Του Στράτου Στρατηγάκη
Μαθητικού – Ερευνητή
Μεγάλες ανατροπές φέρνει η ανακατανομή των σχολών στα επιστημονικά πεδία, που ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας. Ο λόγος της ανακατανομής είναι ότι προσπαθούν να μειώσουν τις παρενέργειες που εμφανίστηκαν στην πρώτη εφαρμογή του συστήματος.
Στο 1ο πεδίο προστέθηκαν τρία τμήματα που παλιά ανήκαν στο 1ο πεδίο, όπως μπορείτε να δείτε στον πίνακα. Το πρόβλημα που παρουσιάστηκε στις σχολές του πεδίου ήταν ο μεγάλος αριθμός υποψηφίων σε σχέση με τις λίγες θέσεις, που κάνουν δύσκολη την εισαγωγή στις σχολές του πεδίου.
Στο 2ο πεδίο υπήρχε το πρόβλημα με τις σχολές πληροφορικής. Οι υποψήφιοι του πεδίου μπορούσαν να δηλώσουν τις σχολές των Μηχανικών Πληροφορικής, αλλά όχι τις σχολές Πληροφορικής, πράγμα εντελώς παράλογο. Τώρα μπορούν να δηλώσουν όλες τις σχολές πληροφορικής από το 2ο πεδίο και όχι όλες από το 5ο πεδίο, αφού οι σχολές μηχανικών απαιτούν γνώσεις φυσικής που οι προερχόμενοι από το 5ο πεδίο υποψήφιοι δεν έχουν. Δεν μπορώ, όμως, να καταλάβω την ένταξη στο 5ο πεδίο των τμημάτων ηλεκτρονικής και αυτοματισμού των ΤΕΙ, που απαιτούν γνώσεις φυσικής και όχι η ένταξη των τμημάτων μαθηματικών, για παράδειγμα, που δεν απαιτούν γνώσεις φυσικής.
Στο 3ο πεδίο, όπως μπορούμε να δούμε στους πίνακες, έχουμε την ένταξη 22! τμημάτων, στην προσπάθεια του Υπουργείου να λύσει το πρόβλημα που εμφανίστηκε, με την υπερσυγκέντρωση υποψηφίων στο 3ο πεδίο, πράγμα που εκτόξευσε τις βάσεις του πεδίου και, κυρίως, άφησε πολλούς υποψηφίους εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αφού η χαμηλότερη βάση εισαγωγής στις σχολές του 3ου πεδίου ήταν 10.825 μόρια, ενώ στις σχολές του 2ου πεδίου ήταν μόλις 1560 μόρια.
Οι διορθωτικές κινήσεις ήταν επιβεβλημένες για να λυθούν οι παρενέργειες που εμφάνισε το σύστημα στην πρώτη εφαρμογή του ταλαιπωρώντας τους υποψηφίους του 1998. Αυτές οι απαραίτητες κινήσεις, όμως, αλλοιώνουν τη φιλοσοφία του συστήματος που ήταν όσοι εισάγονται σε μία σχολή να έχουν εξεταστεί στα ίδια μαθήματα. Με την ένταξη τόσων πολλών τμημάτων και σε δεύτερο πεδίο αλλοιώνεται η φιλοσοφία του συστήματος.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι το σύστημα είναι κακοσχεδιασμένο, αφού οι απαραίτητες κινήσεις το αλλοιώνουν. Ο κακός σχεδιασμός οφείλεται στο ότι ξεκίνησε πριν από τρία ακριβώς χρόνια επί Υπουργίας του κ. Αρβανιτόπουλου και όταν ψηφίστηκε δεν είχε ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός του. Έγραφε, μάλιστα, ο νόμος θα σας πούμε σε 6 μήνες την ένταξη των σχολών στα πεδία. Τελικά χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια και αποδείχθηκε ότι αυτό ήταν το αδύνατο σημείο.
Το ζήτημα που προκύπτει είναι ότι αντικαταστήσαμε ένα σύστημα που είχε φτάσει στα όριά του (το σύστημα Αρσένη) με ένα άλλο που αποδεικνύεται ότι δεν είναι καλύτερο, μάλλον είναι χειρότερο, με μόνη ουσιαστική διαφορά την μη προσμέτρηση των προφορικών βαθμών και τη μείωση των μαθημάτων.
Όλη αυτή η ενέργεια που ξοδεύτηκε για τις δεκάδες εγκυκλίους, οι νόμοι και οι τροπολογίες που ψηφίστηκαν, η αγωνία των παιδιών για τις αλλαγές, οι ώρες που ξοδεύτηκαν για την ενημέρωση των υποψηφίων, η αναζήτηση των υποψηφίων για τις βέλτιστες επιλογές, οι αναλύσεις που γράφτηκαν, όλα αυτά έγιναν χωρίς κανένα ορατό αποτέλεσμα, χωρίς καμία βελτίωση της κατάστασης. Μετά απορούμε γιατί εργαζόμαστε πολύ και δεν προοδεύουμε…
