Skip to main content

Μαρτυρία Ευδοξίας Δεληγιαννίδη: Οι Τούρκοι μάς εκμεταλλευόντουσαν, ό,τι ήθελαν γύρευαν

Άποψη της Ινέπολης. Επάνω στο λόφο διακρίνεται το βυζαντινό φρούριο (φωτ.: Βιβλιοθήκη Μνήμης της «Καθημερινής», «Η Έξοδος», τόμος ΙΒ’)

Από τις κακουχίες έχασε τη μητέρα και την αδελφή της και για να έρθει στην Ελλάδα, αναγκάστηκε να ταξιδέψει στο αμπάρι ενός πλοίου που κουβαλούσε κάρβουνο

Η Ευδοξία Δεληγιαννίδη γεννήθηκε στον παραθαλάσσιο οικισμό Παθερίο, περίπου 1 χλμ. ανατολικά της Ινέπολης. Εκκλησιαστικά άνηκε στη μητρόπολη Νεοκαισαρείας και Ινέου. Επρόκειτο για τον μεγαλύτερο από τους τέσσερις οικισμούς της περιφέρειας Ινεπόλεως, με μικτό πληθυσμό, αποτελούμενο από περίπου 450 ελληνικές και 30-40 τουρκικές οικογένειες, οι οποίες είχαν εγκατασταθεί σε χωριστό μαχαλά.

Οι Έλληνες κάτοικοι διατηρούσαν ενοριακό ναό αφιερωμένο στον Άγιο Βασίλειο, και στις αρχές του 20ού αιώνα δημιουργήθηκε η Κεντρική Αστική Εμπορική Σχολή, όπου φοιτούσε το σύνολο των μαθητών της ευρύτερης περιοχής. Οι κάτοικοι ήταν ως επί το πλείστον τεχνίτες, υποδηματοποιοί, ράφτες, κτίστες, πετράδες, σιδηρουργοί, και εργάζονταν κυρίως στην Ινέπολη.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο pontosnews.gr