Όπως γίνεται πάντα με τον Τραμπ, πρέπει κανείς να προσπαθήσει να ανιχνεύσει τι είναι πραγματικό από όσα εκστομίζει, και τι όχι. Και η παράβλεψη των αδιανόητων προτάσεων, όπως αυτή με την «Ριβιέρα της Γάζας» είναι επικίνδυνη. Τι γίνεται αν όντως ο Αμερικανός πρόεδρος σκοπεύει να στείλει αμερικανικά στρατεύματα για να «καθαρίσει» την Γάζα από συντρίμμια και -το κυριότερο- κατοίκους, ενώ εμείς υποθέτουμε ότι πρόκειται για μπλόφα;
Ο Ντόναλντ Τραμπ διατύπωσε την Τρίτη την πιο αδιανόητη ιδέα μιας ολοένα και πιο ασυνάρτητης δεύτερης θητείας, σοκάροντας τη Μέση Ανατολή, τους εγχώριους συμμάχους του και φυσικά τους αντιπάλους του : Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναλάβουν τον έλεγχο του παλαιστινιακού θύλακα, οι Παλαιστίνιοι θα μετεγκατασταθούν μόνιμα αλλού και ο θύλακας θα αναπλαστεί σε… «η Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής».
Το αυτονόητο ερώτημα είναι, βέβαια, αν εννοεί στα σοβαρά όσα ξεστομίζει.
Η Washingon Post εξέτασε 4 πιθανές θεωρίες, στο γιατί ο Τραμπ έφτασε έως εκεί.
1. Πρόκειται για αντιπερισπασμό
Μια συχνή κριτική των μέσων ενημέρωσης είναι ότι πέφτουν στην παγίδα των «αντιπερισπασμών» του Τραμπ – τις άγριες ιδέες που εκτοξεύει και έχουν ως στόχο να αποσπάσουν το βλέμμα των δημοσιογράφων και του κοινού, από άλλες, πιο καθημερινές και πιο εύλογες αντιπαραθέσεις.
Αλλά ακριβώς επειδή αυτή η θεωρία έχει υπερτονιστεί, δεν σημαίνει ότι δεν είναι πραγματική.
Η ανακοίνωση του Τραμπ για τη Γάζα ήρθε σε πολύ συγκεκριμένη στιγμή. Την ώρα που η αντιπολίτευση άρχισε να κινητοποιείται δυναμικά, για να εμποδίσει την «κατάληψη» της κυβέρνησης από τον τον Έλον Μασκ.
Λίγο πριν ο Τραμπ κάνει την ανακοίνωσή του, η Washington Post τόνιζε πώς πολλοί από τους ελιγμούς του Μασκ για την μαζική κατάληψη του ελέγχου κυβερνητικών λειτουργιών θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι παράνομοι.
«Πολλά από αυτά που επιδιώκει είναι τόσο εμφανώς παράνομα που νομίζω ότι “βομβαρδίζει” με αδιανόητες προτάσεις, υποθέτωντας ότι το σύστημα δεν θα καταφέρει να αντιδράσει ταυτόχρονα σε τέτοιο καταιγισμό», δήλωσε στην Post ο Ντέιβιντ Σάπερ, καθηγητής στη Νομική Σχολή του Τζορτζτάουν.
2.Είναι ένα διαπραγματευτικό τέχνασμα
Μια συναφής, αλλά ελαφρώς διαφορετική θεωρία είναι ότι πρόκειται για ένα τέχνασμα – το οποίο όμως αποσκοπεί στη Μέση Ανατολή και όχι στην εγχώρια πολιτική συζήτηση.
Όπως με τους τεράστιους δασμούς που επιχείρησε να βάλει κατά του Καναδά και του Μεξικό, μόνο και μόνο για να υποχωρήσει, έναντι μέτριων παραχωρήσεων.
Θα μπορούσε απλώς να απειλεί για να αναγκάσει τους πρωταγωνιστές της Μέσης Ανατολής να επιδιώξουν μια πιο βιώσιμη ειρήνη. Είναι σα να λέει: « Αν δεν μπορείτε να βρείτε μια λύση, θα έρθουμε εμείς».
Θα μπορούσε αυτό να κάνει τη Χαμάς περισσότερο πρόθυμη να παραχωρήσει την εξουσία; Θα μπορούσε να πιέσει τη Σαουδική Αραβία να εξομαλύνει τις σχέσεις της με το Ισραήλ; Να σταματήσει να επιμένει σε ένα παλαιστινιακό κράτος και να βοηθήσει στη μεταπολεμική διαδικασία;
Ναι, θα μπορούσαν να είναι μερικοί από τους πιο πιθανούς στόχους του Τραμπ.
3. Τείνει ακόμα περισσότερο προς τη θεωρία του τρελού
Κατά την πρώτη θητεία του, συχνά γινόταν επίκληση της «θεωρίας του τρελού». Η ιδέα είναι να κάνεις τις άλλες χώρες να πιστέψουν ότι είσαι εντελώς απρόβλεπτος και ικανός για όλα, για να τις κρατήσεις σε τάξη. Ο Ρίτσαρντ Νίξον τη χρησιμοποίησε στις σχέσεις του με τη Σοβιετική Ένωση.
Και ο Τραμπ, βλέπει ξεκάθαρα το όφελος από αυτό.
Σε συνέντευξή του τον Οκτώβριο στη συντακτική επιτροπή της Wall Street Journal, ο Τραμπ απάντησε σε ερώτηση σχετικά με τη χρήση στρατιωτικής βίας για την προστασία της Ταϊβάν από την Κίνα και τον πρόεδρό της, Σι Τζινπίνγκ, ως εξής:
«Δεν θα χρειαζόταν να το κάνω, επειδή με σέβεται και ξέρει ότι είμαι τρελός».
«Παίζει στα γκολπόστ της τρέλας. Αυτή τη φορά, δεν πτοείται από τα πρωτοσέλιδα ή τους ειδήμονες: Θα ξεστομίσει ό,τι του κάνει κέφι», δήλωσε παλιός σύμβουλος τους Τραμπ.
4. Οι ιμπεριαλιστικές του τάσεις είναι απολύτως αληθινές
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απειλή για κατοχή της Γάζας έρχεται σε αντίθεση με τον τρόπο που ο Τραμπ έχει χαράξει την εξωτερική του πολιτική εδώ και πολλά χρόνια. Ο Τραμπ έχει δώσει έμφαση στο «Πρώτα η Αμερική» ενώ έχει δηλώσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν καμία δουλειά να χτίζουν έθνη στη Μέση Ανατολή.
«Η πολιτική μας του ατελείωτου πολέμου, της αλλαγής καθεστώτων και της οικοδόμησης εθνών αντικαθίσταται από την ξεκάθαρη επιδίωξη των αμερικανικών συμφερόντων», δήλωσε το 2019.
Ο Τραμπ ξαφνικά, όχι μόνο μιλάει για οικοδόμηση εθνών, αλλά και για αυτό που οι επικριτές έχουν χαρακτηρίσει ως εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού.
Κατά κάποιον τρόπο, αυτό φαίνεται να είναι ένα κομμάτι από τις όλο και πιο ιμπεριαλιστικές τάσεις του .
Έχει κάνει λόγο για τη διεκδίκηση της Γροιλανδίας και της διώρυγας του Παναμά – αφήνοντας μάλιστα ανοιχτό το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία. Έχει αναφερθεί στο ενδεχόμενο να κάνει τον Καναδά το 51η Πολιτεία. Αφιέρωσε μέρος της εναρκτήριας ομιλίας του πριν από δύο εβδομάδες στην ιδέα του «μανιφέστου πεπρωμένου» – η ιδέα είναι ότι η επέκταση των ΗΠΑ είναι θεϊκό δικαίωμα
Ο γαμπρός του Τραμπ, Τζάρεντ Κούσνερ, δήλωσε τον Μάρτιο ότι «η παραθαλάσσια έκταση της Γάζας θα μπορούσε να είναι πολύτιμη, προτείνοντας, επίσης, «να εκτοπιστούν οι κάτοικοι και στη συνέχεια να αξιοποιηθεί η περιοχή».
Είναι πιθανόν όλα αυτά τα ιμπεριαλιστικά συνθήματα να είναι απλώς τυμπανοκρουσίες. Αλλά είναι επίσης πιθανό ότι ο Τραμπ αισθάνεται απελευθερωμένος στη δεύτερη θητεία του για να αλλάξει τα δόγματα που όλο τον καιρό διατυμπάνιζε.
Εξάλλου, έχουν εκλείψει τα συστημικά στελέχη της εξωτερικής πολιτικής της πρώτης κυβέρνησής του που τον προειδοποιούσαν για πιθανά ολισθήματα. Ενώ και οι Ρεπουμπλικάνοι της Γερουσίας που αντιστάθηκαν συχνά στις παρορμήσεις του Τραμπ για την εξωτερική πολιτική, από το 2017 έως το 2021, έχουν επιδείξει σημαντικά λιγότερη βούληση να τον πολεμήσουν σε μια δεύτερη θητεία.
naftemporiki.gr
