Υπάρχουν αγάπες αληθινές που δεν αποδυναμώνονται όσα εμπόδια κι αν βρεθούν στο διάβα τους. Μπορεί να χαθούν για λίγο ή και για πάντα αλλά να παραμείνουν ζωντανές γιατί οι άνθρωποι τις κρατούν ψηλά στην καρδιά και το μυαλό τους.
Τέτοιες αγάπες καταγράφηκαν πολλές κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Μερικές είχαν αίσιο τέλος και μπόρεσαν να ανθίσουν όταν ξαναβρέθηκαν οι άνθρωποι στην Ελλάδα ή σε άλλους τόπους όπου τους πήγε η μοίρα.
Όχι όμως εκείνη που διηγήθηκε ο Ιορδάνης Φελεκίδης για τη θεία του «Χαρίκλεια» και η οποία περιλαμβάνεται στο βιβλίο Θυμάται του πρωτοπρεσβύτερου π. Σταύρου Ν. Παπαδόπουλου που κυκλοφόρησε το 2017 από τις εκδ. Ινφογνώμων.
