Από την έντυπη έκδοση
«Μια επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους στα 50, 70 ή και 100 έτη σημαίνει μεγάλη ελάφρυνση, αλλά δεν εκλαμβάνεται ως διαγραφή.
Και φυσικά δεν εκλαμβάνεται ως μονομερής ενέργεια, αφού θα είναι πολυμερής συμφωνία», τονίζει ο Νίκος Ξυδάκης, υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Περιφέρεια Αθηνών.
Τέσσερις κρίσιμες ερωτήσεις
1 Ποιες είναι οι διακυβεύσεις των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου;
2 Ποιο είναι το όριο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας; Οσα πρέπει να γίνουν θα επιτευχθούν μέσω συνεργασίας ή σύγκρουσης;
3 Κυβέρνηση συνεργασίας ή δεύτερες εκλογές σε αναζήτηση αυτοδυναμίας;
4 Πλην της εκλογής σας, φυσικά, ποιος είναι ο στόχος που θέτετε σε προτεραιότητα;
Απαντήσεις
1 Το πρώτο ζητούμενο των εκλογών είναι η πολιτική αλλαγή. Και εφόσον -όπως έχω υποστηρίξει τα τελευταία χρόνια σε όλους τους τόνους- μία από τις όψεις της ελληνικής τραγωδίας είναι πολιτική, αυτή η πολιτική θα πρέπει να αλλάξει άμεσα.
Μέχρι τώρα έγινε η βασική τροφός των προβλημάτων που επισωρεύονταν το ένα επάνω στο άλλο, κι όλα μαζί, πάνω στον κοινωνικοπολιτικό και παραγωγικό ερειπιώνα, πάνω στο σοβαρά εξασθενημένο κοινωνικό σώμα.
Στόχος μας είναι να ενισχύσουμε και να βαθύνουμε τη δημοκρατία, να διαπραγματευτούμε ώστε το χρέος να καταστεί βιώσιμο, να ανακουφίσουμε άμεσα τον κοινωνικό πόνο, όχι με επιστροφή σε μια «πρότερη κανονική κατάσταση», αλλά αλλάζοντας όλα όσα οδήγησαν τη χώρα στο χείλος μιας οικονομικής αλλά ταυτόχρονα και ηθικής, αξιακής χρεοκοπίας…
2 Το όριο είναι το συλλογικό συμφέρον, η ευημερία και η αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει διαπραγμάτευση – και αυτό καθ’ ομολογίαν των ίδιων των εκπροσώπων της τρόικας. Αντίθετα ό,τι έγινε ήταν συμφωνίες προς όφελος της τρόικας, των ευρωπαϊκών τραπεζών και των πιστωτών και εντελώς εις βάρος της Ελλάδας.
Η Ελλάδα, ακολουθώντας τις δεσμεύσεις των μνημονίων, είναι απίθανο να επιβιώσει συνδυάζοντας περιορισμό ελλειμμάτων και εσωτερικό αποπληθωρισμό σε υφεσιακό περιβάλλον. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το χρέος είναι βιώσιμο, αδιαφορώντας για την καταστροφή.
Πάνω σε αυτήν την ιδέα «περί βιωσιμότητας», αποκλείει οποιαδήποτε διαφορετική ιδέα και συζήτηση με τους πιστωτές, βάζοντας και τα δικά της ανύπαρκτα όρια στις «διαπραγματεύσεις».
Η νέα κυβέρνηση δεν θα συζητήσει με την τρόικα, αλλά με την Ευρώπη και τις κυβερνήσεις. Και οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης θέλουν να παραμείνουν εντός όλες οι χώρες. Και η Ελλάδα θα ζητήσει συνεργασία. Δεν θα ξεκινήσει με συγκρούσεις.
3 Οσο περνάνε οι μέρες, ενισχύεται η πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει την αυτοδυναμία και την αγγίζει. Η αυτοδυναμία είναι εφικτή. Είναι ένα από τα πιο πιθανά σενάρια αυτή τη στιγμή και θα το δούμε και τις επόμενες μέρες, εφόσον αυτό παραμένει.
Αλλά το πολιτικό μέρος παραμένει: ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί με οποιονδήποτε αποδέχεται το πολιτικό του πρόγραμμα για να κυβερνήσει.
Ούτε ηθικά μπορεί να συνεργαστεί με ανθρώπους που κρέμασαν την Ελλάδα στα τσιγκέλια, από το Καστελόριζο μέχρι το PSI – και ξέρουμε ακριβώς ποιους εννοούμε – ούτε με ανθρώπους που δεν έχουν πρόγραμμα και δεν μπορούν να αντιληφθούν τη δυναμική και το επείγον του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Και ας μη λησμονάμε ότι δεν μπορούμε σήμερα να σκεφτόμαστε την πολιτική γεωγραφία με τους όρους που διαμορφώθηκαν στη μεταπολίτευση. Οσο για δεύτερες εκλογές, δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνος που θα τις προκαλέσει.
4 Αυτό που με ενδιαφέρει στην κρίσιμη φάση είναι η ανάκτηση της εμπιστοσύνης στις δυνάμεις μας, η αξιοπρέπεια και η ελπίδα για τους συμπολίτες μου.
Τα βασικά πράγματα που θέτω σε προτεραιότητα είναι: Σε επίπεδο κοινοβουλευτικού έργου, πρώτον, η δημιουργία προϋποθέσεων για καταπολέμηση ανεργίας, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για άνεργους ελευθεροεπαγγελματίες – μικροεπιχειρηματίες.
Δεύτερον, η διαφάνεια και η ταχύτητα σε δημόσια έργα και δημόσιες προμήθειες.
Τρίτον, μια στρατηγική που θα εγκολπώνει προσπάθειες για την ανάπτυξη πολιτιστικής δημιουργίας και πολιτιστικών προϊόντων με προστιθέμενη αξία.
Συνέντευξη στον ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ – [email protected]
