Ο ελληνικός λαός ανταποκρίνεται με μεγάλη γενναιοδωρία στις ανάγκες των προσφύγων, παρόλο που διανύει μία δύσκολη περίοδο, τόνισε ο Πάπας Φραγκίσκος σε χαιρετισμό του, μετά από την επίσκεψή του στο κέντρο υποδοχής και ταυτοποίησης στη Μόρια της Λέσβου.
«Ήρθαμε εδώ για να επιστήσουμε και πάλι την προσοχή του κόσμου στη σοβαρή αυτή ανθρωπιστική κρίση. Ήρθαμε για να απευθύνουμε έκκληση να βρεθεί λύση», πρόσθεσε.
Απευθυνόμενος προς τους πρόσφυγες είπε ότι «δεν είναι μόνοι» και τους ζήτησε να μη χάνουν την ελπίδα τους.
«Περάσατε πολλά δεινά σε αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής. Κάνατε πολλές θυσίες» ανέφερε, προσθέτοντας: «Ήρθα εδώ για να σταθώ δίπλα σας και να ακούσω τις ιστορίες σας (…). Ήρθαμε για να ενώσουμε τις φωνές μας με τις φωνές σας» τόνισε.
Ολόκληρη η ομιλία του στο λιμάνι της Μυτιλήνης
Από τότε που η Λέσβος έγινε πέρασμα για πολλούς αποδημούντες, οι οποίοι αποζητούν την ειρήνη και την αξιοπρέπεια, αισθάνθηκα την επιθυμία να έλθω εδώ. Και ευχαριστώ τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπιο Παυλόπουλο διότι με προσκάλεσε, από κοινού με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο.
Θα ήθελα να εκφράσω τον θαυμασμό μου για τον ελληνικό λαό, ο οποίος παρά τις σοβαρές δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει, μπόρεσε να κρατήσει ανοιχτή την καρδιά και διάπλατες τις πόρτες. Πάρα πολλοί απλοί άνθρωποι έβαλαν προς διάθεση εκείνο το λίγο που είχαν, για να το μοιραστούν με όποιον ήταν στερημένος από τα πάντα. Ο Κύριος θα ξέρει να ανταποδώσει αυτή τη γενναιοδωρία, όπως κι εκείνη των άλλων γειτονικών λαών, οι οποίοι ήδη από την πρώτη στιγμή υποδέχθηκαν με μεγάλη διαθεσιμότητα πάμπολλους συνανθρώπους που εξαναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς.
Είναι επίσης ευλογημένη η γενναιόδωρη παρουσία πολλών εθελοντών και πολυάριθμων οργανώσεων, που από κοινού με τους ποικίλους δημόσιους θεσμούς προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν τη βοήθειά τους, εκφράζοντας κατά τρόπο συγκεκριμένο την αδελφική τους εγγύτητα.
Σήμερα θα ήθελα να ανανεώσω την από καρδίας έκκληση για υπευθυνότητα και αλληλεγγύη μπροστά σε μια τόσο δραματική κατάσταση. Πολλοί πρόσφυγες, που βρίσκονται πάνω σε αυτό το νησί και σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, διαβιώνουν σε κρίσιμες συνθήκες, σε ένα κλίμα άγχους και φόβου, ενίοτε απελπισίας λόγω των υλικών ελλείψεων και της αβεβαιότητας για το μέλλον.
Oι ανησυχίες των θεσμών και του κόσμου, εδώ στην Ελλάδα όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, είναι κατανοητές και νόμιμες. Όμως, παρόλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, πριν ακόμη να είναι αριθμοί, είναι άνθρωποι, είναι πρόσωπα, ονόματα, ιστορίες. Η Ευρώπη είναι η πατρίδα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, και όποιος πατάει το πόδι του σε γη ευρωπαϊκή θα έπρεπε να μπορεί να το δοκιμάσει αυτό: έτσι θα του γίνει συνείδηση πως θα πρέπει και αυτός με τη σειρά του να τα σέβεται και να τα υπερασπίζεται. Δυστυχώς μερικοί, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά, δεν κατάφεραν ούτε καν να φθάσουν: έχασαν τη ζωή τους στη θάλασσα, θύματα απάνθρωπων ταξιδιών και υποβεβλημένοι στις κακουχίες δειλών βασανιστών.
Εσείς, κάτοικοι της Λέσβου, αποδεικνύετε πως σε αυτά τα χώματα, που είναι κοιτίδα πολιτισμού, χτυπάει ακόμη η καρδιά μιας ανθρωπότητας που ξέρει να αναγνωρίζει πρώτα απ’ όλα τον αδελφό και την αδελφή, μιας ανθρωπότητας που ξέρει να χτίζει γέφυρες, και αρνείται να βρει καταφύγιο στην ψευδαίσθηση πως υψώνοντας φράχτες θα νιώσει πιο ασφαλής. Πράγματι, τα φράγματα οδηγούν σε διαιρέσεις αντί να βοηθούν την αληθινή πρόοδο των λαών, και οι διαιρέσεις αργά ή γρήγορα προκαλούν συγκρούσεις.
Για να είμαστε όντως αλληλέγγυοι με όποιον είναι καταναγκασμένος να εγκαταλείψει την πατρική του γη, είναι επιτακτικό να εργαστούμε για να εξαλειφθούν οι αιτίες αυτής της δραματικής πραγματικότητας: δεν αρκεί να περιοριστούμε στο να επιδιώκουμε την επίλυση των επειγουσών αναγκών της στιγμής, αλλά χρειάζεται να αναπτύξουμε πολιτικές ευρείας αναπνοής, όχι μονόπλευρες. Πρώτα απ’ όλα είναι αναγκαίο να χτίσουμε την ειρήνη εκεί όπου ο πόλεμος έφερε καταστροφή και θάνατο, και να εμποδίσουμε αυτός ο καρκίνος να κάνει μετάσταση και αλλού. Γι’ αυτό πρέπει να αγωνιστούμε σθεναρά εναντίον
της ανεξέλεγκτης παραγωγής και διακίνησης όπλων και των ραδιουργιών που συχνά κρύβονται πίσω από αυτές. Πρέπει να χάσουν κάθε υποστήριξη όσοι επιδιώκουν σχέδια μίσους και βίας. Αντιθέτως πρέπει να προωθείται ανελλιπώς η συνεργασία μεταξύ των χωρών, των διεθνών οργανισμών και των ανθρωπιστικών θεσμών, όχι απομονώνοντας, αλλά υποστηρίζοντας αυτόν που αντιμετωπίζει την επείγουσα κατάσταση. Υπό αυτή την προοπτική ανανεώνω την ευχή να έχει επιτυχία η πρώτη Παγκόσμια Ανθρωπιστική Σύνοδος Κορυφής, που θα λάβει χώρα στην Κωνσταντινούπολη τον ερχόμενο μήνα.
Όλα αυτά μπορούν να γίνουν μόνον από κοινού: από κοινού μπορούν και πρέπει να αναζητηθούν λύσεις άξιες του ανθρώπου στο σύνθετο πρόβλημα των προσφύγων. Και σε αυτό είναι απαραίτητη και η συμβολή των Εκκλησιών και των θρησκευτικών Κοινοτήτων. Η παρουσία μου εδώ, από κοινού με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, έγκειται στο να δώσουμε μαρτυρία της θέλησής μας να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε, ώστε αυτή η ιστορική πρόκληση να γίνει αφορμή όχι σύγκρουσης, αλλά ανάπτυξης του πολιτισμού της αγάπης.
Φίλτατοι αδελφοί και αδελφές, μπροστά στις τραγωδίες που πληγώνουν την ανθρωπότητα, ο Θεός δεν είναι αδιάφορος, δεν είναι απόμακρος. Αυτός είναι ο Πατέρας μας, ο Οποίος μας ενισχύει στην οικοδόμηση του αγαθού και στην απώθηση του κακού. Όχι μόνο μας ενισχύει, αλλά στον Ιησού μάς έδειξε την οδό της ειρήνης. Μπροστά στο κακό που υπάρχει στον κόσμο, Αυτός έγινε δούλος μας, και με την αγαπητική του διακονία έσωσε τον κόσμο. Αυτή είναι η αληθινή εξουσία που γεννά την ειρήνη. Μόνο όποιος υπηρετεί με αγάπη οικοδομεί την ειρήνη. Η υπηρεσία μάς κάνει να βγούμε από τον εαυτό μας και να φροντίσουμε τους άλλους, δεν αφήνει να οδηγηθούν σε καταστροφή τα πρόσωπα και τα πράγματα, αλλά ξέρει να τα διαφυλάττει, διαπερνώντας το πυκνό στρώμα της αδιαφορίας που συσκοτίζει το νου και την καρδιά.
Ευχαριστώ εσάς, επειδή είστε φύλακες ανθρωπιάς, επειδή φροντίζετε με τρυφερότητα τη σάρκα του Χριστού, ο Οποίος υποφέρει στον πιο ελάχιστο αδελφό που πεινάει και είναι ξένος, και που εσείς υποδεχτήκατε (πρβλ. Μτ 25,35)
Ευχαριστώ!
