Στην όλο και μεγαλύτερη αύξηση του μέσου όρου ηλικίας των Ιταλών, αλλά και στα προβλήματα μοναξιάς τους αναφέρεται, μεταξύ των άλλων, η έκθεση του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής της χώρας Ιstat.
H αντιστοιχία είναι 168,57 ηλικιωμένων για κάθε 100 νέους και η Ιταλία είναι η δεύτερη γηραιότερη χώρα στον κόσμο. Ενώ ηλικιωμένοι που ζουν μόνοι περνούν κάθε μέρα πάνω από 10 ώρες χωρίς να έχουν καμία ανθρώπινη επαφή, το 17,2% των Ιταλών νιώθει ότι δεν έχει σχεδόν κανένα είδος κοινωνικής στήριξης.
Το 47,3% των πολιτών εργάζεται χάρη στην βοήθεια φίλων και συγγενών και το Istat σχολιάζει ότι «το κοινωνικό ασανσέρ παραμένει μπλοκαρισμένο», με αναφορά στην δυνατότητα οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης, χάρη στην επαγγελματική δράση.
Σε ό,τι αφορά τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, στην κάτω Ιταλία, η συνολική απασχόληση παραμένει ακόμη χαμηλότερη κατά ποσοστό 4,8%, σε σύγκριση με το 2008. Και στην ίδια περιοχή της χώρας, το 34,4% των νέων μέχρι 29 ετών δεν εργάζεται και ούτε σπουδάζει.
Η έκθεση αναφέρεται και στα δικαιώματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες: μόνον το 34% των δημοτικών σχολείων έχει προσαρμοσθεί στους σχετικούς νόμους, εξαλείφοντας τα αρχιτεκτονικά εμπόδια που περιορίζουν την πρόσβαση.
Οι δαπάνες για την κοινωνική πολιτική του ιταλικού Δημοσίου, τέλος, αγγίζουν το 30% του ΑΕΠ, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 28,5%. Η ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, όμως, ιδίως στην κάτω Ιταλία, είναι συχνά χαμηλότερη από τις ανάγκες των πολιτών.
