Μετά την άσκηση εξουσίας για αιώνες από πολιτικούς και στρατιωτικούς, ύστερα από την κυριαρχία των οικονοµολόγων, νοµίζω ότι διαφαίνεται νέα οµάδα ταγών. Θα την ονοµάσω «οι διαµεσολαβητές».
Νοµίζω ότι η πολυπλοκότητα του σύγχρονου κόσµου δηµιουργεί την ανάγκη για την κατανόηση και την επεξήγηση κάθε πτυχής της καθηµερινότητας.
Είναι φανερό ότι η δηµοσιογραφία σε οποιαδήποτε µορφή (έντυπο λόγο, προφορικό, εικονικό ή ψηφιακό) αποτελεί τον πιο ενδεδειγµένο διαµεσολαβητή.
Οι ∆ηµοσιογράφοι ως «φορείς του ζωντανού αρχειακού υλικού της ιστορίας εν τη κατασκευή της» και ως «ιστορικοί του άµεσου παρόντος», µε επιστηµονικό κύρος, επιστήµονες µε διάθεση να απλοποιήσουν και να δηµοσιοποιήσουν τα επιτεύγµατα στον τοµέα τους, είναι ήδη και θα είναι απαραίτητοι για την κατανόηση και των πιο απλών φαινοµένων. Η δυνατότητα άµεσης προσαρµογής στη νεωτερικότητα είναι και θα είναι ένδειξη εναργούς εκπαίδευσης διά βίου και όπλο επιτυχηµένης σταδιοδροµίας.
Το ζητούµενο όµως σήµερα είναι, ποια η σχέση και η διαχείριση του χώρου και του χρόνου στον σύγχρονο κόσµο, µε εργαλείο τη νέα τεχνολογία. Το θετικό είναι ότι η ταχύτητα µε την οποία λαµβάνεις µια πληροφορία είναι τόσο γρήγορη που καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος έχει αξία, και το αρνητικό ότι το αδιανόητο πλήθος ανεξέλεγκτων πληροφοριών, που κατακλύζει τον κάθε χρήστη διαδικτύου, κάνει αδύνατη τη διάκριση ανάµεσα σε αλήθεια και ψέµα.
Όταν δεν υπάρχει…φίλτρο
Με τις γρήγορες ταχύτητές της η πληροφόρηση γίνεται υπερπληροφόρηση και εποµένως εύκολα µπορεί να γίνει παραπληροφόρηση. Εξ ου η πληθώρα των fake news που πλασάρονται, αλλά και που γίνονται πιστευτά. Θύµατά της είναι όλοι ανεξαιρέτως οι εθισµένοι στην αδιάκοπη χρήση και προσφυγή στα µη φιλτραρισµένα µέσα µαζικής ενηµέρωσης.
Ανησυχώ για τα νέα παιδιά που έχουν εµµονή µε το διαδίκτυο, γιατί χάνουν την κανονικότητα και το συναίσθηµα που είναι η ουσία. Το ψηφιακό σύµπαν είναι ο φυσικός χώρος της δράσης (εικονικής βέβαια, που αντικαθιστά την πράξη) για τον οποιονδήποτε (εποµένως για την ανθρωπότητα). Ενάντια στην παραπληροφόρηση ζητείται απεγνωσµένα ανάχωµα για να αποφευχθεί η γενική σύγχυση.
Υπάρχει άραγε συλλογική αντιµετώπιση; Ποια η αυτοάµυνα; Ποιοι οι µηχανισµοί; Πώς δηµιουργείται η κοινή γνώµη; Εκφράζει άραγε αυτή µια αλήθεια ή έχει βάση µόνο την πλειοψηφική, από τους πολλούς δηλαδή, αποδοχή της άσχετα από τη φερεγγυότητα του περιεχοµένου; Η ζωή χωρίς κανόνες, που µετατρέπει τον ιδιωτικό σε δηµόσιο χώρο, απειλεί την καθηµερινότητά µας. Απαιτείται, λοιπόν, η ανάγκη επαναδιαµόρφωσης ενός κώδικα που θα διασφαλίζει την ακρίβεια των δεδοµένων και της έκφρασης στη δηµοσιογραφία.
Η κοινωνία µας, και κυρίως τα νέα παιδιά έχουν ανάγκη από σωστή ενηµέρωση µε αξίες και κώδικες ηθικής. Ελπίζω και εύχοµαι η επικοινωνία που επιχειρείται από τα ΜΜΕ να µη χάσει την αρχική της έννοια, αυτή του συναπαντήµατος του ανθρώπου µε τον συνάνθρωπο.
Χρόνια πολλά στη Ναυτεµπορική και να συνεχίσει την επιτυχηµένη πορεία της.
* Η Ελένη Αρβελέρ είναι πρώην πρύτανης του Πανεπιστηµίου της Σορβόννης — Βυζαντινολόγος
