Του Στράτου Στρατηγάκη
Μαθηματικού – Ερευνητή
[email protected]
Το εγχείρημα της μετατροπής σε Πανεπιστήμιο των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά είναι δύσκολο. Η μετατροπή πρέπει να γίνει εν λειτουργία. Δεν γίνεται να αναστείλουν τη λειτουργία τους για το διάστημα που χρειάζεται, ώστε να οργανωθεί εξ’ αρχής το νέο Πανεπιστήμιο.
Με τον τρόπο που θα πραγματοποιηθεί η μετάβαση από τα ΤΕΙ στο Πανεπιστήμιο οι υπάρχοντες φοιτητές θα μετατραπούν από φοιτητές των ΤΕΙ σε φοιτητές Πανεπιστημίου, παρακολουθώντας, από ένα σημείο και πέρα, ένα άλλο πρόγραμμα σπουδών, που θα πρέπει να είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που ακολουθούν τώρα. Διαφορετικά δεν έχουμε Πανεπιστήμιο αλλά ΤΕΙ με άλλο όνομα. Το νέο πρόγραμμα σπουδών χρειάζεται και τους ανάλογους διδάσκοντες, που θα μπορούν να το υπηρετήσουν.
Η μετατροπή των τμημάτων των ΤΕΙ σε τμήματα Πανεπιστημίου σημαίνει και άλλα πτυχία με άλλα επαγγελματικά δικαιώματα. Και εδώ υπάρχει πρόβλημα. Τα τμήματα Μηχανολόγων Μηχανικών, Ναυπηγών Μηχανικών και Πολιτικών Μηχανικών θα είναι τετραετούς φοίτησης με πτυχία ισότιμα με των Πολυτεχνικών Σχολών που είναι πενταετούς φοίτησης; Αδύνατο. Θα έχουν οι απόφοιτοί τους άλλα επαγγελματικά δικαιώματα διαφορετικά από των υπολοίπων Μηχανικών; Τότε θα θεωρηθούν κατώτερες σχολές από τις Πολυτεχνικές σχολές και συνεπώς οι υποψήφιοι θα τα θεωρήσουν β κατηγορίας. Αυτό που έγινε, δηλαδή, με τα ΤΕΙ τόσα χρόνια τώρα. Όταν το μακρινό 1983 ιδρύθηκαν τα ΤΕΙ με την μετεξέλιξη των διετών ΚΑΤΕΕ σε τετραετείς σπουδές, όταν το 2001 νομοθετήθηκε η ανωτατοποίηση των ΤΕΙ με την ένταξή τους στα ΑΕΙ, που έκτοτε είναι χωρισμένα σε Τεχνολογικό και Πανεπιστημιακό τομέα, έγινε προσπάθεια να θεωρούνται ισότιμα με τα Πανεπιστήμια. Αυτό, όμως, δεν λειτούργησε στη σκέψη των υποψηφίων και των γονέων τους, που τα θεωρούσαν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τη δεύτερη επιλογή τους. Αν οι σπουδές και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τους είναι διαφορετικά από των υπόλοιπων Πανεπιστημίων τότε απλά δεν θα έχουμε Πανεπιστήμιο παρά μόνο στα χαρτιά.
Η δημιουργία Πανεπιστημίων που δεν θα έχουν στα μάτια του κόσμου την αξία των Πανεπιστημίων οδηγεί στην απαξίωση από τη μεριά των υποψηφίων. Αυτό είναι κρίσιμο, γιατί με την έλευση των ιδιωτικών Πανεπιστημίων, που φαίνεται αναπόφευκτη, το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο θα υποβαθμιστεί πολύ, γιατί όσοι έχουν χρήματα θα προτιμούν τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια που θα ιδρυθούν στην Αθήνα. Αν μπουν δίδακτρα και στα δημόσια Πανεπιστήμια τότε θα αντιμετωπίζονται ως η φθηνή λύση σε σχέση με τα ιδιωτικά.
Για να επιβιώσουν τα Πανεπιστήμιά μας πρέπει εκτός όλων των άλλων να είναι και ελκυστικά στους υποψηφίους, ώστε να έχουν φοιτητές, γιατί Πανεπιστήμιο χωρίς φοιτητές δεν μπορεί να υπάρξει. Για να είναι ελκυστικά πρέπει να δίνουν πτυχία με επαγγελματικά δικαιώματα, ώστε ο φοιτητής να έχει τη βεβαιότητα ότι δεν θα κουραστεί στις σπουδές του χωρίς λόγο.
Ο τρόπος δημιουργίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής έχει δημιουργήσει θύελλα διαμαρτυριών, που σίγουρα μέχρι ενός σημείου απηχούν τα συμφέροντα των εμπλεκομένων. Υπάρχουν, όμως, τα πραγματικά προβλήματα των ήδη υπαρχόντων φοιτητών, των συγχωνεύσεων των τμημάτων και φυσικά της αντιστοιχίας των σχολών και των πτυχίων με τα υπόλοιπα Πανεπιστήμια. Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής θα λειτουργήσει ως πρότυπο για την συγχώνευση και των άλλων ΤΕΙ της χώρας μας, με τα γειτονικά τους Πανεπιστήμια.
Πιστεύω ότι το εγχείρημα είναι πολύ σοβαρό για να υλοποιηθεί σε έξι μήνες. Θα έπρεπε να σχεδιαστεί σωστά και να οριστεί έναρξη λειτουργίας του νέου Πανεπιστημίου σε ενάμιση χρόνο ή και αργότερα αν κρίνεται απαραίτητο, ώστε με την έναρξη της λειτουργίας να υπάρχουν προγράμματα σπουδών, διδακτικό προσωπικό και πτυχία ισότιμα με των υπόλοιπων Πανεπιστημίων. Οι ήδη υπάρχοντες φοιτητές να έχουν την επιλογή να ακολουθήσουν το νέο πρόγραμμα σπουδών, διδασκόμενοι τα επιπλέον αντικείμενα και να κάνουν την απαραίτητη θεωρητική εμβάθυνση σε όσα διδάχτηκαν ή να πάρουν το πτυχίο του ΤΕΙ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην επιτυχή υλοποίηση του εγχειρήματος είναι η βιαστική υλοποίησή του.
