Skip to main content

Δύο τα σενάρια για τον εκλογικό νόμο

Του Δημήτρη Χατζηνικόλα

Με δεδομένη τη δήλωση αρκετών κυβερνητικών στελεχών ότι στο θέμα του εκλογικού νόμου η κυβέρνηση θα ανοίξει τα χαρτιά της πριν από τις 24 Ιουλίου, ημέρα που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα παρουσιάσει τις προτάσεις για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, ήδη «πέφτουν» στο τραπέζι τα σενάρια που εξετάζει το Μαξίμoυ για το μείζον αυτό θέμα.

Στόχος είναι η συζήτηση να ξεκινήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα σε σχέση με την ημερομηνία των εκλογών -αν και πολύ δύσκολα θα υπάρξει συναίνεση στη Βουλή ώστε οι αλλαγές να ισχύσουν από τις επόμενες εκλογές.

Αυτήν τη στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες, δύο είναι οι εισηγήσεις που έχει στο συρτάρι του και εξετάζει ο Πρωθυπουργός: Η μία θέλει τη μείωση του μπόνους στο πρώτο κόμμα σε 30 έδρες και να δίνεται σε κόμμα ή συνασπισμό κομμάτων που συγκεντρώνουν το 40% και η δεύτερη είναι πιο κοντά στην απλή αναλογική, με διατήρηση μόνο του πλαφόν εισόδου του 3% για την είσοδο στη βουλή.

Την πρώτη λύση προκρίνει ο υπουργός Εσωτερικών Παναγιώτης Κουρουμπλής, που είναι και ο αρμόδιος υπουργός που θα «τρέξει» τις διαδικασίες, αλλά και ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλάμπουράρης.

Τη δεύτερη λύση προτείνουν παλιά κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών και εκλογολόγος της Κουμουνδούρου Κώστας Πουλάκης αλλά και ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης.

Και με τα δύο σενάρια πάντως, σύμφωνα με κομματικά στελέχη, επιτυγχάνεται ένα «άνοιγμα» στον χώρο της κεντροαριστεράς και της ήσσονος αντιπολίτευσης και συγχρόνως απομονώνεται η Ν.Δ. αφού τα κυβερνητικά στελέχη εκτιμούν ότι πολύ δύσκολα η Συγγρού θα βρει προνομιακούς συνομιλητές δεξιά της, ενώ ο οικονομικός φιλελευθερισμός που προκρίνει εσχάτως η νέα ηγεσία της, δύσκολα,  θα «δελεάσει» την κεντροαριστερά.

Σε κάθε περίπτωση τις τελικές αποφάσεις για τον νέο εκλογικό νόμο θα λάβει ο κ. Τσίπρας εντός των επόμενων 30 – 40 ημερών, αλλά σε κάθε περίπτωση επιδίωξη του Μαξίμου είναι η αναζήτησης της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και η δυνατότητα να προκύπτουν αυτοδύναμες κυβερνήσεις, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος της ακυβερνησίας.