Η ρήξη του Oύγγρου ηγέτη Βικτορ Όρμπαν με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα απειλεί να ανοίξει ένα επικίνδυνο γεωγραφικό ρήγμα στην ΕΕ, με τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης να ευθυγραμμίζονται γύρω από ομάδες της Δεξιάς και της Αριστεράς σημειώνει ο Μπερνάρντο ντε Μιγκέλ, αρθρογράφος της El Pais και συνεχίζει:
Η έξοδος του Fidesz, του κόμματος του Όρμπαν, από το ΕΛΚ θα διαβρώσει τη χριστιανοδημοκρατική οικογένεια. Η αναταραχή όμως μπορεί να φτάσει και στους σοσιαλιστές, τη δεύτερη ομάδα του ευρωκοινοβουλίου, που περιλαμβάνει κι εκείνη μερικά κόμματα χωρίς ζηλευτές επιδόσεις απέναντι στο κράτος δικαίου.
Μετά τη ρήξη του με την παλιά ευρωπαϊκή πολιτική του οικογένεια, ο Ορμπαν ανακοίνωσε την πρόθεσή του να «οικοδομήσει μια ευρωπαϊκή δημοκρατική Δεξιά που θα απευθύνεται σε ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι δεν θέλουν μετανάστες, δεν θέλουν πολυπολιτισμικότητα, δεν έχουν παρασυρθεί από την τρέλα των ΛΟΑΤΚΙ, υπερασπίζονται τις χριστιανικές ευρωπαϊκές παραδόσεις, σέβονται την κυριαρχία των εθνών και δεν βλέπουν τις χώρες τους ως μέρος του παρελθόντος, αλλά του μέλλοντος».
Οι πρώτες επαφές του Όρμπαν ήταν με τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και τους Αδελφούς της Ιταλίας, το κόμμα της Τζόρτζια Μελόνι. Ο Oύγγρος πρωθυπουργός θα αναζητήσει στη συνέχεια συμμαχίες στην Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Σλοβενία.
«Ο Όρμπαν μπορεί να μας κάνει μεγάλη ζημιά, γιατί είναι ευφυής, μας γνωρίζει πολύ καλά και έχει απήχηση στις χώρες που γειτονεύουν με την Ουγγαρία», σημειώνει μια πηγή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Το ΕΛΚ κερδίζει τις εκλογές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από το 1999, ελέγχει την προεδρία της Κομισιόν από το 2004 και κατείχε την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου από το 2009 ως το 2019. Οι συντηρητικοί οφείλουν μεγάλο μέρος αυτής της εξουσίας στις ψήφους 13 χωρών που εντάχθηκαν στην ευρωπαϊκή οικογένεια από το 2004 ως το 2013, κατά τη διεύρυνση της ΕΕ προς ανατολάς. Στις ευρωεκλογές του 2019, το ΕΛΚ έλαβε στις χώρες αυτές το 43% των 187 βουλευτών του (περιλαμβανομένων των 13 του Ορμπαν), έναντι 33% για τους σοσιαλιστές και 29% για τους φιλελεύθερους.
Το γεωγραφικό ρήγμα που δημιουργείται, έτσι, απειλεί να δώσει τέλος σε δύο δεκαετίες συντηρητικής ηγεμονίας, καθώς σημειώνεται μια ανοιχτή σύγκρουση ανάμεσα στα κόμματα της δυτικής χριστιανοδημοκρατικής παράδοσης και τους συμμάχους τους στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη που έχουν αντιφιλελεύθερες, ή ακόμη και αυταρχικές τάσεις.
Η Σάντα Ισλάμ, που έχει ιδρύσει την εταιρεία αναλύσεων New Horizons Project και είναι επισκέπτρια καθηγήτρια στο Συμβούλιο της Ευρώπης, πιστεύει ότι οι ιδέες του Ορμπαν εκτείνονται πέρα από τη σφαίρα γεωγραφικής ή πολιτικής του επιρροής. «Ας είμαστε ειλικρινείς, το όραμα του Ορμπαν για μια λευκή και χριστιανική Ευρώπη, καθώς και το μίσος του για τους μετανάστες, τους μουσουλμάνους, τους εβραίους και τους ομοφυλόφιλους, δεν περιορίζεται στο Fidesz, αλλά έχει υιοθετηθεί από αρκετά ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα που θεωρούνται, ας πούμε, κανονικά».
Το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα πάγωσε προσωρινά το 2019 τις σχέσεις του με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Ρουμανίας, κατηγορώντας το ότι δεν σέβεται το κράτος δικαίου. Οι αμφιβολίες εκτείνονται επίσης στους σοσιαλιστές της Σλοβακίας, της Βουλγαρίας και της Μάλτας. Ο πρωθυπουργός της τελευταίας Τζόζεφ Μουσκάτ παραιτήθηκε μετά τη δολοφονία της δημοσιογράφου Ντάφνι Καρουάνα που ερευνούσε περιπτώσεις διαφθοράς οι οποίες σχετίζονταν με την κυβέρνησή του.
Ο Ορμπαν μπορεί λοιπόν να επωφεληθεί από αυτά τα ρεύματα, τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά, που τάσσονται υπέρ του εθνικού κυριαρχισμού, του προστατευτισμού και της ξενοφοβίας. Ο Μπόρις Βέζακ, φιλόσοφος και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μάριμποργκ, στη Σλοβενία, διατηρεί τις επιφυλάξεις του: «Είτε του αρέσει είτε όχι, το κόμμα του Ορμπαν θα αντιμετωπιστεί ως αντίθετο στις ευρωπαϊκές δημοκρατικές αρχές και αξίες. Ο ρόλος του θύματος δεν θα πείσει κανέναν».
