Του Στράτου Στρατηγάκη
Μαθηματικού – Ερευνητή
[email protected]
Από τη μια μεριά οι γονείς που ανησυχούν, δικαίως, για τα παιδιά τους και θέλουν να τα προστατεύσουν όσο καλύτερα γίνεται, αλλά και να προστατευθούν και οι ίδιοι. Απαιτούν την εφαρμογή των μέτρων και, αρκετοί, τα κρίνουν ανεπαρκή. Από την άλλη οι κάθε λογής «ψεκασμένοι» αρνούνται να φορέσουν μάσκα τα παιδιά τους. Τα επιχειρήματά τους είναι πέρα από κάθε λογική και πέρα από κάθε φαντασία. Τα λένε, όμως, και διεκδικούν το δικαίωμά τους να… αρρωστήσουν και να μας αρρωστήσουν όλους. Πρέπει οι εκπαιδευτικοί να μιλήσουν με τους μεν και τους δε. Ακούνε τα παράπονά τους από τα λίγα ή πολλά μέτρα, ανάλογα με τη μεριά στην οποία βρίσκεται ο καθένας. Αντιμετωπίζουν και τη χλεύη όλων για το μέγεθος των μασκών.
Πρέπει να πείσουν και τα παιδιά να μη φέρονται σαν παιδιά. Να φοράνε τη μάσκα. Να μην αγκαλιάζονται, να μην ακουμπάνε το ένα τα πράγματα του άλλου, να μη μοιράζονται το περιεχόμενο της κασετίνας τους. Να μην παίζουν μπάσκετ στο διάλειμμα;
Και μετά πάνε στο μάθημα. Δύσκολα τα πράγματα. Σου βγαίνουν τα πνευμόνια για να μιλήσεις και να σε ακούσουν 25 στόματα, γιατί η μάσκα κόβει από την ένταση της φωνής. Δεν ακούς αυτά που σου λένε οι μαθητές, λόγω μάσκας και πάλι. Δεν ξέρεις ποιος πέταξε την «εξυπνάδα» που παραλύει το μάθημα, γιατί δεν βλέπεις τα χείλη τους, για να ξέρεις ποιος μιλάει. Πώς θα σηκώσεις ένα μαθητή στον πίνακα να γράψει; Θα μοιραστείτε το μαρκαδόρο σου;
Υπάρχει και ο φόβος για την προσωπική υγεία του καθενός. Άνθρωποι είναι και οι εκπαιδευτικοί και ακούνε να αποφεύγεται ο συνωστισμός. Μέτρα αναγγέλλονται στην Αττική με απαγόρευση των συναθροίσεων πάνω από 9 άτομα, γάμοι με 20 άτομα και αυτοί έχουν στην τάξη τους 25 και 27 μαθητές. Λογικό είναι να ανησυχούν κάποιοι αν προσθέσουμε και την ηλικία τους που είναι μεγάλη, λόγω της μη ανανέωσης του εκπαιδευτικού προσωπικού για μια δεκαετία, τα πράγματα είναι δύσκολα. Όσοι νιώθουν ότι ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες έχουν ένα λόγο παραπάνω να ανησυχούν.
Με όλα αυτά είναι δύσκολο να γίνει το μάθημα όπως πρέπει. Περνά σε δεύτερη μοίρα η αποτελεσματικότητα της μάθησης. Φυσικά όλα αυτά προστίθενται στα προβλήματα που ήδη υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια στην εκπαίδευση. Λείπουν εκπαιδευτικοί. Παρακολουθήστε τις ανακοινώσεις περί προσλήψεων αναπληρωτών το επόμενο διάστημα και σκεφτείτε ότι κάποιος ευθύνεται που δεν έγιναν εγκαίρως, αλλά γίνονται αφού ανοίξουν τα σχολεία με τους μαθητές στην τάξη.
Δυσκολίες μικρές και μεγάλες κάνουν το σχολείο τελείως διαφορετικό και εξαιρετικά αγχωτικό, για τα παιδιά που δεν πρέπει να είναι παιδιά και για τους εκπαιδευτικούς, που έχουν τις νέες αυτές συνθήκες να αντιμετωπίσουν. Οι πρώτες μέρες είναι πάντα διερευνητικές και όλοι κάνουν υπομονή. Με το πέρασμα του χρόνου η υπομονή στερεύει και ο εκνευρισμός μεγαλώνει. Αν αρχίσουν να ανοιγοκλείνουν σχολεία τις επόμενες εβδομάδες, ανάλογα με την πορεία της πανδημίας, τα πράγματα θα δυσκολέψουν κι άλλο. Είναι πάντως καλό που άνοιξαν τα σχολεία και τα παιδιά γνωρίζουν τους δασκάλους τους και οι δάσκαλοι τους μαθητές τους. Ακόμη και αν χρειαστεί να επιστρέψουμε στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η αρχική γνωριμία και συνεργασία καλό κάνει σε όλους για τη συνέχεια.
