Από την έντυπη έκδοση
Οι υποβαθμίσεις πέφτουν και πάλι βροχή, κάνοντας την έξοδο στις αγορές απατηλό όνειρο. Τις επενδύσεις τις ψάχνουμε με τα κιάλια. Η ανεργία «γιγαντώνεται» στο 26%, διατηρώντας την Ελλάδα στην πρώτη θέση της Ε.Ε., πρωτιά καθόλου ζηλευτή. Η οικονομία από ανάπτυξη, έστω και αναιμική στο 0,6%, μέσα σε δύο μήνες βυθίζεται σε ύφεση 0,3%. Η αγορά πέφτει σε κώμα, το ρευστό είδος προς εξαφάνιση, με αποτέλεσμα οι τράπεζες ούτε εγγυητικές να μην εκδίδουν, ενώ το κράτος δεν πληρώνει τις οφειλές του προς τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας.
Φυσικό επακόλουθο η αισιοδοξία για το αύριο να φθίνει, όπως πιστοποιεί και το ΙΟΒΕ, το οποίο καταγράφει επιδείνωση του οικονομικού κλίματος τον Μάρτιο, υπογραμμίζοντας στην έκθεσή του ότι «η ανάκαμψη των δυσμενών προβλέψεων μπορεί να αποδοθεί στις συνθήκες πιστωτικής στενότητας και στην παρατεινόμενη υψηλή αβεβαιότητα για τη γενική πορεία της οικονομίας». Η απαισιοδοξία κυριαρχεί και έτσι το κλίμα στην πραγματική οικονομία επιβαρύνεται καθημερινά. Σε καμία περίπτωση οι αρνητικές εξελίξεις στην οικονομία δεν πρέπει να μεταφραστούν σε αποδοχή των μνημονίων ή νέων υφεσιακών μέτρων. Ομως οι αρνητικές εξελίξεις στην οικονομία πιστοποιούν απουσία ρεαλιστικού σχεδίου.
Και όσο οι ημέρες περνούν, τα μεγέθη της οικονομίας δυστυχώς δεν θα βελτιώνονται, με αποτέλεσμα να ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπούμε, όσο κι αν το απευχόμαστε, σε αδιέξοδο μονοπάτι χωρίς δρόμο επιστροφής. Τότε ο έντιμος συμβιβασμός, που επιδιώκουμε όλοι, θα μετατραπεί σε έναν νέο επώδυνο συμβιβασμό. Είναι κοινή πεποίθηση ότι το έργο του πρωθυπουργού δεν είναι καθόλου εύκολο, αφού πρέπει να ισορροπεί μεταξύ των δεσμεύσεων στο εσωτερικό και των υποχρεώσεων στο εξωτερικό.
Ομως, έχει έρθει η ώρα και πρέπει να προχωρήσουμε. Να αφήσουμε τις συζητήσεις και τις αναλύσεις και να προχωρήσουμε στα έργα, γιατί στον τόπο μας, όπως έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, έχουμε τη συνήθεια να συζητούμε πολύ για να μην παίρνουμε αποφάσεις που συνεπάγονται ευθύνες. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις κουβέντες, τις θεωρίες και τις ασάφειες, κι ας δρομολογήσουμε λύσεις στα προβλήματα. Αλλωστε οι ηγέτες αποκτούν, κατά τον Μακιαβέλι, κύρος όταν ακριβώς παίρνουν θέση καθαρά υπέρ ή κατά μιας λύσης, της όποιας λύσης.
Η ανάληψη, λοιπόν, ευθυνών και η υλοποίηση αποφάσεων είναι κάτι αναπόφευκτο. Σίγουρα κάποιους θα δυσαρεστήσουν, όμως άλλος δρόμος δεν υπάρχει, αφού η ικανοποίηση όλων είναι αδύνατη. Γιατί πολύ απλά η συγκεκριμένη επιδίωξη μπορεί να μας οδηγήσει στο χειρότερο, δηλαδή να μην κάνουμε απολύτως τίποτα. Ομως ακόμη κι αυτή η απόφαση, όπως όλες, έχει συνέπειες. Και η χειρότερη απ’ όλες για την κοινωνία και τη χώρα θα είναι να συνεχιστεί ο… Γολγοθάς της οικονομίας!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ – [email protected]
