Τις τελευταίες στιγμές της κόρης της, Μαλένας, περιέγραψε στο δικαστήριο η κατηγορούμενη από την Πάτρα, η οποία για τρίτη ημέρα συνέχισε την απολογία της ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας.
Δέχτηκε επίμονες ερωτήσεις από την πρόεδρο για τις κινήσεις που έκανε την ημέρα του θανάτου της 3,5 ετών κόρης της. Για πρώτη φορά είπε πως έχει ένα μερίδιο ευθύνης, που δεν έτρεξε και δεν φώναξε.
Κατηγορούμενη: Ήμουν λαχανιασμένη και τους λέω «τρέξτε, το παιδί…», ακριβώς τι είπα δεν θυμάμαι…, αλλά ότι είναι μελανιασμένο δεν το είπα, ίσως να είπα ότι ήταν μπλε στα χειλάκια της.
Πρόεδρος: Γιατί δεν το θυμάστε; Θυμάστε το βήμα που κάνετε ή δεν κάνετε, την πόρτα που ήταν αυτόματη και δεν θυμάστε τί είπατε; Δεν θυμάστε την πληροφορία που είπατε για το παιδί σας;
Κατηγορούμενη: Δεν θυμάμαι αν τα είπα όλα μαζί… Είπα «τρέξτε, το παιδί κάτι έπαθε», ότι «τα χείλη είναι μπλε», για την αντλία σίγουρα… Ήμουν λαχανιασμένη κι αναστατωμένη, τρομαγμένη…
Πρόεδρος: Έτσι θα περιγράφατε τον εαυτό σας;
Κατηγορούμενη: Δεν ξέρω πώς να τον περιγράψω. Σε σοκ, σε τρομερό σοκ. Δεν έβγαινε η φωνή μου, αν θυμάμαι καλά. Δεν μπορούσα καν να τους φωνάξω…
Προέδρος: Ρίχνετε μερίδιο ευθύνης; Δεν το έχετε πει μέχρι τώρα… Ότι «δεν το έκανα» έχετε πει, αλλά ότι «δεν έτρεξα, δεν φώναξα και φταίω για αυτό», όχι… Υπάρχει κάτι που καταλογίζετε σε εσάς;
Κατηγορούμενη: Ότι δεν φώναξα, ότι δεν πήγα γρήγορα
Η κατηγορούμενη δέχτηκε ερωτήσεις και για ποιο λόγο δεν έκανε ΚΑΡΠΑ στο παιδί, παρά το γεγονός ότι είχε τις σχετικές γνώσεις.
Πρόεδρος: Ο κύριος Τζιούβας είπε ότι είχε την αίσθηση πως άργησε να γίνει η ΚΑΡΠΑ…
Κατηγορούμενη: Δύο παιδιά δώσαμε στα χέρια του κυρίου Τζιούβα και τα δύο μου τα έφερε νεκρά. Δεν τον πιστεύω…
Πρόεδρος: Έχετε μερίδιο ευθύνης;
Κατηγορουμένη: Φυσικά κι έχω… Πού να το ήξερα ότι θα κατέληγε έτσι; Που να ήξερα ότι σε εννιά μέρες θα μου έφευγε; Όταν απλά πήγε για ύπνο… Φταίω ναι… αλλά που να ξέρω ότι είναι τόσο σοβαρό και θα πέθαινε;
Πρόεδρος: Μιλήσατε για κατεπείγουσα περίπτωση.
Κατηγορούμενη: Κατεπείγουσα, όχι θάνατο… Έπεσε για ύπνο και δεν ξαναξύπνησε ποτέ.. . Καταλαβαίνετε; Άλλο να είναι μια κακή αντίδραση μια μάνας, να καταδικαστώ για αυτό το πράγμα… Βασανίζομαι για αυτό… Που περνάω την εικόνα του θανάτου των παιδιών μου από το μυαλό μου… Είναι βασανιστήριο αυτό… Αλλά όχι για ανθρωποκτονία, όχι για δολοφονία… Καθυστέρησα ναι…
naftemporiki.gr
