Τον Φεβρουάριο του 1916 τα ρωσικά στρατεύματα αφού είχαν καταλάβει τις κωμοπόλεις του ανατολικού Πόντου όπως την Χόπα, την Άρχαβη, την Αθήνα στα παράλια, και το Ερζερούμ με το Ερζιγκιάν και την Παϊπούρτη στα μεσόγεια, βρέθηκαν έξω από την Ριζούντα.
Η Ριζούντα καταλήφθηκε από τον τσαρικό στρατό τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου και άνοιξε τον δρόμο για την κατάληψη της Αργυρούπολης, της Άρδασσας, της Κρώμνης, της Ίμερας, των Σουρμένων, της Μούζενας και της Ματσούκας. Ο ελληνικός πληθυσμός είχε αναθαρρήσει.
Όταν τη Μεγάλη Τρίτη οι Κοζάκοι μπήκαν θριαμβευτικά στην Τραπεζούντα, στην πρωτεύουσα των Κομνηνών, οι Έλληνες πίστεψαν στο θαύμα. Μαζί με την Ανάσταση του φίλου του Χριστού του Λαζάρου του τετραήμερου, νόμισαν πως θα ανασταίνονταν και ο υποδουλωμένος στους Οθωμανούς για 455 χρόνια ελληνισμός του Πόντου.
Πριν ακόμα μπουν στην Τραπεζούντα οι Ρώσοι στρατηγοί Γιουντένιτς και Λιαχώβ, οι τουρκικές Αρχές «παρέδωσαν» την πόλη στον μητροπολίτη Χρύσανθο.
