Μήνυμα στον πλανήτη, ότι πρέπει να μάθει από τη μάχη κατά του Έμπολα, στέλνει η Έλεν Τζόνσον Σίρλιφ, η οποία έγραψε ιστορία ως πρώτη εκλεγμένη πρόεδρος στην Αφρική. Η Έλεν Τζόνσον Σίρλιφ οδήγησε τη Λιβερία για 12 χρόνια, και κατά τη διάρκεια της επιδημίας του Έμπολα (2014-16) που στοίχισε περίπου 5.000 ζωέ στη χώρα της.
Ακολουθεί η επιστολή της βραβευμένης με Νόμπελ Ειρήνης ηγέτιδας της Λιβερίας, την οποια έστειλε στο BBC.
Αγαπητοί συμπολίτες του κόσμου,
Στις 19 Οκτωβρίου 2014, στο αποκορύφωμα της θανατηφόρας επιδημίας του Έμπολα στη Δυτική Αφρική, όταν 2.000 πολίτες μου είχαν ήδη πεθάνει και τα κρούσματα αυξάνονταν σημαντικά, έγραψα μια επιστολή προς τον κόσμο με την οποία απηύθυνα έκκληση για την κινητοποίηση προσωπικού και πόρων.
Ζητούσα επίδειξη παγκόσμιας ενότητας ώστε να αποφευχθεί αυτό που φοβόμασταν ότι θα γίνει παγκόσμια πανδημία.
Σήμερα, επωφελούμαι της ευκαιρίας για να στείλω μήνυμα αλληλεγγύης.
Σχεδόν έξι χρόνια πριν, εξήγησα πώς η μεταπολεμική οικονομία της Λιβερίας και το εύθραυστο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης την καθιστούσαν ευάλωτη στην ταχεία εξάπλωση ασθενειών και υποστήριξα ότι ο τρόπος με τον οποίο ο κόσμος θα ανταποκρινόταν στην κρίση στη Δυτική Αφρική θα όριζε τη συλλογική μας ασφάλεια.
Επισήμανα επίσης ότι μία μόλυνση εκτός ελέχγου, ανεξάρτητα από το πού εντοπίζεται, αποτελεί απειλή για όλη την ανθρωπότητα.
Ο κόσμος απάντησε θετικά. Και το έκανε τολμηρά.
Ακολούθησε μαζική κινητοποίηση υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Εθνών, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και των ΗΠΑ. Το νικήσαμε μαζί. Κατά συνέπεια, σήμερα υπάρχουν αποτελεσματικά πειραματικά εμβόλια και αντιιικά χάρις στη συνεργασία των καλύτερων επιστημονικών μυαλών σε όλο τον κόσμο.
Εν μέσω της πανδημίας του κορωναϊού, κάνω μια παρόμοια έκκληση προς τους συναδέλφους μου παγκόσμιους πολίτες. Το κάνω αυτό γνωρίζοντας ότι ότι ενώ τα αφρικανικά έθνη έχουν μέχρι στιγμής αποφύγει τα χειρότερα, είναι μόνο θέμα χρόνου να πλήξει ο κορωνοϊός την ήπειρο που είναι λιγότερο προετοιμασμένη για την καταπολέμησή της.
Πρέπει να αναλάβουμε δράση για να επιβραδύνουμε, να σπάσουμε την αλυσίδα της μετάδοσης και να ισοπεδώσουμε την καμπύλη.
Είναι σαφές ότι υπήρξαν καθυστερήσεις στην αρχική απάντηση στον ιό, από την Ασία στην Ευρώπη, στην Αμερική.
Χάθηκαν στοιχεία, χάθηκε χρόνος. Οι πληροφορίες ήταν κρυφές, ελάχιστες και παραποιημένες.
«Έκανα τα ίδια λάθη»
Ο φόβος έκανε τους ανθρώπους να τρέξουν, να κρυφτούν, να αποταμιεύσουν για να προστατευθούν, όταν η μόνη λύση εξακολουθεί να βασίζεται στην κοινότητα.
Το ξερω αυτο. Έκανα όλα αυτά τα λάθη το 2014, όπως και όσοι ανταποκρίθηκαν στον κόσμο. Αλλά αυτοδιορθωθήκαμε και το κάναμε μαζί.
Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη συγκυρία, καθώς τα σύνορα κλείνουν σε όλο τον κόσμο για να επιβραδυνθεί ο ρυθμός μετάδοσης.
Ας μην αντλήσουμε το λάθος από αυτό. Δεν σημαίνει ότι είμαστε μόνοι μας, κάθε χώρα μόνη της. Αντίθετα, είναι το σημάδι μιας κοινοτικής απάντησης, ότι το κλείσιμο των συνόρων κάνει τη διαφορά.
Παρατηρώντας από το σπίτι μου στη Μονρόβια, το πιο ενθαρρυντικό σήμερα είναι το άνοιγμα της εξειδίκευσης και το γεγονός ότι η επιστημονική γνώση, η ανακάλυψη, ο εξοπλισμός, τα φάρμακα και το προσωπικό μοιράζονται.
Συμβαίνει μεταξύ των εθνών και όλο και περισσότερο στα διεθνή σύνορα – μια αναπόφευκτη, αν και καθυστερημένη αντίδραση, ότι κάθε άτομο, σε κάθε έθνος, πρέπει να αναλάβει το δικό του ρόλο.
«Αναδειχτήκαμε ανθεκτικοί»
Αυτή η συνειδητοποίηση ήταν το δικό μας σημείο καμπής όσον αφορά τον έλεγχο των ασθενειών στη Δυτική Αφρική.
Στη Λιβερία, αναδεικτήκαμε ανθεκτικοί στην επιδημία του Έμπολα και ισχυρότεροι ως κοινωνία, με πρωτόκολλα υγείας που μας επιτρέπουν να διαχειριστούμε τη νόσο Covid-19.
Πιστεύω με πάθος ότι σε αυτό το μονοπάτι βρισκόμαστε όλοι.
naftemporiki.gr
