρα. Μου είπε την ιστορία του, κάποια πράγματα που δεν έχει πει δημοσίως. Ανυπομονούσα πάντα να τον γνωρίσω. Ήταν πολύ ωραίο βράδυ.
Είναι πολύ μεγαλύτερός μου, θα μπορούσε να είναι πατέρας μου. Από σεβασμό λόγω ηλικίας και για όσα έχει καταφέρει στο μπάσκετ, του μιλούσα στον πληθυντικό. Είναι Hall of Famer, ένας από τους καλύτερους που έχουν ακουμπήσει την μπάλα.
Ήμουν αγχωμένος πριν τον γνωρίσω, αλλά με έκανε να νιώθω πολύ άνετα. Μου μίλησε για το πώς ήταν στα παιχνίδια, στα αποδυτήρια και πώς μιλούσε στους συμπαίκτες του. Μου έδωσε το τηλέφωνό του και μου είπε να τον πάρω, όποτε χρειαστώ, κάτι που σίγουρα θα κάνω».
Σε ερώτηση για το αν υπάρχει περίπτωση οι Μιλγουόκι Μπακς να έρθουν στην Ελλάδα για αγώνα, απάντησε: «Το έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές. Νιώθω ευλογημένος που είμαι σε αυτή τη θέση, να δουν οι Μπακς πού μεγάλωσα, ποια είναι η ελληνική κουλτούρα.
Κάναμε προπόνηση εδώ, έφαγαν ελληνικό φαγητό, πήγαμε κιόλας μια βόλτα στην Κύπρο. Με ευλόγισε ο Θεός να μπορώ να φέρω μια ομάδα του ΝΒΑ στην πόλη μου. Ήταν όλοι χαρούμενοι, ήταν όλοι εκεί. Καθόμαστaν με τον κ. Νίκο. Γυρνούσα σπίτι με το αμάξι και σκεφτόμουν “πώς έχω φτάσει σε αυτό το σημείο;”. Έφτασα γιατί πίστευα στον εαυτό μου, γιατί ήμουν ταπεινός και δεν σταμάτησα να δουλεύω».
Όσο για το έκτο παιχνίδι της σειράς των τελικών του φετινού NBA; «Ήθελα πολύ να κερδίσω αυτό το παιχνίδι (το Game 6). Ήθελα να κάνω ό,τι περνούσε από το χέρι μου, είτε να βάλω βολές, είτε να καρφώσω, είτε να παίξω άμυνα. Ήξερα ότι το τρόπαιο ήταν μέσα στο γήπεδο. Έλεγα “το Κύπελλο είναι εδώ, δεν πρόκειται να πάει στο Φοίνιξ”.
Ήταν ένα τρομερό βράδυ, αλλά αυτό τελείωσε. Κοιτάμε μπροστά τώρα. Στο 6ο παιχνίδι, είδα την στατιστική στο τέλος. Λέω “6 λάθη”; Πότε έκανα έξι λάθη; Είχα 4 goaltending γιατί κυνηγούσα τα πάντα. Δηλαδή αν ήμουν μισό δευτερόλεπτο πιο πριν εκεί, θα ήταν τάπα. Είπα μπράβο στον εαυτό μου γιατί τα έδωσα όλα. Το χάρηκα γιατί ειλικρινά πήγα στα όριά μου για να κερδίσουμε.
Πριν από αυτό, ήθελα να πω κάτι άλλο: τα παιδιά πήραν τη σκυτάλη και κερδίσαμε δύο ματς. Είμαι πολύ περήφανος για την ομάδα μου. Στους Τελικούς δεν έπρεπε να παίξω. Στο 1ο ματς πονούσα. Χάσαμε κι είπα στον Θεό να με βοηθήσει, να τελειώσω το παιχνίδι. Στο 2ο ματς, έβαλα 42 πόντους. Εκεί τα… χρειάστηκα, γιατί χάσαμε παρά τα όσα έκανα.
Τελείωσε το παιχνίδι και είπα στα παιδιά ότι πρέπει να γυρίσουμε στο σπίτι και να το προστατεύσουμε. Ακόμη πονάω. Τώρα έκανα για πρώτη φορά προπόνηση σε φουλ ένταση δίχως να πονάω. Στο 5ο ματς, δεν έχουμε κερδίσει μέσα στο Φοίνιξ από το 2017. Τότε ήταν το τελευταίο παιχνίδι που κερδίσαμε εκεί. Έπρεπε να παίξουμε όλοι καλά.
Ο Τζρου τα έκανε όλα στη φάση με το κάρφωμα, έκλεψε την μπάλα και τη σήκωσε. Ο Τζρου, ο Τζρου, ο Τζρου. Αν δεν έπαιρνε την μπάλα, θα τρώγαμε τρίποντο. Είδε ότι δεν τον έβλεπε ο Ντέβιν Μπούκερ και του την πήρε μέσα από τα χέρια. Κι όχι μόνο αυτό: είχε την καρδιά να τη δώσει αυτή την πάσα. Πολλοί θα την κρατούσαν την μπάλα εκεί.
Κάθε μέρα μιλούσα με αθλητικό ψυχολόγο. Με βοήθησε πάρα πολύ με τον εαυτό μου. Ποια ειναι η διαφορά ενός δειλού από έναν ήρωα. Είμαστε εδώ τώρα, αν έρθει κάποιος με μαχαίρι ή πιστόλι κι εγώ κρυφτώ κάτω από την καρέκλα, είμαι δειλός. Αν εσείς τού επιτεθείτε όμως, θα είστε ήρωα. Όλα λοιπόν έχουν να κάνουν με το πώς διαχειρίζεσαι τον φόβο σου.
Πηγαίνετε να δείτε τον 6ο τελικό, δείτε τα επτά πρώτα λεπτά. Είναι το χειρότερο μπάσκετ που παίξαμε κι εμείς αλλά κι οι Φοίνιξ Σανς. Μας έφευγαν οι μπάλες, δεν σουτάραμε καλά. Όλα λάθος. Έκατσα κάτω, εκεί είναι που με βοήθησε ο αθλητικός ψυχολόγος. Μου έλεγε πάντα πώς θα διχειριστώ τον φόβο μου. Είπα “αυτό που νιώθω εγώ τώρα, το νιώθει ο προπονητής μου, ο οπαδός, το νιώθει ο Κρις Πολ, όλοι στο γήπεδο”. Είπα λοιπόν ότι δεν θα κάνω τον δειλό».
Για το αν θέλει να τον αποκαλούν Πρωταθλητή και MVP, απάντησε: «Δεν θα με λέτε πρωταθλητή! Θα με λέτε Γιάννη. Αν με λες πρωταθλητή και MVP, χαλαρώνεις ως άνθρωπος. Δεν μου αρέσει να ακούω κοπλιμέντα, θέλω συνέχεια να δουλεύω. Όποιος με ξέρει, ξέρει ότι είμαι αυθεντικός, δεν μπορώ να είμαι fake. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.
Το να με λέτε Πρωταθλητή, MVP ή καλύτερο παίκτη στον κόσμο με κρατάτε πίσω. Γι αυτό δεν κάνω προπόνηση με τους κορυφαίους παίκτες. Θα πρέπει να πάω να πιω καφέ με τους άλλους. Θα μπορώ να πάω να τους καρφώσω την μπάλα; Να τους ρίξω μια τάπα; Δεν ξέρω τι νιώθουν και τι σκέφτονται οι άλλοι παίκτες. Ξέρω τι νιώθω εγώ και τι κάνω. Αν το σέβονται αυτό, το σέβονται. Αν δεν τους κάνει, δεν τους κάνει.
Είναι λίγο δύσκολο. Δεν μεγάλωσα μαζί τους. Δεν ήρθα από τα δικά τους τουρνουά ή κολέγια. Θα μου πεις κι ο Λούκα Ντόντσιτς έχει περισσότερη αποδοχή από άλλους παίκτες. Δεν ξέρω, μπορεί επειδή το παιχνίδι μου είναι διαφορετικό. Unorthodox το λένε οι Αμερικανοί. Εγώ θα συνεχίσω να δουλεύω σκληρά, ξέρω ότι είμαι σε μια θέση πολύ καλή. Έχω κάνει πράγματα που ούτε εγώ φανταζόμουν ότι θα καταφέρω. Τώρα το πώς νιώθουν αυτοί (οι αντίπαλοι), δεν ξέρω. Πιστεύω ότι το παιχνίδι μου είναι λίγο ανορθόδοξο, μπορεί να μην τους κάνει. Εγώ θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω».
Τέλος, σχολιάζοντας το αν θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο παίκτη στον κόσμο, είπε: «Μ` αρέσει να μαι κυνηγός. Γι αυτό δεν θέλω να λέω ότι είμαι ο καλυτερος παίκτης στον κόσμο. Δεν είμαι εγώ ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Είναι ο ΛεΜπρον Τζέιμς, ο Κέβιν Ντουράντ, ο Λούκα Ντόντσιτς, ο Καουάι Λέοναρντ. Είναι άλλοι. Για να φτάσω τους All Time Great… Ο ΛεΜπρον έχει πάει δέκα σερί χρόνια σε Τελικούς. Όσο υπάρχει ο ΛεΜπρον, αυτός είναι ο καλύτερος παίκτης. Μου αρέσει να κυνηγάω».
