Του Δημήτρη Χατζηνικόλα
Εν αναμονή των συναντήσεων κορυφής που θα έχει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο Νταβός της Ελβετίας την ερχόμενη εβδομάδα -και κυρίως της συνάντησης με την Κριστίν Λαγκάρντ- τελεί το Μαξίμου.
Επιχειρείται να λάβει χώρα ένας νέος γύρος επαφών και απευθείας συνομιλιών με Ευρωπαίους ηγέτες, ταυτόχρονα με τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, ως άμυνα απέναντι στους «σκληρούς» του ΔΝΤ, προκειμένου αφενός να ενημερωθούν για την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας και τις μεταρρυθμίσεις που έχουν συντελεσθεί από τον Σεπτέμβριο, αφετέρου να παρέμβουν ώστε να μετριαστούν οι απαιτήσεις του άξονα ΔΝΤ – Σόιμπλε.
Τις επαφές αυτές θα πάρει πάνω του ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας -μετά και τον κύκλο επαφών που είχαν οι Τσακαλώτος, Κατρούγκαλος. «Όπλο» του κ. Τσίπρα θα είναι οι μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει από τα τέλη Σεπτεμβρίου που ανέλαβε η κυβέρνηση μέχρι σήμερα και οι οποίες «πέρασαν» από τη Βουλή, η μάχη κατά της διαφθοράς, της διαπλοκής και της φοροαποφυγής και τα τελευταία στοιχεία για τις δημοσιονομικές εξελίξεις του 2015 τα οποία δείχνουν πλεόνασμα στον προϋπολογισμό του 2015 και μικρότερη ύφεση 0,5 αντί της πρόβλεψης για 2,5%.
«Στην παρούσα φάση», λέει κυβερνητικό στέλεχος «πολλά λέγονται και ακόμη περισσότερα γράφονται για τις απαιτήσεις κυρίως του ΔΝΤ». Το ίδιο στέλεχος αρνείται να σχολιάσει δημοσιεύματα για απαίτηση των δανειστών να υπάρξει ξένος μάνατζερ στο υπερταμείο για τις αποκρατικοποιήσεις και πλειοψηφία στο διοικητικό συμβούλιο, αλλά και να ορισθεί ως έδρα του νέου φορέα το Λουξεμβούργο και όχι η Αθήνα. Απλώς σημειώνει ότι η σύνθεση του διοικητικού του συμβουλίου και η έδρα του είναι θέματα που συμφωνήθηκαν στη συμφωνία της 13ης Ιουλίου και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.
Το σίγουρο είναι ότι το ΔΝΤ σε ανοιχτή γραμμή με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ζητούν μεγαλύτερες παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό το οποίο συνδέουν ευθέως με το δημοσιονομικό και το μεσοπρόθεσμο. Το Ταμείο θέλει οι παρεμβάσεις αυτές να είναι μόνιμου χαρακτήρα και φυσικά απορρίπτει την αύξηση των εισφορών.
Και μπορεί οι πολιτικές εξελίξεις σε Πορτογαλία και Ισπανία να εκτιμούνται θετικά από το Μαξίμου, αλλά οι εκλογές το 2017 στη Γερμανία και η δύσκολη θέση της Άγκελα Μέρκελ στην προσπάθειά της για κατάκτηση μίας τέταρτης τετραετίας στην εξουσία, σε συνδυασμό με δημοσιεύματα που κάνουν λόγο ακόμη και για ένα Merkel-exit πριν από τις γερμανικές εκλογές, δυσκολεύουν τα πράγματα για τις επιδιώξεις της Αθήνας.
Αν σε αυτό προστεθούν και οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία τον ίδιο χρόνο, κατανοεί κανείς γιατί η Αθήνα «καίγεται» στην κυριολεξία να κλείσει τη διαπραγμάτευση αφού όσο το πολιτικό θερμόμετρο στον γαλλο-γερμανικό άξονα θα ανεβαίνει τόσο θα αποδυναμώνεται η δυνατότητα ελιγμών των Μέρκελ-Ολάντ.
